Ζούμε στην πόλη της φαιδράς νεραντζιάς! Η Αθήνα και οι γειτονικοί Δήμοι είναι γεμάτοι νεραντζιές. Απορεί κανείς με την πληθώρα τους και κυρίως με το συντονισμό στη διάδοσή τους, λες και κάποιος τις χάρισε κατά χιλιάδες στην αττική επικράτεια. Θα με ενδιέφερε ιδιαιτέρως να μάθαινα το σκεπτικό, χάριν του οποίου προτιμήθηκαν ως καλλωπιστικά στους δρόμους και τις πλατείες. Κάποιος μου είπε ότι στην Αθήνα τις είχε φυτέψει ο Δημήτρης Μπέης, όταν ήταν δήμαρχος ανάμεσα στα 1982-86, αλλά δε νομίζω ότι είναι έτσι.

Προχθές το Σαββατόβραδο ξέσπασε στην Αθήνα καταιγίδα με χαλάζι. Στην Καβάλας και τη Σπύρου Πάτση από την μπόρα δεν έβλεπες στα δύο μέτρα. Και η βροχή ερχόταν και έφευγε κατά κύματα, όπως στις ταινίες, λες και ο Θεός ο ίδιος κράταγε μια μάνικα και μας έριχνε καντάρια. Μπα-μπα-μπα-μπα-μπα πάνω στο παρμπρίζ έπεφτε το χαλαζάκι κατά ριπάς, έκλεισα τη μουσική τελείως για να απολαύσω τις βροντές και τα αστραπόβροντα που σαν ουράνια φλας άστραφταν ψηλά. Πάντα τέτοιες στιγμές θυμάμαι την αποστροφή του Τουργκένιεφ, όπως την αναφέρει ο Τσέχωφ: "τυχερός ο άνθρωπος που μια τέτοια βραδιά, έχει ένα ζεστό στρώμα να κοιμηθεί".

Και την άλλη μέρα μερικές νεραντζιές, θα πρόσθετα εγώ, που από το χαλάζι έριξαν όλα τα νεράντζια κάτω, τα πάτησαν τα αυτοκίνητα και έγιναν όλα ένας βρωμερός πολτός στην άσφαλτο και τα πεζοδρόμια.

Λυπάμαι μαζί με εμάς και τους κακόμοιρους οδοκαθαριστές που θα μπουν στην αγγαρεία να τα μαζέψουν. Αλλά, επίσης θέλω να ρωτήξω: γιατί, βρε Δήμε, δεν εσκέφθης τι θα απογίνουν τα ώριμα νεράντζια; Γιατί δεν "κέντησες" τις νεραντζιές ώστε να μην καρποφορήσουν; Εκτός και εάν σκεφτόσουν να τα μαζέψεις με τα συνεργεία σου, να τα κάνεις γλυκό του κουταλιού, και μαζί με τα παιδιά των κινημάτων του αστικού καλλωπισμού, ως άλλοι Νεραντζίστας, να τα μοιράσεις στους άστεγους και στους χρήζοντες μια γλύκα, μέσα στην πικρή τους ζήση.

Γνωρίζω επίσης, για τη χρησιμότητα ων νεραντζιών στις πορείες και τις διαμαρτυρίες του λαού μας και τον σημαντικό τους ρόλο στην επικοινωνία του ξεσηκωμένου πολίτη με τα όργανα καταστολής. Αλλά, κρίμα δεν είναι τόσα νεράντζια πατημένα, βρωμερά και ξινισμένα να λερώνουν την, πεντακάθαρη κατά τα άλλα, πολιτεία μας;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News