Ωραίος μήνας ο Δεκέμβριος, γεμάτος γιορτές. Στις 9 είναι η ονομαστική γιορτή της γυναίκας μου και μαζί η επέτειός μας (ο πρώτος πολιτικός γάμος στο ελληνικό προξενείο του Μπορντό πριν από δύο χρόνια). Στις 12 του μήνα η δική μου ονομαστική γιορτή και από φέτος στις 25 του γιου μου, ο οποίος πήρε επισήμως το όνομα του παππού του με μια ονοματοδοσία στον δήμο, μιας και θέλαμε να του βγάλουμε διαβατήριο. Όσο για τα Χριστούγεννα δεν το συζητώ… από μικρό παιδί έχω τρέλα με τα φωτάκια (ποιος θα μου το 'λεγε ότι θα κάνω διδακτορικό και χρόνια έρευνας σε πηγές φωτός) τα στολισμένα δέντρα, τις μουσικές, τα δώρα κτλ. Κάθε χρόνο στολίζω όλο και νωρίτερα και όπως το πάω θα το κάνω νότιο ημισφαίριο το θέμα… Αγιοβασιλιάτικα, στην παραλία.

Και έρχεται η ώρα που θα σου κάνουν την άκυρη κατά την άποψή μου ερώτηση «εφόσον δεν είσαι πιστός χριστιανός γιατί γιορτάζεις τις ονομαστικές γιορτές και γενικότερα τα Χριστούγεννα;».

Θα το ξαναπώ ότι είναι άκυρη η ερώτηση – και εξηγούμαι. Για μένα δεν χρειάζεται να είσαι πιστός της ορθόδοξης ή άλλης χριστιανικής εκκλησίας για να έχεις το δικαίωμα να γιορτάζεις όπως όλοι οι άνθρωποι. Απλά εμείς οι μη πιστοί δεν γιορτάζουμε τον «άγιο» αλλά το όνομά μας. Επίσης, δεν γιορτάζουμε τη γέννηση του «θεανθρώπου», αλλά την εποχή και το κλίμα. Άλλωστε και πριν από τον χριστιανισμό υπήρχαν γιορτές για το ξεκίνημα του χειμώνα. Άσε που δεν νομίζω ότι αυτά που γράφω ισχύουν μόνο για τους μη πιστούς. Σιγά μην πιστέψω ότι πιάνει τον καθένα στη γιορτή του το θρησκευτικό συναίσθημα και κάνει σκέψεις για τη βασανισμένη ζωή του αγίου του ή ότι τα Χριστούγεννα σκέφτονται την ώρα που είναι στα μαγαζιά ή με το ποτό σε κάποιο σπίτι την έλευση του σωτήρα.

Αλλά και τι έγινε; Δεν χρειάζεται να έχεις μεταφυσικές ιδέες για να ευχαριστηθείς την ανταλλαγή δώρων, τις διακοσμήσεις και την καλή διάθεση του κόσμου που κάνει διακοπές και ξεκουράζεται. Και αν για κάποιους έχει θρησκευτική σημασία δεν αλλάζει κάτι. Όλοι έχουμε ανάγκη από γιορτές και αφορμές για να περάσουμε καλά, σε ωραίο κλίμα… να ξεφύγουμε κάθε τόσο από τα καθημερινά. Και κάθε έθιμο αυτή την εποχή έχει το δικό του πανανθρώπινο και διαχρονικό συμβολισμό. Το πράσινο δέντρο στολισμένο με λαμπάκια (ή κεριά παλιότερα) έφερνε πάντα την ελπίδα ότι το φως και η ζωή θα διατηρηθούν και θα ξανάρθουν δυνατότερα μετά τη δύσκολη εποχή και ο κάθε άγιος που φέρνει δώρα (Βασίλης για εμάς, Νικόλας ή Sinterklaas / Santa Claus για άλλους δυτικούς) μας θυμίζει ότι αγάπη και φιλανθρωπία σημαίνει προσφορά.

Όσο για μένα προσωπικά, που τα πάντα είναι αφορμή για επιστήμη, σιγά μην άφηνα την αγαπημένη μου εποχή έτσι. Ήθελα να βάλω τα μικρά παιδιά σε ένα παιχνίδι σκέψης ώστε να μάθουν νέα πράγματα καθώς διαβάζουν για τα έθιμα και έτσι έγραψα το δεύτερο παιδικό μου βιβλίο με τίτλο «Η Επιστήμη των Χριστουγέννων» (Για πληροφορίες στείλτε μου ένα μήνυμα εδώ).

Χρόνια μας πολλά!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News