703
|

Ο «μεγάλος αδελφός» στα σχολεία

Ανδρέας Ζαμπούκας Ανδρέας Ζαμπούκας 12 Δεκεμβρίου 2013, 00:37

Ο «μεγάλος αδελφός» στα σχολεία

Ανδρέας Ζαμπούκας Ανδρέας Ζαμπούκας 12 Δεκεμβρίου 2013, 00:37

Εδώ και έναν χρόνο, οι διευθυντές ενημερώνουν χαλαρά αλλά καθημερινά, το myschool.sch.gr και το survey.sch.gr με πληροφορίες για καθηγητές και μαθητές. Το σύστημα ηλεκτρονικής καταχώρισης στοιχείων λειτουργεί πιλοτικά από τον Νοέμβριο του 2012 και διαθέτει όλα τα προσωπικά στοιχεία των μαθητών από διεύθυνση, τηλέφωνο, έως και ΑΜΚΑ. Ακόμα, περιλαμβάνει την καταγραφή απουσιών, επιδόσεων, ελέγχων, απολυτηρίων και πολλών άλλων δεδομένων τα οποία συγκεντρώνονται σε μία κεντρική πλατφόρμα του Υπουργείου. Επιπλέον ενημερώνεται για τις άδειες των εκπαιδευτικών και τις τυχόν μετακινήσεις τους σε κάθε ερευνητική δραστηριότητα.

Σκέφτηκα αρχικά, ότι η δημιουργία μιας αποθήκης δεδομένων, θα δώσει τη δυνατότητα για μία καθαρή και ολοκληρωμένη αντίληψη σε κλίμακες και αξιολογήσεις. Πολύ γρήγορα όμως, κατάλαβα ότι απλά η τεχνολογία δίνει τη δυνατότητα στην κουτοπονηριά και ανωριμότητα του Υπουργείου να «επιληφθεί» της κατάστασης. Εκτός βέβαια κι αν είναι άλλο ένα από τα πολλά κολπάκια απορρόφησης κονδυλίων από το ΕΣΠΑ, που θα ξεχαστεί μόλις τραβήξουν και το τελευταίο ευρώ…

Αντί λοιπόν να σκεφτούν κάποια φόρμουλα απεγκλωβισμού των σχολείων από τον άθλιο και αντιπαραγωγικό συγκεντρωτισμό του κράτους, αυτοί σπεύδουν να δηλώσουν περίτρανα την παρουσία τους. Λες και θα τρέξουν να διορθώσουν προβλήματα από τα ευρύχωρα γραφεία του Αμαρουσίου, όταν μπουν να μελετήσουν τα δεδομένα της σχολικής μονάδας. Τώρα ας πούμε, που πέρασαν τρεις μήνες κι ακόμα τα σχολεία είναι γεμάτα κενά, το πρόβλημά τους είναι πως δεν πρόλαβαν να τα μάθουν! Το myschool θυμίζει όλους εκείνους τους ανασφαλείς «μονάρχες» που ήθελαν πάντα να έχουν τον τελευταίο λόγο, ακόμα κι αν η απόφαση ήταν εις βάρος των υπηκόων τους. Από έλλειψη εμπιστοσύνης στους υφιστάμενους, κατέληγαν να μεταφέρουν όλες τις ευθύνες πάνω τους, με αποτέλεσμα να μην αποφασίζουν ποτέ έγκαιρα και λειτουργικά.

