(Ίσως να διαβάστε χτες πως αντέδρασαν οι αρχές της Καταλωνίας στη λειτουργία του ιστότοπου Airbnb, που προβάλλει διαμερίσματα διαθέσιμα προς ενοικίαση. Με την ευκαιρία αυτή, σήμερα θα σας αφηγηθώ το πάθημά μου – η στήλη είναι διδακτική…)

Πριν από τρία σχεδόν χρόνια θα πηγαίναμε δυο ζευγάρια για επαγγελματικούς λόγους στη Νέα Υόρκη, όπου θα μέναμε μια βδομάδα. Σκέφτηκα να δοκιμάσουμε αυτό που είχα ακούσει ότι είχαν κάνει δεκάδες φίλοι μου – να νοικιάσουμε ένα διαμέρισμα. Το πρότεινα στην παρέα μου και ανέλαβα την έρευνα. Άρχισα λοιπόν να σερφάρω στους σχετικούς ιστότοπους, επειδή όμως είχαμε βάλει πολλά κριτήρια, η αγορά ήταν πολύ στενή, η προσφορά μικρή και οι σχετικές αγγελίες έμεναν στον «αέρα» λίγα λεπτά – πολύ γρήγορα οι ιδιοκτήτες τα νοίκιαζαν…

Κάποια στιγμή λοιπόν, βλέπω στην Airbnb ένα διαμέρισμα που κάλυπτε όλες μας τις επιθυμίες – της τιμής συμπεριλαμβανομένης. Με την πρότερη επίγνωση κλίκαρα επί τόπου αναφέροντας τα στοιχεία της ταυτότητας που ζητούσαν και το διάστημα που θέλαμε την ενοικίαση του διαμερίσματος.

Σε απάντησή μου, ο ιδιοκτήτης απευθύνθηκε στο προσωπικό μου μέιλ, ζητώντας μου πρόσθετες πληροφορίες. Εκεί έκανα το πρώτο λάθος: επειδή η Ελλάδα βρισκόταν τότε στη βουτιά της κρίσης, θεώρησα ότι η εθνική καταγωγή μας έκανε δύσπιστο τον (δυνητικό) οικοδεσπότη μας και ως εκ τούτου ζητούσε  πρόσθετες διαβεβαιώσεις. Το δεύτερο (και μοιραίο) λάθος μου ήταν ότι, στη συνέχεια αυτής της σκέψης, δέχθηκα τον όρο που μου έθεσε – να καταθέσω στον λογαριασμό του ένα ποσόν, ως εγγύηση για την ενοικίαση του διαμερίσματος, το οποίο βεβαίως θα αφαιρούνταν απ΄ το συνολικό ποσό της ενοικίασης και θα ήταν «επιστρέψιμο» σε περίπτωση ακύρωσης.

Αφού διέπραξα και τα δύο λάθη, ώρες αργότερα ήρθε στο μέιλ μου «επείγουσα προειδοποίηση» από την Airbnb με την επισήμανση, ότι «ο Thomas δεν συνεργάζεται πια μαζί μας κι έχουμε την υποψία ότι έχει διαπράξει απάτες». Φυσικά μου ήρθε κεραμίδα, φυσικά τα λεφτά που είχα περάσει στον λογαριασμό του δεν επιστρέφονταν και φυσικά μετά από αλλεπάλληλες οχλήσεις μου προς τον «Thomas» έκλαψα οριστικά τα χρήματα που είχα χάσει.

Η ιστορία όμως δεν τέλειωσε εδώ. Όταν με το καλό βρεθήκαμε στη Νέα Υόρκη (επιλέγοντας πια ένα συμβατικότατο ξενοδοχείο), κάποια στιγμή πήγα να δω το σημείο όπου βρισκόταν το διαμέρισμα του «Thomas» – και δεν υπήρχε!. Η διεύθυνση που είχε δώσει και την οποία είχα αναζητήσει μέσω του χάρτη της Google αναφερόταν σε έναν αριθμό, που είχε συγχωνευτεί σε ένα μεγάλο οικοδομικό τετράγωνο, όπου όμως δεν υπήρχαν κατοικίες – ήταν τα γραφεία της Citybank…

Όταν απευθύνθηκα στην Airbnb για να εκφράσω τα παράπονά μου, μου απάντησαν ότι είχα παραβιάσει τις συστάσεις της – που ήταν: να μην ερχόμαστε σε απευθείας επικοινωνία αλλά μόνον μέσω της πλατφόρμας της και να χρησιμοποιούμε μόνο πιστωτική κάρτα στις συναλλαγές μας. Και στα δύο είχε δίκιο, είχε όμως άδικο σε ένα κορυφαίο: πρόβαλλε στην ιστοσελίδα της διαμέρισμα ανύπαρκτο, πράγμα που σήμαινε ότι δεν είχε κάνει ένα στοιχειώδες φιλτράρισμα ασφαλείας.

Τώρα πια, μου λένε, στέλνει η Airbnb δικό της φωτογράφο να πάρει τις φωτογραφίες που προβάλλονται στην ιστοσελίδα της και άρα αυτό το -μοιραίο στην περίπτωσή μου- φιλτράρισμα, γίνεται.

Να σας πω το κερασάκι; Όταν απευθύνθηκα στο ελληνικό προξενείο και ζήτησα να αναθέσω σε δικηγόρο την υπόθεσή μου, μου είπαν ότι η αμοιβή του δικηγόρου ξεκινά από 5.000 δολάρια – ήταν δηλαδή πολλαπλάσια της ζημιάς μου.

(Γνωρίζω ότι πολλοί θα μου πείτε πόσο καλά ταξιδέψατε, νοικιάζοντας φτηνά και ωραία διαμερίσματα από ανάλογες ιστοσελίδες. Σκεφθείτε όμως πώς θα ήταν αν φτάνατε μεσάνυχτα στην πόλη του προορισμού σας, με κακό καιρό και με επικείμενη καταιγίδα και ανακαλύπτατε ότι δεν είχατε κατάλυμα παρά αέρα κοπανιστό… Στη δική μου περίπτωση, πιασμένη στη φάκα έκλαψα τα χρήματά μου κι έδωσα όρκο: οψέποτε παρουσιαστεί ανάλογη ανάγκη, θα επιλέξω τα συμβατικά τουριστικά καταλύματα – τα ξενοδοχεία)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News