Ήταν το σύνθημα των ευρω-εκλογών, ο «μαγνήτης» που πρόβαλλαν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για να πείσουν τους ευρωπαίους πολίτες να προσέλθουν στις κάλπες: «για πρώτη φορά θα εκλέξετε εσείς τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» ήταν το μήνυμα, αφού η συνθήκη της Λισαβόνας προβλέπει ότι η υποψηφιότητα πρέπει να αντανακλά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών.

Αυτά ως την Κυριακή το βράδυ. Διότι την Τρίτη το βράδυ, οι 28 ηγέτες διάβασαν διαφορετικά τη συνθήκη της Λισαβόνας – «η συνθήκη δεν ορίζει με αυτοματισμούς την επιλογή του Προέδρου της Επιτροπής» είπε η κα Μέρκελ και όλοι μαζί συμφώνησαν ότι την εντολή για τις διερευνητικές διαδικασίες θα πρέπει να λάβει ο κ. Βαν Ρομπάι και όχι ο κ. Γιούνκερ, ο αρχηγός της Ομάδας που κέρδισε τις περισσότερες έδρες στην Ευρωβουλή…

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η κα Μέρκελ με αυτό τον τρόπο κάλυψε τις αντιρρήσεις άλλων – του Ντ. Κάμερον (Βρετανία), του Β. Όρμπαν (Ουγγαρία), του Φρ. Ράινφλεντ (Σουηδία), του Μ. Ρούτε (Ολλανδία), του Γ. Κατάινεν (Φινλανδία), που στέκονται αρνητικά στην υποψηφιότητα Γιούνκερ. Όλοι αυτοί μαζί διαμορφώνουν άραγε την ανασχετική μειοψηφία που ορίζεται από τη Λισαβόνα; Αυτό δεν είναι ακόμη σαφές, όπως επίσης δεν είναι σαφές, σε ποιον βαθμό ο καθένας τους είναι κατηγορηματικά (ή διαπραγματευτικά) αντίθετος και σε τι ακριβώς αντιδρά – στην προσωπικότητα του κ. Γιούνκερ ή στο γεγονός, ότι τον τελικό λόγο έχει η Ευρωβουλή;

Σαφές είναι όμως, ότι με τη στάση τους αυτή οι 28 ηγέτες έδειξαν να εμπαίζουν τους ευρωπαίους ψηφοφόρους. Αφού διαλάλησαν ότι με την ψήφο τους οι ευρωπαίοι πολίτες θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις, δυο εικοσιτετράωρα αργότερα ανέκρουσαν πρύμνα. Η κα Μέρκελ ήταν επ΄ αυτού πεντακάθαρη – «ο κ. Γιούνκερ δεν είναι ο μοναδικός υποψήφιος… Στη γερμανική ιστορία υπήρξαν φορές που ο Καγκελάριος δεν προήλθε από το μεγαλύτερο κόμμα» είπε, αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα αναζητηθεί λύση-αουτσάιντερ.

Ο πρώτος παραλογισμός υπήρξε λοιπόν το γεγονός, ότι οι υποψήφιοι που έσυραν την κούρσα των εκλογών, αίφνης βγήκαν από το ταμπλό. Ο δεύτερος παραλογισμός είναι ότι ο κ. Γιούνκερ προσέκρουσε στην αντίσταση των ομοϊδεατών του, ενώ ο τρίτος είναι, ότι βρήκε υποστήριξη από τους σοσιαλιστές! Την ώρα δηλαδή, που η κα Μέρκελ απέσυρε το χαρτί με το όνομα του Λουξεμβούργιου ηγέτη απ΄ το τραπέζι, το ξανάβαζε στο τραπέζι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ο Πρόεδρος Ολάντ και λίγο νωρίτερα, ο αρχηγός της Σοσιαλιστικής Ομάδας στην Ευρωβουλή Χ. Σβόμποντα δήλωνε, πως θα έπρεπε ο κ. Γιούνκερ να λάβει την εντολή για τις διερευνητικές συνομιλίες. Και ο τέταρτος – ο μείζων – παραλογισμός, αυτός που αλλιώς λέγεται εμπαιγμός, είναι ότι οι ηγέτες παραπλάνησαν τελικά τους ευρωπαίους ψηφοφόρους.

Η κα Μέρκελ χτες – υπό την πίεση των γερμανικών ΜΜΕ λένε οι πληροφορίες – φέρεται να δήλωσε, ότι «πλέον» εμφορείται από το «πνεύμα, ότι ο κ. Ζ. Κ. Γιούνκερ πρέπει να γίνει ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής»…

(Αν έπειτα από πέντε μέρες, η αρχηγός της ισχυρότερης χώρας της Ε.Ε. κατανόησε ότι με τη στάση τους οι 28 ηγέτες δικαίωσαν την ψήφο διαμαρτυρίας των ευρωπαίων πολιτών – όπως αυτό εκφράστηκε από τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος – τότε δεν αρμενίζουμε απλώς στραβά. Ξυλάρμενοι πάμε…)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News