H κωλοτούμπα πρέπει να είναι ελληνική πατέντα. Τουλάχιστον με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί στη χώρα μας. Είναι η περίφημη «greek kolotoumpa» για την οποία εντυπωσιασμένος έκανε λόγο και ο ξένος Τύπος. Ίσως σε λίγο να γίνει και εξαγώγιμο είδος και αν συμβεί αυτό, θα πρέπει να διεκδικήσουμε την πατέντα και την ονομασία προέλευσης.

Η κωλοτούμπα δεν είναι ένα καινούριο φαινόμενο. Έχει τη δική της ιστορία, η οποία συμβαδίζει τουλάχιστον με τη νεότερη πολιτική ιστορία του τόπου. Δεν συμβαίνει μόνο σήμερα, δεν συνέβη μόνο χθες. Έχει παρελθόν και είμαι σίγουρος πως θα έχει και μέλλον. Έχει πορεία παράλληλη με όλα όσα ακολουθούν μια μετεκλογική περίοδο.

Την κωλοτούμπα πολλοί λάτρεψαν να μισούν σε φραστικό επίπεδο, αλλά σχεδόν όλοι την ακολουθούν. Και η αλήθεια είναι πως η κωλοτούμπα δεν είναι κάτι που χαρακτηρίζει μόνο τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Σ' έναν μεγάλο βαθμό, έχει ενσωματωθεί στην κοινή γνώμη, στους ψηφοφόρους δηλαδή. Όχι σε όλους, σίγουρα σε αρκετούς. Ενδεικτικό της απόλυτης συνειδητοποίησης και ταύτισης που έχει ένα τμήμα του εκλογικού σώματος με την έννοια της κωλοτούμπας, είναι αυτό που συνέβη στις πρόσφατες εθνικές εκλογές. Ένα μεγάλο κομμάτι ψηφοφόρων επέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ με πλήρη συνείδηση και προσδοκία ότι αυτός όταν κερδίσει την εξουσία θα κάνει κωλοτούμπα. Το έλεγαν μάλιστα πολλοί από τους ψηφοφόρους αυτούς δημόσια. «Έλα, μωρέ, άσε τους να λένε, μόλις ανέβουν επάνω θα ξεχάσουν ό,τι έλεγαν».

Από τη μεταπολίτευση ως σήμερα, έχουν περάσει πολλά χρόνια. Και τα χρόνια αυτά, έδωσαν στις πολιτικές μας δυνάμεις και το πολιτικό προσωπικό τη δυνατότητα να εκπαιδευτούν και οι ίδιοι, αλλά και να εκπαιδεύσουν ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος στη λογική της κωλοτούμπας. Έτσι, βλέπεις πολιτικούς ή κόμματα να δείχνουν μια μοναδική ικανότητα χειρισμού του θέματος χωρίς πολλά λάθη. Έχουν αποκτήσει, κατά κάποιο τρόπο, το «know-how». Ίσως είναι η πιο συνεπής τους επιλογή.

Στιγμές μεγάλης διάκρισης στις «κωλοτούμπες» μπορούμε να θυμηθούμε πολλές στη νεότερη ιστορία. Νομίζω οι πιο ενδεικτικές είναι εκείνες της πρώτης περιόδου διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ. «Έξω από το ΝΑΤΟ, έξω από την ΕΟΚ των μονοπωλίων» φώναζε λίγο πριν το 1981 το ΠΑΣΟΚ και αρκετοί ψηφοφόροι του. Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω την τύχη των συνθημάτων. Μάλιστα, τότε είχε πρωτολανσαριστεί και ένα επιχείρημα που δικαιολογούσε τις κωλοτούμπες. «Παραλάβαμε καμένη γη». Και σε μια «καμένη γη», πώς να φυτέψεις το καινούργιο που είχες υποσχεθεί; Το είχε πει νομίζω πρώτος ο Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά βρήκε πολλούς μιμητές.

Αλλά για να μην το αδικούμε, δεν είναι μόνο το ΠΑΣΟΚ που είχε εξαιρετικές επιδόσεις στο θέμα. Και το άλλο κόμμα που κυβέρνησε πολλά χρόνια μετεκλογικά, η Ν.Δ. είχε μια καλή πορεία. Ο Μητσοτάκης, θυμάμαι πως έφτανε σε προεκλογικές περιόδους σε μοναδικές υποσχέσεις (π.χ. φθηνά αυτοκίνητα!), τις οποίες ξεχνούσε με ιδιαίτερα πετυχημένο τρόπο μετά τις κάλπες.

Προσπαθώντας να σκεφτώ ποιος άλλος κάνει εξαιρετικές κωλοτούμπες εκτός από κόμματα και πολιτικούς, το μυαλό μου πηγαίνει αυτόματα στα μέσα ενημέρωσης. Ίσως μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις, αυτά να δείχνουν πολύ πιο ικανά στο είδος απ' ό,τι και οι πολιτικοί. Και έχουν και αυτά παράδοση, ας μην το ξεχνάμε. Ισχυρά συγκροτήματα, τη μια στήριζαν ένα κόμμα εξουσίας, την άλλη το αποδομούσαν μ' έναν έντεχνο και αξιοζήλευτης μαεστρίας τρόπο. Το έκαναν με τόσο πειστικό τρόπο που οι δικοί τους ψηφοφόροι, (οι αναγνώστες, τηλεθεατές, ακροατές) το έβλεπαν σαν φυσικό. Ναι, το ξανασκέφτηκα. Τα μέσα ενημέρωσης έχουν την πρωτιά στο είδος. Εκπαιδευμένοι σ' αυτό δημοσιογράφοι έκαναν και κάνουν θεαματικές κωλοτούμπες, ίσως ένα μέρος της τέχνης τους να μιμήθηκαν και οι πολιτικοί.

Στο «δια ταύτα». Οι κωλοτούμπες μάς συνοδεύουν ως κοινωνία. Μπορεί ν' αποτελεί ένα απόλυτα άρρωστο πολιτικό και κοινωνικό φαινόμενο, να είναι ενδεικτικό παρακμής, αλλά δεν παύει να είναι σύμφυτο με τον τρόπο με τον οποίο πορευόμαστε. Μακάρι να έπαυε να υπάρχει, μακάρι οι πολίτες να μην ξεχνάγαμε τόσο εύκολα, να μην «τσιμπάγαμε» από ανέφικτες υποσχέσεις, να βάζαμε εμείς οι ίδιοι ένα τέλος. Δεν το βλέπω πιθανό, αν και εύχομαι να διαψευσθώ. Ωστόσο, με δεδομένο ότι υπάρχει, σκέφτομαι πως το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να θαυμάσουμε αυτούς που το κάνουν με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Ξέρετε, να σου λένε μ' έναν εξαιρετικά πειστικό τρόπο πως ακολουθούν τις προεκλογικές υποσχέσεις και ενώ γνωρίζεις ότι δεν λένε την αλήθεια, εσύ να εντυπωσιάζεσαι από τη δεξιότητά τους. Αφού δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά, ίσως απλά θα πρέπει να πλέκουμε το εγκώμιο της καλύτερης κωλοτούμπας. Είναι μια υψηλή τέχνη, τις επιδόσεις της οποίας οφείλουμε να εγκωμιάζουμε…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News