«Η Κάτια πέθανε χθες. Η Αιμιλία έχει κλειστεί στον εαυτό της και δεν μιλάει σε κανέναν. Δεν τρώει. Ο Μπόρις μάς παράτησε φεύγοντας σαν κλέφτης το βράδυ, μαζί με πολλά τρόφιμα. Η Ζλάτα δεν είναι άρρωστη σήμερα αλλά μετά την τελευταία επιδρομή φαίνεται ότι τα έχει χάσει». Ο πόλεμος δεν αλλάζει. Οι άνθρωποι αλλάζουν. Τα παραπάνω πρόσωπα είναι οι επιζήσαντες στην μακρινή και πλέον κατεστραμμένη από τον εμφύλιο και ταυτόχρονα φανταστική πόλη Pogoren, την πρωτεύουσα της εξίσου φανταστικής δημοκρατίας του Vyseni. Μέσα σε ένα διαλυμένο από τους βομβαρδισμούς σπίτι βρήκαν καταφύγιο, από τον πόλεμο που ρημάζει την πόλη τους. Ένα ερείπιο που θα πρέπει να γίνει το τελευταίο καταφύγιό τους αν θέλουν να έχουν πιθανότητες να επιβιώσουν.

Τα πρόσωπα αυτά είναι χαρακτήρες του παιχνιδιού «This War of Mine». Στα περισσότερα παιχνίδια που πραγματεύονται στα σενάρια τους την επιβίωση και τον πόλεμο, συνήθως σκοτώνεις ό,τι κινείται. Όμως σε έναν πόλεμο δεν είναι όλοι στρατιώτες. Κάποιοι απλά θέλουν να επιβιώσουν. Το «This War of Mine», πραγματεύεται τον πόλεμο αλλά από την πλευρά του φαινομενικά άμαχου πληθυσμού. Με τυχαία επιλογή τριών ηρώων, με το που ξεκινάει ο παίχτης την περιπέτεια του, θα έχει στη διάθεσή του λίγα υλικά στην αρχή για να επιβιώσει. Θα πρέπει να βρει υλικά για να φτιάξει στοιχειώδη πράγματα που θα τα χρησιμοποιήσει στη συνέχεια για να φτιάξει άλλα πιο χρήσιμα. Όπως ένα κρεβάτι για να κοιμούνται οι επιζήσαντές του. Ένα φουρνάκι για να μαγειρεύει ή μια παγίδα για τρωκτικά και άλλα μικρά ζώα για να έχει κάτι να φάει. Κάθε ημέρα που ξεκινάει, ο παίχτης διαθέτει την ώρα του στην προετοιμασία φαγητού και φαρμάκων αλλά και στην περίθαλψη ή στην δημιουργία νέων αντικειμένων ή όπλων. Η δημιουργία ενός ραδιοφώνου από διαλυμένα ηλεκτρονικά θα δώσει μια στοιχειώδη επαφή στον παίχτη με το τι γίνεται στην πόλη. Το βράδυ αφού επιλέξει ποιος θα κάτσει σκοπιά, ποιος θα κοιμηθεί, θα πρέπει να επιλέξει ποιος θα βγει μέσα στη νύχτα για να βρει προμήθειες. Ο παίχτης έχει την επιλογή ποιο μέρος θα επισκεφτεί. Και με την πάροδο των ημερών θα εμφανίζονται και άλλα μέρη. Υπάρχουν διαλυμένα κτίρια από τους βομβαρδισμούς, κατειλημμένα σουπερμάρκετ από μικρές ένοπλες ομάδες και απομονωμένα διαμερίσματα που μπορεί να κρύβουν πολλές εκπλήξεις σε εφόδια αλλά και κατοίκους. Παρόλο που αρκετά γρήγορα ο παίχτης έχει τη δυνατότητα να ασκήσει βία για να αποκτήσει τα αντικείμενα που χρειάζεται, το παιχνίδι θα τον ανταμείψει με τύψεις, νευρικούς κλονισμούς, ακόμα και με έναν εσωτερικό εμφύλιο για το ηθικό του πράγματος. Ακόμα και αν είναι σε αυτοάμυνα. Σε αρκετά μέρη θα χρειαστεί να βοηθήσει ή όχι κάποιον ή να δημιουργήσει συμφωνίες ανταλλαγής αγαθών με κατοίκους άλλων περιοχών. Βέβαια η ιστορία διαδραματίζεται κατά την διάρκεια ενός πολέμου. Μπορεί στην επόμενη επίσκεψη του παίχτη να μην βρει τίποτα άλλο πέρα από άδεια (πιο) διαλυμένα διαμερίσματα και δωμάτια.

Μέσα σε όλα τα κακά, οι ήρωές σας θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την πείνα, τη δίψα, τις αρρώστιες, τους παλιούς τόσο συμπαθητικούς γείτονές σας που τώρα σας χαιρετούν με τα βόλια από τα δίκαννά τους και στη θέση του χαμόγελού τους υπάρχει η έκφραση: «Δικέ μου. Ξεκουμπίσου από εδώ».

