Προ ημερών, η γερμανίδα υπουργός Άμυνας κα Λάιεν, σχολιάζοντας ένα γεγονός που σόκαρε τους συμμάχους μας, δηλαδή τις περίεργες επαφές της ελληνικής κυβέρνησης με κύκλους της Μόσχας, έστειλε μια σκληρή προειδοποίηση: «Η Ελλάδα δεν επιτρέπεται να διακινδυνεύσει την εμπιστοσύνη και την αξιοπιστία της σε ό,τι αφορά τα θέματα ασφάλειας, η οποία αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια δεκαετιών». Θα μπορούσε να την κάνει Έλληνας πολιτικός και να την προσυπογράψω με κλειστά τα μάτια. Η… ανυπότακτη απάντηση Καμμένου ήταν: «Η Ελλάδα βρισκόταν πάντοτε στο πλευρό των συμμάχων όταν αντέκρουαν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής»!

Σε μια κανονική χώρα μια τέτοια δήλωση θα προκαλούσε πολιτικό σεισμό. Προέρχεται από τον επικεφαλής διοίκησης των ενόπλων δυνάμεων, θέση δηλαδή υψηλού εθνικού κύρους (πέρασαν πρωθυπουργοί από εκεί) σε ένα υπουργείο, που εγγυάται την ασφάλεια και την ανεξαρτησία της ωραίας μας πατρίδας και, φυσικά, τις καλές σχέσεις με τους συμμάχους μας. Για τον σκοπό αυτό, παρεμπιπτόντως, διαχειρίζεται τεράστια, απίστευτα ποσά από το υστέρημα του ελληνικού λαού. 

Θα μπορούσε να ερμηνευτεί η εκκωφαντική τσιμουδιά που ακολούθησε, ως αμηχανία. Είναι όμως; Δυο 24ωρα αργότερα, σημαντικό πολιτικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ επικρίνει έλληνες πολιτικούς και δημοσιογράφους γιατί «συμπεριφέρονται σαν μαυραγορίτες στην κατοχή». Άλλα στελέχη αναφερόμενα στην περήφανη ελληνική διαπραγμάτευση, επίσης, καταφεύγουν στα ελληνικά έπη. Να μην ξεχάσουμε βεβαίως και το γεγονός ότι ο υμνογράφος του «πρώτη φορά αριστερά», Λάκης Λαζόπουλος, είχε φορέσει τη στολή του Χίτλερ στο τηλεοπτικό τσαντίρι του. Διαμορφώνεται σιγά-σιγά μια αντιγερμανική υστερία, μια αποκρουστική εθνολαϊκή ρητορική, όπου ο κακός Γερμανός είναι ο υπεύθυνος των δεινών μας και αποδιοπομπαίος τράγος. Έτσι πιστεύουν ότι μπορεί να χειραγωγηθεί ο φόβος των Ελλήνων και να συσπειρώσει τους αγωνιζομένους πατριώτες κατά της «μνημονιακης κατοχής». Είναι ένα «βολικό» ιδεολογικό περίβλημα, που διχάζει τον ελληνικό λαό (όποιος τολμήσει και διαφωνήσει εντάσσεται στους… γερμανοτσολιάδες με άνεση και μίσος), δημιουργεί ίζημα του πιο άγριου και κακόγουστου φονταμενταλισμού και πρέπει να προκαλέσει μαζί με τη φρίκη και αντιδράσεις από τους πνευματικούς, τουλάχιστον, ανθρώπους.

Γιατί, δυστυχώς, όλα αυτά καταπίνονται αμάσητα και προσθέτουν κιλά σε μια υπέρβαρη εξαχρειωμένη Ελλάδα. Όσο δεν αντιστεκόμαστε, θα τα βρούμε μπροστά μας σε πιο ακραίες εκδοχές στις νέες πλατείες αγανάκτησης, που στήνονται εσχάτως κατά της Γερμανίας και του Γιούρογκρουπ (δηλαδή εναντίον της Ευρώπης) και μάλιστα σε μια χώρα ευεπίφορη σε ανάλογα φαινόμενα και από μια αριστερά «μεγάλο μάστορα», αν θυμηθούμε τους καιρούς του αλήστου μνήμης φανατικού αντιαμερικανισμού. Θυμίζω ποσό σοκαριστικές ήταν οι αντιδράσεις των Ελλήνων όταν ανάλογες απαράδεκτες συμπεριφορές Γερμανών (π.χ. περιοδικό Focus με την Αφροδίτη και τον υψωμένο παράμεσο) λειτουργούσαν διχαστικά από την άλλη όχθη. Με την εκδοχή του «περιούσιου» κατεβάσαμε από Πλάτωνα ως Αριστοτέλη για να δώσουμε περήφανη απάντηση. Σήμερα κανείς δεν πέταξε στην κεφάλα τους έναν βαρύ τόμο του Γκαίτε ή του Νίτσε (προσωπικά θα προτιμούσα ένα πιάνο του Βάγκνερ κι ας έχει και ουρά) ή κάτι από Μπρεχτ, με τον οποίο μεγάλωσαν γενιές αριστερές.

Όσες διαφωνίες κι αν έχει κανείς με την πολιτική της Γερμανίας (πολλές, έντονες, κάθετες ή οριζόντιες), ο λαϊκισμός και τα εθνικοπατριωτικά είναι η χειρότερη απάντηση. Και η πιο δειλή αντίδραση. Άλλωστε με το… «κατοχικό μνημόνιο» συμφωνεί εσχάτως κατά 67% (γερμανική ακρίβεια…) και ο κ. Γιάνης Βαρουφάκης, ενώ, να μην ξεχνιόμαστε, από τους Γερμανούς σήμερα θέλουμε δανεικά και γενναίες διευθετήσεις για να επιβιώσουμε ως έθνος. Οι καταραμένοι ξένοι είναι μια βολική θεωρία, που πλήρωσε πανάκριβα η Ελλάδα… Όσο για τον… ψεκασμένο μαρξισμό; Σίγουρα δεν αποτελεί το κατάλληλο εργαλείο για να αναλύσουμε τι έφταιξε και φτάσαμε εδώ, με ποιον τρόπο θα πάρουμε ανάσες. Φοβάμαι πάντως ότι αν αυτό το φαινόμενο αφεθεί στις πλατείες, τίποτα καλό δεν μπορούμε να περιμένουμε. H πιο βάρβαρη εκδοχή της πολιτικής είναι όταν διαιρεί τους ανθρώπους σε υποχείρια και εχθρούς… Ένας… κωλογερμανός το έγραψε, ο Νίτσε…

Υ.Γ.: Να μην ξεχάσουμε ότι η «Χρυσή Αυγή» στους ένστολους έβγαζε αυτοδυναμία… Είναι και αυτό ένα δείγμα ευθύνης της αριστεράς με τη ρητορική που επέλεξε στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News