Νομίζεις ότι είναι φοιτητής, ακόμα στο Παρίσι και βολτάρει με το κεφάλι γεμάτο σκέψεις συνδυαστικές για τη νέα εποχή. Δερμάτινα μποτάκια, εφημερίδες παραμάσχαλα και τσιγάρα, πολλά τσιγάρα παντού. Ο Φώτης Γεωργελές, ο εκδότης της Athens Voice μιλά με αφορμή τα δέκα χρόνια από το πρώτο φύλλο της εφημερίδας του, για την πόλη του, τις γυναίκες και την πολιτική ορθότητα των ανθρωποφάγων. 

Θυμάμαι ότι 10 χρόνια πριν στα κομμάτια σας, καταλάμβανε περισσότερο χώρο ο έρωτας, τα ταξίδια, η μουσική και η περιπέτεια που τώρα έχουν κάπως εκτοπιστεί απ' την πολιτική. Νιώθετε ότι άλλαξε το κοινό σας;

– Έχει αλλάξει η χώρα μας. Έχουμε αλλάξει οι ίδιοι. Τώρα η περιπέτεια που ζούμε είναι η περιπέτεια της επιβίωσης. Λυπάμαι που δεν γράφω πια για ταξίδια, έρωτες και μουσική. Αλλά νοιώθω ότι είμαι υποχρεωμένος να κάνω έτσι. Έστω κι αν αυτό δεν είναι τόσο ελκυστικό όπως παλιά και μερικές φορές κοστίζει. Όμως αυτό είναι μια εφημερίδα της πόλης. Ζει και αναπνέει μαζί με την πόλη της και νοιώθει τα ίδια βάσανα, αλλάζει μαζί της. Η πόλη μου τώρα είναι γκρίζα και οφείλουμε όλοι να πούμε την αλήθεια, να βρούμε τον τρόπο που θα ξεπεράσουμε τα προβλήματα. Όσο πιο πολύ εκτεθούμε, όσο πιο πολλές αλήθειες λέμε, τόσο πιο γρήγορα θα γίνουμε πάλι μια κανονική χώρα και θα μιλήσουμε ξανά για μουσικές, ταξίδια και έρωτες. 

Κοινή διαπίστωση αποτελεί ότι τα πρώτα 300 εντιτόριάλ σας στην Athens Voice ήταν ο οδικός χάρτης της Αθήνας. Πώς αισθάνεστε τώρα που τα τελευταία 150 έχουν γίνει οδικός χάρτης της Κεντροαριστεράς;

– Δεν ξέρω πώς λέγεται αυτό, κεντροαριστερά, left liberal, ομάδα των «58» ή οτιδήποτε άλλο. Αυτό πάντως που έχει φανεί τα τελευταία χρόνια, είναι πως αν δεν προκύψουν καθαρές μεταρρυθμιστικές και ευρωπαϊκές δυνάμεις στο πολιτικό σκηνικό, δεν μπορούμε να βγούμε από την κρίση. Έχουμε σ’ αυτή τη χώρα το απίθανο πρόβλημα: Η αντιπολίτευση να είναι πιο συντηρητική και αντιμεταρρυθμιστική από τα κόμματα εξουσίας. Αυτά να εφαρμόζουν τη «στρατηγική των καθυστερήσεων» που λένε και οι Ευρωπαίοι, για να διασώσουν ό,τι μπορούν από το χρεοκοπημένο σύστημα, και τα αντιπολιτευόμενα κόμματα να μάχονται λυσσασμένα ώστε να μη θιγεί ούτε ένα σημείο απ’ ό,τι μας οδήγησε στη χρεοκοπία. Ελπίζοντας να κληρονομήσουν αυτοί το παρωχημένο σύστημα. Το οποίο έχει ήδη χρεοκοπήσει. Απ’ αυτή την παράλογη διαμάχη πάνω στα ερείπια, μπορούμε να βγούμε μόνο αν ένας τρίτος πόλος μεταρρυθμιστικός μιλήσει για την καινούργια διαφορετική Ελλάδα. Αν πείσει ότι αλλάζουμε για να είμαστε καλύτερα όχι χειρότερα. Ότι πρόοδος δεν είναι ποτέ η υπεράσπιση του παρελθόντος. 

