Με τίτλο «Στον αγέννητο γιο μου», οι νεαροί μαύροι φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Yale αφιερώνουν ένα blog στους αγέννητους γιους τους. Στόχος τους είναι να πουν τι σημαίνει να είσαι μαύρος άνδρας στην Αμερική. Η απόφαση πάρθηκε μετά τις αθωωτικές αποφάσεις για τους δύο λευκούς αστυνομικούς, που σκότωσαν τον Michael Brown και τον Eric Garner. Άοπλοι και μαύροι αμφότεροι.

Οι νεαροί άνδρες φωτογραφίζονται κρατώντας πίνακες με συγκινητικά μηνύματα για την επόμενη γενιά. Την καλούν να συμφιλιωθεί με το χρώμα της, να ακολουθήσει τα όνειρά της. Την ενημερώνουν πως ο κόσμος δεν είναι ακόμα έτοιμος γι’ αυτούς και ότι πριν απ’ όλα βλέπουν το χρώμα και όχι τον χαρακτήρα τους. Το blog ανοίγει με μια επιστολή προς την οικογένεια του Michael Brown. «Είμαστε όλοι Micahel» γράφουν, ελπίζοντας η «φωνή» τους να μπορεί να τους παρηγορήσει.

Βλέπω τις φωτογραφίες των νεαρών ανδρών. Διαβάζω τα μηνύματα από το «Σ’ αγαπώ» ως το «Το δέρμα σου δεν είναι θανατική ποινή» και νιώθω άβολα για το σημειωτόν της ιστορίας. Για το πισωγύρισμα αν θέλετε. Στις δεκαετίες '70-'80 τα πράγματα έμοιαζαν να έχουν μιαν άλλη δυναμική. Τι έγινε και αναδύεται ο νεοσυντηρητισμός;  Αρκεί η εξήγηση της γενικευμένης κρίσης που οι περισσότεροι θέλουν να προβάλουν και την αποδίδουν μόνο σε οικονομικά αίτια; Τι είναι αυτό που κάνει πιο ευάλωτους, αμελητέους και αναλώσιμους τους μαύρους;

Οι νέοι που βλέπετε στις φωτογραφίες ζουν με ζοφερά συναισθήματα και σκέψεις για το μέλλον. Το πώς νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι είναι σαφές ότι δεν προκύπτει μόνο από τους θανάτους που προαναφέραμε. Και αν δεν έχουμε ακόμα καταφέρει να μην ξέρουν οι μετά από εμάς γενιές τι είναι ο φυλετικός ρατσισμός, απαισιοδοξώ ότι ποτέ θα γίνουμε λιγότερο καχύποπτοι σε οτιδήποτε διαφορετικό.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News