(Σας παρακαλώ μην αντιδράσετε εκ προοιμίου. Μπείτε στον κόπο να καταλάβετε το θέμα. Με την ευχή μου.)

Η Μέρκελ σπάνια παρίσταται σε διαδηλώσεις. Πήγε όμως την Κυριακή κι έβγαλε λόγο -μαζί με τον Πρόεδρο Γκάουκ, τους αρχηγούς ΟΛΩΝ των κομμάτων και τους αρχιεπισκόπους της καθολικής και της προτεσταντικής εκκλησίας- μπροστά στην Πύλη του Βρανδεμβούργου και σε μια εκατοστή μέτρα από το Μνημείο του Ολοκαυτώματος. Ποιο ήταν το θέμα; Η καταδίκη του αντισημιτισμού, που ξεσήκωσε τη γερμανική Πολιτεία μετά από τα πολλά επεισόδια βίας σε βάρος των εβραίων στην περίοδο της κρίσης της Γάζας.

Το 1933 στη Γερμανία ζούσαν 560.000 εβραίοι. Στη δεκαετία του ΄50 προσπαθούσαν να επιβιώσουν 15.000 εβραίοι. Σήμερα ζούν εκεί 200.000 εβραίοι – «είναι σαν δώρο και νιώθω μια βαθιά ευγνωμοσύνη» τόνισε η Μέρκελ προχτές και προσέθεσε πως «όποιος χτυπά μια συναγωγή, χτυπά τα θεμέλια της ελεύθερης κοινωνίας μας. Η ζωή της εβραϊκής κοινότητας είναι κομμάτι της ζωής μας, της ταυτότητάς μας και της κουλτούρας μας. Δεν ανεχόμαστε τον αντισημιτισμό».

Η διαδήλωση οργανώθηκε σε απάντηση μιας αυξανόμενης τάσης βίας σε βάρος των εβραίων – συνθήματα του τύπου «στο γκάζι οι εβραίοι!» ή «οι εβραίοι δολοφονούν τα παιδιά μας» εμφανίστηκαν στους γερμανικούς δρόμους, συναγωγές δέχτηκαν επιθέσεις κι ένας εβραίος (εξαιτίας του χαρακτηριστικού σκούφου του) χτυπήθηκε σε δρόμο του Βερολίνου.

«Ποτέ ξανά μίσος για τους εβραίους» ήταν το σύνθημα της προχτεσινής διαδήλωσης. Στις αρχές του καλοκαιριού συνθήματα μίσους για τους εβραίους είχαν ακουστεί στις διαδηλώσεις για τη Γάζα, καθώς αναβίωσε ένα αντι-εβραϊκό κλίμα. Όμως, όπως είπε ο Πρόεδρος Γκάουκ, «όποιος έγινε αντισημίτης εξαιτίας του Ισραήλ, ήταν από πριν» – και είτε δεν το ήξερε, είτε το έκρυβε. Το φαινόμενο αυτό ωστόσο εκδηλώθηκε στη Βρετανία, τη Γαλλία, την Ουγγαρία, τη Γερμανία και μετρήθηκε – στη Γαλλία ο αντισημιτισμός εκείνη την περίοδο αυξήθηκε κατά 91%, στη Βρετανία κατά 36%.

(Ξέρω νεράκι τι σκέφτεστε μερικοί από σας. «Για τους εβραίους νοιάστηκε η Μέρκελ; Για όλους τους άλλους που έχει σπρώξει στην εξαθλίωση, τι λέει;» ξέρω ότι θα μου γράψετε. Δεν θα σας αποθαρρύνω, όμως μην ισοπεδώνουμε τις έννοιες – άλλο κρεματόρια κι άλλο λιτότητα. Άλλο Ολοκαύτωμα κι άλλο νεόπτωχοι. Ας υποθέσουμε, όμως, πως επιμένετε να μην βλέπετε τις διαφορές. Το γεγονός ότι στη Γερμανία έγινε μια πολιτική συστράτευση εκκλησιών και πολιτικών όλου του φάσματος, για να υπενθυμίσουν τις αξίες της ανοιχτής, ελεύθερης και δημοκρατικής κοινωνίας, δεν αποτελεί ένα μοντέλο άγνωστο σε μας; Ή πρέπει κι αυτό να καταδικάσουμε, αφού εμπλέκεται η Μέρκελ; Ή τέλος, μήπως μία είναι η διάκριση που αναγνωρίζουμε στις μέρες μας: μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί, και η θωράκιση της δημοκρατίας από τον ναζισμό είναι «απλώς οδοντόκρεμα»;)   

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News