«Υπουργέ, ο κόσμος προβληματίζεται και ανησυχεί», του λέω. Τον είχα τραβήξει παραπέρα για να μη μας ακούνε οι υπόλοιποι, μπας και καταφέρω να καταλάβω πού πάει το πράγμα.

«Το ξέρω. Τι νομίζεις, ότι ζούμε σε γυάλινο κλουβί; Μέσα στον κόσμο κυκλοφορούμε, ξέρουμε καλά τι γίνεται», μου απαντά.

«Αφού το ξέρετε, κάντε κάτι γρήγορα. Αυτή η παρατεταμένη εκκρεμότητα είναι θάνατος».

«Ε, εντάξει, μην δραματοποιείς τα πράγματα και κυρίως μην γενικεύεις. Αυτό κάνετε συστηματικά εσείς στα κανάλια. Γενικεύετε, τσουβαλιάζετε και μεγεθύνετε επίτηδες τις υποπεριπτώσεις. Δεν ανησυχούν όλοι, μόνο αυτοί που έχουν κάτι να χάσουν».

«Άει γειά σου, σωστά το λες υπουργέ μου. Φοβούνται αυτοί που έχουν κάτι να χάσουν. Αλλά αυτοί κρατάνε ακόμα όρθια την αγορά και την οικονομία. Και δεν είναι και λίγοι». «Ίσως. (Και μετά από μικρή παύση σκεπτικισμού) Όμως οι άλλοι, είναι περισσότεροι. Και μας στηρίζουν…».

Ο προσωπικός αυτός διάλογος μου με υπουργό που μπαινοβγαίνει στο Μαξίμου και συν-διαμορφώνει την πολιτική γραμμή της κυβερνώσας Αριστεράς, έγινε πριν τρεις μέρες. Μην ρωτάτε ποιος είναι, δεν έχω εξουσιοδότηση να πω. Δημοσίως, θα μου απαντούσε εντελώς διαφορετικά. Άλλωστε, δεν έχει σημασία το όνομα, αλλά ο τρόπος σκέψης του(ς).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News