«Εάν ο μόνος τρόπος που μπορεί να σωθεί το Μουσείο «Καζαντζάκη», στην ίδια τη γενέτειρά του, είναι με την αρωγή της ποδοσφαιρικής (και όχι μόνο) μαφίας, και όχι με τη συλλογική προσπάθεια του συνόλου του κρητικού λαού (και φτωχοί και πλούσιοι, ό,τι μπορεί ο καθένας), τότε δεν μας αξίζει ένας Νίκος Καζαντζάκης και ούτε ένα μουσείο αντίστοιχο. Αυτή η είδηση είναι πολύ μεγάλη ντροπή!!!». Το έγραψε ο γνωστός μουσικός Ρος Ντέιλι, στα social media, σχολιάζοντας την είδηση ότι ο εφοπλιστής και πρόεδρος του Ολυμπιακού, Βαγγέλης Μαρινάκης, ανέλαβε να στηρίξει χρηματικά το Μουσείο «Νίκος Καζαντζάκης» στη Μυρτιά του Ηρακλείου, για τα επόμενα δέκα χρόνια. Το οποίο, όπως μαθαίνουμε από σχετικό ρεπορτάζ, βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης, και η απόφαση του Μαρινάκη είναι η «ανάσα» που χρειαζόταν για να παραμείνει ανοιχτό.

Θα συμφωνήσω πλήρως, διαφωνώντας όμως κάθετα, με τον Ρος Ντέιλι, την παρέα του οποίου έχω απολαύσει, συνοδεία κρασιού και μουσικής, ένα βράδυ Σεπτεμβρίου στο Ηράκλειο. Θα συμφωνήσω στο κομμάτι που αναφέρεται στη σπουδαιότητα του Νίκου Καζαντζάκη και κατ’ επέκταση της ύπαρξης του Μουσείου στη Μυρτιά. Πιστεύω πως ο Καζαντζάκης εκτός από τη Μυρτιά, τόπος που γεννήθηκε, θα μπορούσε να έχει μουσείο σε κάθε μέρος της γης στο οποίο διαβάστηκαν τα βιβλία του. Ανήκει παντού, εξάλλου, όπως όλοι οι σπουδαίοι άνθρωποι. Από τα νεανικά μου χρόνια ακόμα, υπήρξε εκείνος που μέσω των βιβλίων, μ’ έκανε να αγαπήσω την Ελλάδα και τα ελληνικά γράμματα. Και πόσους άλλους ακόμα σε κάθε άκρη της γης. Καζαντζάκης ίσον Ελλάδα, για πολλούς ξένους. Η επίσκεψη στο Μουσείο «Ν. Καζαντζάκης» στη Μυρτιά, υπήρξε κορυφαία στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Έχω προτρέψει και πάντα θα το κάνω, οποιονδήποτε επισκεφτεί το Ηράκλειο, να κάνει μια βόλτα ως εκεί πάνω. Σαν συνάντηση με τον πραγματικό θεό, μου είχε φανεί. Πράγματι, είναι ηθικό χρέος κάθε ανθρώπου, όχι μόνο Κρητικού, που αγαπάει τα βιβλία και ειδικά εκείνα του Καζαντζάκη, να προσφέρει ό,τι μπορεί για να επιζήσει το Μουσείο. Ελάχιστη υποχρέωση απέναντι στον κολοσσό του λόγου, αλλά και σε εκείνους που θέλουν να μάθουν για αυτόν.

Αλλά γιατί, Ρος, είναι ντροπή να δώσει λεφτά ο Μαρινάκης για να σωθεί το Μουσείο; Ντροπή θα ήταν να κλείσει το Μουσείο και εκείνος, όπως και άλλοι που έχουν λεφτά, να κάνανε τους αδιάφορους. Επίσης, αν κάτι είναι πράγματι ντροπή, πιστεύω πως έχει να κάνει με το γεγονός ότι αίθουσα του Μουσείου ονομάστηκε «Μιλτιάδης Μαρινάκης», παίρνοντας το όνομα του πατέρα του εφοπλιστή. Αδίκησε ο ίδιος ο Μαρινάκης την χειρονομία του, δεν χρειάζονται αναθεματισμοί από σένα. Τα λεφτά ο καθένας μπορεί να τα διαθέσει όπως θέλει. Εμένα μου περίσσεψαν 10 ευρώ και πήγα να δω το Μουσείο. Εκείνου, που έχει εκατομμύρια, κάτι παραπάνω και αποφάσισε να διαθέσει μερικά στον τόπο των γονέων του για να σωθεί το Μουσείο. Θα το έκανες κι εσύ, πιστεύω, αν είχες τόσα λεφτά, για τον τόπο των δικών σου γονέων. Και όπως αδίκησε αυτός τον εαυτό του, με τη φράση «μαφία του ποδοσφαίρου» μάλλον αδικείς κι εσύ τον εαυτό σου. Δεν σου πάει καθόλου εσένα να κάνεις τον δικαστή, Ρος. Δεν το έχεις ανάγκη να γίνεις ο Σεραφείμ Πειραιώς, από την άλλη πλευρά. Εκείνος «αποφάσισε» ότι είναι αθώος πριν του απαγγελθούν κατηγορίες, εσύ κάνεις το αντίθετο, χρίζοντάς τον ένοχο, με την ίδια διαδικασία και σύμφωνα με όσα λένε οι αθλητικές εφημερίδες. Μη με απογοητεύεις, Ρος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News