Η ετοιμασία του συμπίπτει με την ώρα που θα φαγωθεί: γλύκισμα στιγμής, μόλις αρχίσει να καβουρδίζεται ευωδιαστά το σιμιγδάλι όλοι περιμένουν το εύθρυπτο γλύκισμα να βγει στο πιάτο και να του επιτεθούν ζεστό ακόμα. Γιατί δεν θέλει και μεγάλες ετοιμασίες, 20 λεπτά φτάνουν και περισσεύουν. Υπάρχουν οι χλωμοί χαλβάδες, όπου το σιμιγδάλι ελάχιστα καβουρδίζεται και οι πιο καστανοί, με γερό καβούρδισμα. Το λεπτό σιμιγδάλι θα τον κάνει ζουμερό και κρεμώδη ενώ το χοντρό, σπυρωτό. Θέμα γούστου, αλλά ένα ανακάτεμα των δύο συνήθως πετυχαίνει την πιο σωστή υφή. Οι νηστεύοντες θα τον προτιμήσουν με λάδι, οι λιχούδηδες με βούτυρο και γάλα, εμείς σε παραλλαγές με χυμό πορτοκαλιού, καραμελωμένο σαν τούρτα, με αμύγδαλα ή καρύδια… Ιδού συγκεντρωμένοι οι χαλβάδες των bostanistas.

Διαβάστε το πλήρες κείμενο εδώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News