Ο σεξισμός είναι λέξη των ημερών. Εσείς που αγαπήσατε τις γυναίκες των εξωφύλλων σας, μου δίνετε τον ορισμό της λέξης;

– Σε μια εκπομπή η Ραχήλ φοράει το μπλουζάκι της με τον παπαγάλο. Ο κυρ – Γιώργος, μάστορας μεγάλος, κάνει παιχνίδι, για να δούμε λοιπόν, αυτό είναι το περιβόητο μπλουζάκι, ζουμ η κάμερα στο στήθος, πω πω ένα πουλί, τι πουλάκι είναι αυτό, δυο μέτρα… Ντρεπόμουν εγώ που ήμουν τηλεθεατής. Η βουλευτής μας όμως οικειοθελώς διασκέδαζε τον απροκάλυπτο ορισμό της λέξης που ρωτάτε. Μεταξύ αντιμνημονιακών αγωνιστών υπάρχει κατανόηση… Όλα τα άλλα είναι κόλπα των επαγγελματιών της εξουσίας. Ανακάλυψαν οι κανίβαλοι την πολιτική ορθότητα. Αυτοί που 4 χρόνια «δολοφονούν χαρακτήρες», που στοχοποιούν ανθρώπους ονομάζοντάς τους δοσίλογους, δυνάμεις κατοχής, Τσολάκογλου, προδότες, «λιγότερο Έλληνες», αυτοί που απειλούν με λιντσαρίσματα όταν δεν τα έκαναν κιόλας, τώρα θίγονται για ένα ζευγάρι κόκκινες γόβες. Η πολιτική ορθότητα των ανθρωποφάγων. 

Σε 10 χρόνια από τώρα, ποιες μεγάλες αλλαγές θα θέλατε να έχουν γίνει στο κέντρο της Αθήνας;

– Να μην είναι άδειες οι βιτρίνες, να μην έχουν σιδερένια ρολά τα βιβλιοπωλεία, να ‘ναι ανοιχτά τα μαγαζιά συνέχεια, να ‘χει τουρίστες στον δρόμο 12 μήνες τον χρόνο, να ξαναγίνει η Αθήνα η πιο ζωντανή πόλη της Ευρώπης. 

Αυτήν τη δεκαετία εκτός από την κρίση εμφανίστηκαν και οι ηλεκτρονικές εκδόσεις. Είχατε την ίδια δημιουργική συγκίνηση όταν ξεκινούσατε την έντυπη έκδοση και όταν φτιάχνατε την ηλεκτρονική; 

– Το έντυπο είναι λίγο χειρωνακτική δουλειά, είσαι κάπως σαν τους παλιούς μαστόρους, το φτιάχνεις, κάνεις τα φινιρίσματα, το βλέπεις να γίνεται στα χέρια σου. Η ηλεκτρονική athensvoice είναι συνεχώς work in progress, αλλάζει κάθε μέρα, τη συνδιαμορφώνουν οι αναγνώστες της, αλλάζει κατεύθυνση, χάνεται και ξαναβρίσκεται. Αυτή τη δημιουργική συγκίνηση που λέτε, την ένοιωσα πολύ αργότερα από το ξεκίνημά της, όταν κατάλαβα ότι τη χαρά της δημιουργίας που νιώθεις όταν στήνεις ένα έντυπο την αντικαθιστάς με τη χαρά της συνδιαμόρφωσης και της αλληλοεπίδρασης με εκατοντάδες χιλιάδες άγνωστες αλλά συγγενείς περιπτώσεις που βρίσκονται κάθε δευτερόλεπτο κοντά σου. Η αρχική ιδέα, μια κοινότητα, πομπός και δέκτης μαζί, έγινε πραγματικότητα με την ηλεκτρονική Athens Voice. 

Εάν είχατε πολλά χρήματα, ποιο επαγγελματικό σας όνειρο θα θέλατε να πραγματοποιήσετε;

– Τη δημιουργία ενός μεγαλύτερου ανεξάρτητου οργανισμού που θα παράγει δημοσιογραφικό περιεχόμενο το οποίο θα μεταδιδόταν με όλους τους τρόπους, έντυπα, ραδιοφωνικά, τηλεοπτικά, ιντερνετικά. Από το 2003 ακόμα, την Athens Voice τη σκεφτόμουν όχι απλό έντυπο, αλλά ένα δίκτυο επικοινωνίας που ενώνει τους ανθρώπους αυτής της πόλης.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News