(Γύρισα χτες απ’ το Στρασβούργο και θα σας πω σε δύο συνέχειες τις εντυπώσεις που αποκόμισα από τούτη, τη δεύτερη, Ολομέλεια της νέας Ευρωβουλής. Το σημαντικό γεγονός της συνόδου, η εκλογή του Γιούνκερ, κατεγράφη εξαιρετικά από τον Ανδρέα Πετρουλάκη. Εγώ θα σας πω τις εντυπώσεις μου από τους Έλληνες ευρωβουλευτές)

Οι έλληνες ευρωβουλευτές είναι μια ολοκαίνουργια Ομάδα – μόνο ο Δημήτρης Παπαδημούλης (ΣΥΡΙΖΑ) κάνει δεύτερη αλλά μη συνεχόμενη θητεία. Το σύνολο της Ευρωβουλής ανανεώθηκε κατά το 49% περίπου, ενώ όμως η Γερμανία άλλαξε το ¼ περίπου των ευρωβουλευτών της, η Ελλάδα με τη σταυροδοσία άλλαξε το 100%. 20 άνθρωποι λοιπόν, κυκλοφορούν στα κτίρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, λες κι έχουν βγεί μόλις απ’ το αμπαλάζ τους – με τη μυρωδιά της φρεσκαδούρας, αλλά επίσης αροντάριστοι. Ψάχνουν τον βηματισμό τους, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Περπατώντας στους δαιδαλώδεις διαδρόμους του Στρασβούργου, μπαινοβγαίνουν σε αίθουσες, ψάχνουν τη θέση τους, μαθαίνουν να ψηφίζουν περνώντας την κάρτα τους στη σχισμή και συμμετέχουν σε ένα παιχνίδι με κανόνες, που (φυσικά) δεν τους ξέρουν – τους μαθαίνουν σταδιακά.

Η προεδρεύουσα στην Ολομέλεια προχτές, διόρθωσε δύο φορές συναδέλφους της που σήκωναν την μπλε κάρτα. «Την μπλε κάρτα σηκώνουμε όταν θέλουμε να κάνουμε διευκρινιστική ερώτηση στον προλαλήσαντα συνάδελφο. Αυτό θέλετε;» ρώτησε και τις δύο φορές. Όχι, οι άνθρωποι ήθελαν απλώς να μιλήσουν και δεν είχαν καταλάβει ότι έπρεπε να έχουν εγγραφεί στον κατάλογο, που είχε κλείσει…

21 ευρωβουλευτές εξ Ελλάδος κυκλοφορούν με προσοχή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σαν τον Κοντορεβιθούλη, ψάχνοντας τις πατημασιές τους – είναι η δύσκολη περίοδος προσαρμογής και η περίοδος βασιλείας των «βοηθών». Οι βοηθοί εξ ορισμού είναι η «σκιά» των ευρωβουλευτών. Σε τούτη την αρχική περίοδο της συνόδου όμως, οι 1400 βοηθοί των νέων ευρωβουλευτών μοιάζουν με τα σκυλιά του Αγίου Βερνάρδου – πάνε μπροστά, κουβαλώντας όλα τα χρειώδη των αφεντικών τους, από φακέλους μέχρι καφέδες.

Για να το πούμε αλλιώς: οι βοηθοί αποτελούν τη «συνέχεια» της ελληνικής παρουσίας στην Ευρωβουλή, σε τούτη την περίοδο που έχει πλήρως ανανεωθεί. Καταρχάς μυούν τους ευρωβουλευτές στα καθήκοντά τους – τους εξηγούν τις διαδικασίες, τους μηχανισμούς και τις υποχρεώσεις τους. Τους δείχνουν τα δρομολόγια που πρέπει να κάνουν και τους αποκαλύπτουν τα μικρά μυστικά μιας πιο άνετης επιβίωσης εντός του κτιρίου της Ευρωβουλής – π.χ. τι ώρα παίρνει κάποιος τον καφέ του για να μην περιμένει 40΄στην ουρά…

Η Νάνα, η Μαρία, η Κατερίνα, ο Αντώνης, ο Θόδωρος, ο Γιάννης, είναι αυτές οι παραγνωρισμένες φιγούρες που βρίσκονται στην υπηρεσία του ευρωβουλευτή – για τα μικρά και τα μεγάλα. Είναι οι πολιτικοί του σύμβουλοι, οι εκπρόσωποί του σε συναντήσεις, ενίοτε οι συντάκτες των εκθέσεων, των ερωτήσεων, των αγορεύσεων, των δελτίων τύπου, καμιά φορά και οι διαπραγματευτές των τροπολογιών.

Ταυτόχρονα, ο/η βοηθός είναι για έναν/μία ευρωβουλευτή ο πιο δικός του άνθρωπος. Μαζί θα φάνε όταν ξεμείνουν ως αργά στο γραφείο, μαζί θα κουτσομπολέψουν τον επισκέπτη του γραφείου, μαζί θα φτιάξουν το πολύπλοκο πρόγραμμα του ευρωβουλευτή – τα ραντεβού του, την παρουσία του στις επιτροπές, την Ομάδα, την Ολομέλεια, τις κρατήσεις στα εστιατόρια, στις πτήσεις, στα ξενοδοχεία, την επαφή με το πολιτικό γραφείο της πόλης καταγωγής.

Ασφαλώς είναι μια άχαρη δουλειά, αλλά όλα εξαρτώνται απ’ την προσωπικότητα του ευρωβουλευτή. Αυτός είναι ο πρωταγωνιστής, αυτός θα ορίσει και το πλαίσιο καθηκόντων του βοηθού. Επιπλέον, σήμερα δεν υπάρχουν «άχαρες» δουλειές. Η κάθε δουλειά είναι πολύτιμη και τούτη, που είναι καλοπληρωμένη και υπάγεται σε ένα περιβάλλον υψηλού εργασιακού επιπέδου, είναι θησαυρός. Γι’ αυτό και οι ίδιοι άνθρωποι πουλάν την τεχνογνωσία τους από τους πρώην στους επόμενους, μεταπηδώντας από κόμμα σε κόμμα. Διότι, τελικά, οι ευρωβουλευτές έρχονται και παρέρχονται – οι βοηθοί είναι εκεί, φρουροί των γραφείων και της συνέχειας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News