Δεν ξέρω ποιος είναι ο μέσος μισθός ενός εργαζόμενου στη ΔΕΗ. Νομίζω για τα σημερινά δεδομένα είναι αξιοπρεπής ίσως και παραπάνω από αυτό. Αυτό που ξέρω, είναι πως είναι πολλαπλάσιος ενός επιδόματος ανεργίας από τον ΟΑΕΔ, όσο χρόνο βέβαια αυτό δίνεται. Και ο χρόνος αυτός είναι περιορισμένος.

Η κυβέρνηση, έκανε μια πολιτική επιλογή. Δεν αύξησε είτε τα ποσά του επιδόματος ανεργίας ούτε τον χρόνο κατά τον οποίο καταβάλλεται αυτό το επίδομα. Προτίμησε να δώσει έμμεσες αυξήσεις στους εργαζόμενους της ΔΕΗ.  Διαβάζω, πως το πιο άμεσο και μεγαλύτερο κέρδος για τους περίπου 15.000 εργαζόμενους στη ΔΕΗ, είναι το "επίδομα σίτισης", το οποίο θα φτάνει τα 6 ευρώ την ημέρα. Είμαι σίγουρος, πως με 6 ευρώ την ημέρα, χιλιάδες άνεργοι θα ένοιωθαν μια μικρή ανακούφιση.

Η επιλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην μέση της κρίσης να δώσει αυξήσεις στους εργαζόμενους στην ΔΕΗ, με παραπέμπει σε μια ανάλογη επιλογή της κυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ εν μέσω κρίσης πάλι, να δώσει αυξήσεις στους ενστόλους. Ο Τσίπρας δηλαδή, το κάνει όπως ο Σαμαράς. Απλά με διαφορετική στόχευση. Τους ΔΕΗτζήδες ο μεν, του ενστόλους ο δε.

Οι κινήσεις αυτές, σου δίνουν όχι απλά την αίσθηση άλλα την βεβαιότητα, πως και οι δυο, απευθύνονται στην εκλογική τους πελατεία ή για την ακρίβεια, μια εκλογική πελατεία την οποία είτε θέλουν να διατηρήσουν, είτε θέλουν ν αυξήσουν.

Όλη αυτή η λογική, αποτελεί ένα βασικό χαρακτηριστικό του παλαιοκομματισμού. Δεν έχει σχέση με αριστερό πρόσημο, έχει σχέση με επιλεκτικές διασυνδέσεις με μεγάλες ομάδες πιθανών ψηφοφόρων ώστε να καρπωθεί ψήφους ή να ανταποδώσει στήριξη στο κόμμα στο πρόσφατο παρελθόν. Τόσο απλά και μαζί δυσάρεστα είναι τα πράγματα και όλα τα υπόλοιπα τα ακούω βερεσέ.

Επιχειρήματα του τύπου "οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι έχουν πληγεί από την κρίση", με τα οποία επιχείρησε η διοίκηση της ΔΕΗ να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, είναι αστεία και την εκθέτουν…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News