Το παιχνίδι από την εταιρεία 11 bit Studios, επιβραβεύει τις καλές πράξεις. Δημιουργεί ηθικές «ποινές», αν αποφασίσει ο παίκτης να τη δει Ράμπο. Εξάλλου αν το κάνει, μάλλον θα χάσει τον ήρωά του πολύ σύντομα. Για παράδειγμα, αν βοηθήσετε έναν χτυπημένο από σκοπευτή άντρα και δεν πάτε στο σπίτι που μένει για το πιο εύκολο ριφιφί της ζωής σας, θα σας ανταμείψει με το πρώτο αυτόματο όπλο, (ή ό,τι χρειάζεστε για να το φτιάξετε). Αν δεχθείτε πολλούς «πρόσφυγες» στην αρχή, πώς θα τους ταΐσετε; Αν δεν βοηθήσετε κάποιον να φτάσει στα φάρμακα ή στο παιδί του που κλαίει τρομαγμένο, ετοιμαστείτε για πολλά προβλήματα σε βάθος χρόνου – εδώ είναι και το υπέροχο του παιχνιδιού, που θα σας κάνει να μην το βαρεθείτε εύκολα. Κάθε μέρα που περνάει, συμβαίνουν τυχαία γεγονότα. Ποτέ δεν είναι τα ίδια. Ποτέ δεν είναι ίδια η σύνθεση στους αρχικούς ήρωες ή σε όσους έρχονται ως την πόρτα σας ή στις διαθέσεις τους.

Ο κάθε ήρωας έχει το δικό του χαρακτηριστικό. Άλλος είναι καλός μάγειρας αλλά ίσως κάπως παρτάκιας. Άλλος είναι πρώην ποδοσφαιριστής που τρέχει γρήγορα. Άλλος ήταν κλέφτης πριν τον πόλεμο και θα φανεί πολύ χρήσιμος στο να μπαίνετε τα βράδια σε περιοχές και να τα σηκώνετε όλα. Όλα, τρόπος του λέγειν. Γιατί οι δημιουργοί του κράτησαν όσο μπορούν τον ρεαλισμό στο παιχνίδι και δεν θα σας επιτρέπουν να έχετε το σακίδιο του Σπορτ Μπίλι. Όσο ο ένας ψάχνει για προμήθειες, οι υπόλοιποι συχνά αντιμετωπίζουν επιδρομές από άλλους. Θα πρέπει να οχυρώσουν όσο μπορούν το καταφύγιο τους. Να φτιάξουν όπλα και πυρομαχικά για να απωθήσουν τέτοιες επιθέσεις. Και ίσως κάποιοι τραυματιστούν ή πεθάνουν στην προσπάθεια. Ο παίχτης ίσως χρειαστεί να κουβαλήσει κάποιους στο διαλυμένο νοσοκομείο της πόλης. Αν όμως το έχει επισκεφτεί για εφόδια και τον έχουν πιάσει, ίσως να μην τον δεχτούν τραυματισμένο ή να τον δεχθούν αλλά να τον κρατήσουν φυλακισμένο μετά. Οι πιθανότητες είναι απεριόριστες.

Το «This War of Mine», είναι ένα ρεαλιστικό παιχνίδι επιβίωσης που απαιτεί στρατηγική και οργάνωση για να επιβιώσετε στον πόλεμο. Σύμφωνα με τους δημιουργούς του, είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα και σε μαρτυρίες πραγματικών ανθρώπων που βρέθηκαν στη θέση του αδύναμου πολίτη που, άσχετα με τις κραυγές των πολιτικών, βρίσκονται μέσα στην κόλαση ενός εμφυλίου πολέμου, και η διαφυγή στον άλλον κόσμο φαίνεται λογικό επιχείρημα, τουλάχιστον στην αρχή. Θα μπορούσε να είναι το Σεράγεβο του 1992. Η Γάζα του τότε και του σήμερα. Το Χαλέπι της Συρίας, η Αθήνα του 1944.

Δείτε στα παρακάτω βίντεο τους δημιουργούς να εξηγούν τόσο το παιχνίδι όσο και τις επιλογές τους στη σχεδίαση και τους μηχανισμούς του, λίγο πριν την πρεμιέρα του.

 

Το παιχνίδι είναι διαθέσιμο σε Windows, IOS, Linux, και κοστίζει περίπου 20 ευρώ.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

*Ο Αίαντας Αρτεμάκης γεννήθηκε το 1982 και είναι δημοσιογράφος και «κομπιουτεράς». Πουλάει κομπιουτεράκια στην Ομόνοια, με προτίμηση στα γιαπωνέζικα. Του αρέσει να διαβάζει και να ονειρεύεται μια γερή δημοκρατία. Παντρεύτηκε το 1989 τον καλό του φίλο, Amstramd 1512. Δυστυχώς από τότε, έχει αλλάξει πολλούς αγαπημένους. Τώρα συζεί με έναν Z800 HP. 

Προηγούμενα άρθρα του Αίαντα Αρτεμάκη

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News