Σιχαίνομαι τα διλήμματα. Εκτός του ότι με αποσυντονίζουν, πάντα μένω με την απορία της μη απόφασης.
Αυτού που δεν διάλεξα.
Στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, οι αποφάσεις που πήρα ήταν τόσο καθοριστικές που δεν είχαν γυρισμό. Ούτε σαν σκέψη. Δεν μετάνοιωσα στιγμή. Εξάλλου ήταν ατομική απόφαση.

Εδώ είναι αλλιώς. Να σκεφτώ εγωιστικά; Δεν έχω να χάσω κάτι. Παιδιά δεν έχω. Ούτε χρειάζεται να στήνομαι κάτω από τον αττικό ήλιο με φόντο κάποια τράπεζα.
Δεν μπορώ όμως. Δεν είναι η φύση μου τέτοια.
Είναι βαρύ να σου λένε πάρε μια απόφαση με την ψήφο σου για το μέλλον μιας ολόκληρης χώρας. Της οικογενείας σου. Πολύ βαρύ.
Αλλά αλίμονο αν γονατίζαμε από το βάρος των αποφάσεών μας. Εξ ορισμού μια απόφαση δεν μπορεί να αναιρεθεί. Έχει παρθεί ήδη και έχει γίνει πράξη. Άρα δεν αλλάζει.

Έχουμε λοιπόν σπέκουλα, έχουμε εκβιασμούς από μέσα και ιδίως από έξω, έχουμε ανασφάλεια, ουρές σε ΑΤΜ, βενζινάδικα και σουπερμάρκετ, θυμό -αυτό κι αν έχουμε- φόβο που παραλύει, παραπληροφόρηση και τόσα άλλα που έχουν κάνει πολύ δύσκολο τον ύπνο μας. Όσοι κοιμούνται.

Απ' την άλλη έχουμε άλλες ουρές, σε συσσίτια, στον ΟΑΕΔ, αυτοκτονίες, ανθρώπους που δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται -πάλι από φόβο- μια αέναη ανασφάλεια και εδώ. Και τόσα άλλα που ζούμε πέντε χρόνια αλλά τα ανεχόμαστε γιατί είχαμε συνηθίσει στα πολλά των περασμένων δεκαετιών και τώρα «βολευόμαστε» και με λιγότερα.

Κατά τη μυθολογία ο Φόβος είναι γιος του Άρη και της Αφροδίτης. Περίεργος συνδυασμός γονέων.
Ο πόλεμος και η ομορφιά. Το όπλο, το αίμα και η σαγήνη. Πώς να μη φοβάσαι;.Είναι κακός οδηγός ο φόβος.
Και επειδή από παιδί τον είχα πάντα και φίλο λόγω της μητέρας του αλλά και αντιμέτωπο εξαιτίας του πατέρα του, τον κοιτούσα στα μάτια. Πολλές φορές τον χάιδευα κιόλας. Τζίφος ο φόβος. Αν καταλάβει ότι δεν τον φοβάσαι, αυτός σε φοβάται πιο πολύ.

Όχι, δεν θα ενδώσω σε κανέναν εκβιασμό. Καραβοκύρης της δικής μου βάρκας εγώ ήμουν. Σας αποκηρύσσω από αρχηγούς μου. Πάντα ένιωθα μια απαξίωση για εσάς και το συνάφι σας -γιατί με είχατε στην τελευταία λέξη της τελευταίας παραγράφου με τα μικρότερα γράμματα. Και δεν κάνατε τον κόπο να πάρετε έναν φακό μεγενθυτικό να δείτε τις ζωές που χάνονται από τα… μικρά γράμματα.

Δεν σας εκτιμώ. Δεν σας σέβομαι. Δεν με τρομοκρατείτε.
Θα ψηφίσω -αν ισχύει ως την Κυριακή αυτή η δημοκρατική λύση- μόνο με τη συνείδησή μου παρέα. Όχι με τον φόβο σας… 

Ίσως με τη μητέρα του παρέα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News