Το άλλο είναι ότι η εταιρία που χειρίζεται το σύστημα είναι ιδιωτική, συνεργαζόμενη με το Υπουργείο. Αν λοιπόν κάποιος ιδιώτης συγκεντρώσει τα δεδομένα για όλους τους μαθητές πανελλαδικά, ποιος κρατικός υπάλληλος στο Μαρούσι εγγυάται ότι δεν θα τα χρησιμοποιήσει αργότερα πουλώντας τα στην αγορά;

Το σημαντικότερο απ΄ όλα όμως, είναι πως η διοίκηση του Υπουργείου φαίνεται να μην εμπιστεύεται πια, τους δεκάδες χιλιάδες δασκάλους και καθηγητές που η ίδια διόρισε. Είναι σαν να φοβάται ο εργοδότης τους εργαζόμενους και δεν μπορεί πλέον, να τους ελέγξει. Είναι ποτέ δυνατόν να παραχθεί έργο ή προϊόν από ένα τέτοιο μοντέλο διαχείρισης; Όλοι θα προσπαθούν να λουφάρουν χρησιμοποιώντας τα ίδια κόλπα που το κράτος διδάσκει τόσα χρόνια με τα μεθόδους του. Ήδη οι διευθυντές των σχολείων βρήκαν τρόπο να καταγράφουν εικονικές συνθήκες, μαθαίνοντας σιγά σιγά και πιο «ευέλικτα» κόλπα «μεταμφίεσης» προφυλάσσοντας το σχολείο τους από το «άγρυπνο» μάτι του «αυτιστικού αδελφού»…

Για άλλη μία φορά, το κράτος δεν μπορεί να απαλλαγεί από τις εμμονές του. Το καλύτερο που είχε να κάνει θα ήταν να απομακρυνθεί από τα σχολεία επιτρέποντας την αυτονόμησή τους. Ας τα παραχωρήσει στους δήμους, ας αναθέσει στους διευθυντές την απόλυτη ευθύνη που στο κάτω-κάτω είναι και οι μόνοι που μπορούν να χειριστούν τα θέματα της δικής τους αρμοδιότητας. Αυτούς πρέπει να ελέγχει με μοριοδότηση αποτελεσμάτων και όχι θεωρητικών διαδικασιών.Kαι γι΄ αυτόν ακριβώς τον λόγο, πρέπει να διαθέτουν προσωπικότητα, ηγετικές ικανότητες, πνευματικότητα και δυναμισμό. Αν δεν τους εμπιστεύεται, να τους στείλει σπίτι τους, όπως θα έκανε κάθε σοβαρός διαχειριστής ενός συστήματος που θέλει να είναι υγιές και παραγωγικό.

Στα όρια της σχολικής κοινότητας, είναι προφανές ότι ο διευθυντής θα μπορούσε να διαθέτει αρχείο και να το ενημερώνει καθημερινά. Και όχι μόνο αυτό. Ένα σύγχρονο σχολείο που θα εκμεταλλευόταν τις δυνατότητες της τεχνολογίας θα μπορούσε να κρατά ποσοστά και κλίμακες επιδόσεων, απουσιών, αξιολογήσεων projects και έναν σωρό άλλες πληροφορίες που θα στοιχειοθετούσαν την καθαρή εικόνα του μέσα στον χρόνο. Αυτά θα ήταν φυσικά διαθέσιμα στον χρηματοδότη του, αν βέβαια συνέχιζε να είναι το κράτος. Όχι συγκεντρωτικά αλλά μόνο μετά από έλεγχο και χωρίς να επιτρέπεται η αντιγραφή των δεδομένων, με ευθύνη του διευθυντή.

Για άλλη μία φορά προσπαθούν να χώσουν τη μύτη τους παντού και να αποθεώσουν τον συγκεντρωτισμό. Ένας δε βρέθηκε ακόμα να καταλάβει ότι η αποκέντρωση και η πραγματική αυτονομία θα λύσει τα προβλήματα των σχολείων. Απ΄ ό,τι φαίνεται δε το βάζουν κάτω. Θέλουν να ελέγχουν τα πάντα, ανίκανοι να απαλλαγούν από τον πολιτικό τους «αυτισμό» και την πελατειακή τους φιλοσοφία. Σε λίγα χρόνια, δε θα έχουν πλέον καθηγητές στα σχολεία αλλά «προλετάριους» δουλοπρεπείς «λακέδες» που θα προσπαθούν να αποκτήσουν την εύνοια του «Μεγάλου Αδελφού».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News