Διάβασα όλες τις ομιλίες της περίφημης διήμερης συνδιάσκεψης για την Ελιά… Λέξεις κολλημένες περίτεχνα η μια δίπλα στην άλλη, θαυμάσιες διατυπώσεις, ενδιαφέρουσες περιγραφές της πραγματικότητας, ηθικοπλαστικές ενατενίσεις του παρελθόντος, εναργέστατες προβολές ενός ελπιδοφόρου μέλλοντος. Ομολογώ ότι μου άρεσαν σφόδρα όσα διάβασα. Χαριτωμένα όσο δεν παίρνει. Και μετά απ’ αυτά τα χαζοχαρούμενα, να μιλήσουμε για πολιτική;

Τι είναι η πολιτική; Η τέχνη των διλημμάτων. Ποιων διλημμάτων; Αυτών που σε φέρνουν στο κέντρο των εξελίξεων. Ποια διλήμματα σε φέρνουν στο κέντρο; Αυτά που διαταράσσουν τη δεδομένη ισορροπία του συστήματος. Αν δεν έχεις δεσπόζουσα θέση μέσα στο σύστημα, αλλά υπηρετείς εφεδρικά την υπάρχουσα ισορροπία που καρπώνονται άλλοι, είσαι πολιτικά ανόητος. Αυτοτοποθετείσαι στο περιθώριο και γίνεσαι έρμαιο των δικών σου φυγόκεντρων τάσεων, οι οποίες απορροφούνται από τις κεντρομόλες δυνάμεις των κυρίαρχων πολιτικών σχηματισμών. 

Η κατάσταση για το ΠΑΣΟΚ και την Ελιά του είναι ανατριχιαστικά απλή. Πηγαίνουν σ’ αυτές τις εκλογές, σε χειρότερη κατάσταση από τους χριστιανούς που έβγαιναν στη ρωμαϊκή αρένα με τα λιοντάρια. Έχει τα πόδια δεμένα με τις αλυσίδες της ενοχής για το παρελθόν του και κρατά στα χέρια ένα μπουκετάκι με τα ανθάκια του εθνικού συμφέροντος. Έτσι θα κάνει εκλογές; Ωραία… Αντί να κρατά μια καραμπίνα γεμάτη με εκρηκτικές σφαίρες, ελπίζει ότι θα επιβιώσει πείθοντας με ευγενικές χαιρετούρες τους λέοντες μέσα στην αρένα και τον όχλο στην εξέδρα; Κούνια που τους κούναγε.

Υπάρχει τέτοια καραμπίνα, ήτοι υπάρχει τέτοιο δίλημμα που μπορεί να βγάλει το ΠΑΣΟΚ απ’ τη σημερινή οικτρή θέση και να το ξαναβάλει στο κέντρο; Φυσικά υπάρχει. Να βγει ευθέως και δίχως περικοκλάδες ο αρχηγός του και να πει στον ελληνικό λαό, ότι αν στις ευρωεκλογές δεν βγάλει δύο ευρωβουλευτές, αν δεν πάρει δηλαδή τουλάχιστον το μισό του ποσοστού που συγκέντρωσε τον περασμένο Ιούνιο, δεν μπορεί να συνεχίσει να έχει την ευθύνη για την πορεία της χώρας.

Πώς το βλέπουν δηλαδή; Θα συνεχίσει να μετέχει στην κυβέρνηση με 3% και 4%; Θα συνεχίσει να παριστάνει τον καρπαζοεισπράχτορα, σηκώνοντας στους ώμους του μια κυβέρνηση, από τη δράση της οποίας κερδίζουν η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ; Για ποιον; Για τη χώρα; Γιατί, τη σκέφτηκε τη χώρα ο Σαμαράς όταν έκανε τον αντιμνημονιακό αγώνα; Δεν τη σκέφτηκε, σκέφτηκε όμως την παράταξή του και την κράτησε. Τη σκέφτεται τη χώρα ο Τσίπρας όταν τάζει τώρα τα πάντα στους πάντες; Δεν τη σκέπτεται, αλλά φτιάχνει παράταξη. Το ΠΑΣΟΚ ως πότε θα αυτοπασαλείβεται με πίσσα και θα βάζει φωτιά στο κορμί του, ώστε να δείξει τον δρόμο μέσα στα σκοτάδια στον Σαμαρά και τον Τσίπρα;

Θα μου πείτε ότι αν ισχύει αυτό για το 4%, τότε ισχύει και για το 7%. Πιθανόν, όμως τότε βάζουμε τέρμα στην υπόθεση των συμμαχικών κυβερνήσεων και αποδεχόμαστε ως νόμιμες μόνο τις αυτοδύναμες. Εν πάσει περιπτώσει, ο κάθε πολιτικός σχηματισμός έχει το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζει το ποσοστό, κάτω από το οποίο θεωρεί ότι παύει να διαθέτει πολιτική νομιμοποίηση για να είναι στην πρώτη εθνική του πολιτικού παιχνιδιού. Ας το πει, λοιπόν, καθαρά ο Βενιζέλος: αν πέσω κάτω από ένα συγκεκριμένο όριο, θα φύγω απ’ την κυβέρνηση. Ας αναλάβουν την τύχη του τόπου αυτοί που διαθέτουν την εμπιστοσύνη του λαού.

Ας βάλει ευθέως το δίλημμα, για να δούμε πώς θα αντιδράσει ο Σαμαράς, πώς ο Τσίπρας, πώς οι υπόλοιποι και κυρίως πώς θα αντιδράσουν οι ψηφοφόροι. Διότι σήμερα, το κομμάτι των ψηφοφόρων που δεν επιθυμούν πολιτική αστάθεια, νιώθει την άνεση να κατακεραυνώνει το ΠΑΣΟΚ, θεωρώντας δεδομένη τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση. Ας θέσει το δίλημμα κι αν (ακόμα κι έτσι) οι ψηφοφόροι το στείλουν στα τάρταρα, τότε θα αποδειχθεί πως, ούτως ή άλλως, αυτό το κέλυφος ήταν νεκρό.

Θα πουν κάποιοι πως μ’ αυτή την επιλογή το ΠΑΣΟΚ θα προσχωρήσει στη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ που ζητά εκλογές. Σωστά, αλλά και τώρα που κάνει τον παραγιό του Σαμαρά τίνος τη στρατηγική υπηρετεί;  Ή μήπως φαντάζονται εκεί στη Χαριλάου Τρικούπη ότι αν πάρουν 3% ή 4% δεν θα τους κλωτσήσει ο ίδιος ο Σαμαράς, με τα ίδια ακριβώς διλήμματα και σε χρόνο που θα επιλέξει ο ίδιος; Μ’ ένα τέτοιο ανύπαρκτο ποσοστό, θεωρούν ότι θ’ αργήσει ο καιρός που ο πρωθυπουργός τους θα τους χτυπήσει καλοσυνάτα την πλάτη και θα τους κάνει πέρα, λέγοντας ότι λυπάται πολύ αλλά δεν εκπροσωπούν πλέον τίποτα και κανέναν; 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News