Τη Βραζιλία στον ημιτελικό του Μουντιάλ τη θυμόμαστε όλοι. Αν νομίζετε ότι αυτή ήταν εικόνα αποσύνθεσης, προσέξτε λίγο το συμμαχικό σχήμα που μας κυβερνά:

Ο μικρός κυβερνητικός εταίρος, με τη γιγαντιαία κοινοβουλευτική δύναμη των 28 εδρών, απειλεί να μπλοκάρει οτιδήποτε θεωρούν βλαπτικό για το συμφέρον του κόμματος (ποιου κόμματος…) έστω ολίγοι από τους βουλευτές του.

Οι μισοί βουλευτές αυτού του κόμματος γλυκοκοιτάζουν προς την αντιπολίτευση (με πρώτον και καλύτερον έναν πρώην υποψήφιο για την αρχηγία) εν όψει της επόμενης μέρας, μήπως και καταφέρουν να παραμείνουν στην πολιτική – όρο που προφανώς θεωρούν κρίσιμο για το μέλλον του τόπου.

Στο μείζον κόμμα του κυβερνητικού συνασπισμού, ο πρωθυπουργός κατάφερε να φτιάξει δύο υπουργικά συμβούλια σε ένα: ένα για μεταρρυθμίσεις και ένα για ψηφοθηρία, ένα για τους δανειστές και ένα για τους ψηφοφόρους. Προφανώς, κανένα μέλος του εκλογικού σώματος δεν θα καταλάβει το στρατήγημα.

Επιτρέπει σε υπουργούς προερχόμενους από τις δύο διαφορετικές τάσεις του κόμματός του να διασταυρώνουν δημόσια τα ξίφη τους σε θέματα συναρμοδιότητας, ίσως για να μην παραπονούνται οι πολιτικοί συντάκτες, ίσως για να διασκεδάζουν οι ψηφοφόροι και να τους σταυρώσουν και τους δύο (μια που είναι και στην ίδια εκλογική περιφέρεια με πεντασταυρία). Σε ό,τι αφορά την ουσία της διαφωνίας τους, παρακολουθεί τα νούμερα της AGB για να δει ποιος κερδίζει και να αποφασίσει.

Το αρχηγείο του πρωθυπουργού ζητά από "δικούς του" Γενικούς Γραμματείς να παραιτηθούν προκειμένου να αφοσιωθούν στον προσωπικό τους προεκλογικό αγώνα, υποθέτοντας ότι αυτό δεν θα εκληφθεί ως οιωνός άμεσων εκλογών. Λογικό…

Μέσα σε όλα αυτά, ο πλησιέστερα στο ους του πρωθυπουργού υπουργός κάθε 15 μέρες ονειρεύεται εκλογές και αριστερά διαλείμματα. Δεν τον πειράζει, μάλιστα, να επιτρέπει να διαρρέουν οι ιδέες του αυτές ως σενάρια του Μαξίμου.

Τηλεοπτικός υφυπουργός επαίρεται ότι φτήνυνε το γάλα χάρη στην προσωπική του παρέμβαση. Δίδαγμα: Τι να τις κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις; Θα αναθέσουμε στον υφυπουργό να προχωρήσει σε προσωπικές παρεμβάσεις παντού και έτσι θα έχουμε -εύκολα και γρήγορα- ανάπτυξη, πλούτο, υγεία και χαρά. Χωρίς σχεδιασμό, χωρίς θυσίες, χωρίς κόπους.

Αλλά και οι σχέσεις των δύο κυβερνητικών εταίρων έχουν απογειωθεί.

Οι δύο αρχηγοί δεν μπορούν να βρουν κοινή ώρα για να συναντηθούν. Όταν το αναβάλλει ο ένας, μουτρώνει ο άλλος και δεν μπορεί την άλλη μέρα.

Τα δύο κόμματα ανταλλάσσουν δημόσιες αλληλοκατηγορίες για το ζέον ζήτημα τού ποιο από τα δύο δικαιούται να αυτοαποκαλείται "δημοκρατική παράταξη".

Συμφωνούν να μην μετέχει στην κυρίως διαπραγμάτευση με την τρόικα κανένα κομματικό στέλεχος (εκτός των θεσμικά απαραίτητων), αλλά ο υπουργός Οικονομικών τραβάει τα μαλλιά του, όταν εμφανίζεται απρόσκλητο ένα τέτοιο στέλεχος και κατσικώνεται με το "έτσι θέλω" στη συζήτηση. Στο άλλο κόμμα πνέουν μένεα και απειλούν θεούς και δαίμονες.

Και την ίδια ώρα, ένα άλλο κόμμα, στις ψήφους του οποίου στη Βουλή βασίζεται κάθε ρεαλιστικό σενάριο εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας ώστε να αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές, έχει σαλπάρει αύτανδρο (όχι ακριβώς, αλλά ούτως ή άλλως λίγοι είναι) για την αντιπολίτευση. *

Πραγματικά! Με όλα αυτά τα δεδομένα, πώς είναι δυνατόν να έχει έστω και την παραμικρή αμφιβολία η Μέρκελ, ότι η κυβέρνησή μας το μόνο που χρειάζεται είναι μία μικρή ανάσα και μετά, όχι μόνον θα αφοσιωθεί και πάλι με ορμή στο μεταρρυθμιστικό της πρόγραμμα, αλλά, ασφαλώς, θα ολοκληρώσει και την κοινοβουλευτική τετραετία…

* Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News