Με την χθεσινή τοποθέτηση του Γιάννη Στουρνάρα κλείνει η θητεία του Γιώργου Προβόπουλου ως διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Μιας θητείας που κράτησε όσο τρείς ζωές, καθώς ο Προβόπουλος είδε τη χώρα να πηγαίνει στη… δραχμή και να γυρίζει από αυτή μετά το δραματικό καλοκαίρι του 2012.

Όσοι τον έχουν γνωρίσει από κοντά συμφωνούν ότι ο Προβόπουλος συνδυάζει μια εξαιρετική ιδιότητα, του γνήσια αγοραίου -με την καλή εννοια του όρου ως ανθρωπου της αγοράς-, με μια στόφα ηγέτη αλλά και ταυτόχρονα θεωρητικού οικονομολόγου. Μπορεί να πάρει πραγματικά δύσκολες αποφάσεις, και σχεδόν μόνο τετοιες πήρε στη διάρκεια της θητείας του και να επιχειρηματολογεί με όρους κατανοητούς στον καθένα για εκείνη ή την αλλη πολύπλοκη τεχνικά απόφαση.

Ο Προβόπουλος ήταν στο διάστημα της αποκορύφωσης της κρίσης ο εκπρόσωπος του συστήματος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο άνθρωπός του στην Ελλάδα και με αυτή την έννοια, αλλά και χάρη στη γνώση της ελληνικής αγοράς και της πολιτικής σκηνής, ένας απο τους σημαντικότερους παράγοντες που οδήγησαν το καράβι μακριά από τα… βράχια. Οι τράπεζές μας έμειναν ανοιχτές και οι καταθέσεις ανέγγιχτες χάρη σε μια τιτάνια δουλειά εκείνες τις δραματικές εβδομάδες ανάμεσα στις πρώτες και τις δεύτερες εκλογές, τον Μάιο-Ιούνιο του 2012. Ακολούθησε η κυπριακή κρίση και προηγήθηκαν και ακολούθησαν μια ντουζίνα απορροφήσεων και συγχωνεύσεων τραπεζών που εξαιτίας της κεφαλαικής τους ανεπάρκειας δεν μπορούσαν πλέον να διαχειρίζονται χρήματα καταθετών.

Δεν ξέρω πώς κρίνεται στη δημόσια σκηνή η αποτελεσματικότητα ενός κρατικού λειτουργού, γιατί τέτοιος είναι ο διοικητής της ΤτΕ. Δεν ξέρω ακόμα πώς μετριέται η δυνατότητα ενός τραπεζίτη να υπερασπίζεται πολιτικές, όπως συχνά-πυκνά ο τραπεζίτης Προβόπουλος, όταν πολλοί συνάδελφοί του προτιμούν να κρύβονται. Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι το αποτέλεσμα θα έπρεπε να του δώσει κάλλιστα το δικαίωμα για μια ακόμα θητεία. Δεν συμφωνώ με προτάσεις που έγιναν από αυτήν εδώ την ιστοσελίδα για την τοποθέτηση διοικητή της ΤτΕ μετά από διαγωνισμό. Εκτός αν πιστεύει κανείς ότι στο ευρωσύστημα οι κυβερνήσεις δεν έχουν λόγο στην επιλογή του κεντρικού τραπεζίτη. Που, πέρα απ’ όλα τα άλλα, πρέπει να έχει τη δύναμη -και αυτή κατακτιέται από την προσωπικότητα που υπηρετεί τον θεσμό και όχι απο τον θεσμό τον ίδιο- να τον ακούει η αγορά του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News