Και την ώρα που βρίσκονται εντός ΓΑΔΑ οι συμμορίτες της Χρυσής Αυγής, το κατηγορητήριο του εισαγγελέα αναφέρει και την εκπαίδευση των ανήλικων, κυρίως στην Αττική, που είναι ταγμένοι στη ναζιστική «φιλοσοφία» με το όνομα «Κένταυρος». Το πιο ανατριχιαστικό κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας που γράφει η Ελλάδα. Το πιο φρικτό. Έφηβοι εκπαιδεύονται για να επιτεθούν ως τάγματα εφόδου, όταν δοθεί εντολή.

Πού είναι, αλήθεια, κρυμμένοι οι νεαροί Κενταυρίτες; Πότε θα εμφανιστούν για να «βάλουν» σε τάξη τα πράγματα και να εφαρμόσουν ό,τι βροντοφώναξε η θυγάτηρ Ουρανία Μιχαλιολάκου: «Δεν μας τρομάζει τίποτα, είμαστε πιο δυνατοί από ποτέ». Σαν να απαγγέλλει το «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, δεν τη σκιάζει φοβέρα ξανά… και ξανά προς τη δόξα τραβά». Σαν να έχουν κάτι κοινό ετούτα εδώ τα στιχάκια. Η κόρη του Μιχαλιολάκου γαλουχήθηκε ως παιδί από τη συμμορία του 1987. Οι μικροί χρυσαυγίτες προετοιμάζονταν για τα τάγματα εφόδου. Πότε αυτά τα παιδιά πήγαιναν σχολείο; Πόσο μπαρούτι ήπιαν αντί για γάλα; Ποιο ηρωιλίκι τους πουλάνε;

Το πιο σκληρό σενάριο δεν έχει ακόμα παιχτεί. Ζούμε άγριες μέρες. Το 2008 ο Γρηγορόπουλος, το 2010 η Marfin, το 2013 ο Φύσσας. Ένας θάνατος-δολοφονία που έπιασε τόπο. Σκληρή κουβέντα, αλλά τουλάχιστον δεν πήρε στράφι η ζωή που χάθηκε. Ο Παύλος είναι το θηρίο που έγινε πρόβατο προς σφαγή για να ανοίξει τον δρόμο για τον αφανισμό των εγκληματιών. Αφανισμό; Μεγάλη κουβέντα. Μπορεί να μπήκε το νερό στ’ αυλάκι, αλλά για να καθαρίσει όλη η πληγή θέλει χρόνο και επιμονή. Δεν γνωρίζω πόσο μεγάλο είναι το εύρος της Χρυσής Αυγής, πού έχει απλώσει τα πλοκάμια της, αλλά καλά θα κάνουμε να είμαστε πια προετοιμασμένοι για οτιδήποτε. Μπορεί μετά τις τελευταίες εξελίξεις η αφελής γιαγιά και ο μικρόνους οικογενειάρχης να κρύβονται από τον καθρέφτη τους (πάντα, άλλωστε, αυτό έκαναν), όμως οι απαίδευτοι πιτσιρικάδες που στηρίζουν την όποια ιδεοληψία τους στον φανατισμό και στην απατηλή αυτοθυσία, λειτουργούν με απόλυτη πειθαρχεία και συγκρότηση, που τρομάζει.

Σκεπτόμουν το βιβλίο-ευαγγέλιο του Χίτλερ. «Ο Αγών μου». Διάβαζα ξανά και ξανά το λογύδριό του για την εκπαίδευση των νέων. Ατρόμητους, γενναίους, άφοβους στο αίμα και στον πόνο. Έτσι τους ήθελε. Η Ελλάδα έτσι τους θέλει τους νέους της; Απαίδευτα στρατιωτάκια, πειθαρχημένα και άβουλα; Η Ελλάδα δεν είναι, όμως, η Χρυσή Αυγή. Είναι ένας λαός που έχει κάνει τραγικά λάθη, αλλά οφείλει να αντιληφθεί πως γυρίζει τη σελίδα της σύγχρονης Ιστορίας. Η παλιά Ελλάδα πρέπει να πεθάνει. Η νέα έχει ανάγκη από συνοχή, μεθοδικότητα, ψυχραιμία και αποφασιστικότητα. Ένας-ένας στόχος μπορεί να αντιμετωπιστεί. Αρκεί να κατανοήσει πως, ό,τι ξεκίνησε τις 28 Σεπτεμβρίου, δεν θα χαθεί στη χαρά του πρώτου ενθουσιασμού ή στη βεβαιότητα πως η Δικαιοσύνη θα χρησιμοποιήσει αντιβίωση για να καθαρίσει την πληγή. Το ζητούμενο είναι να αντιληφθούμε πως περισσότερο επικίνδυνη από τους εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, είναι η ενταγμένη πιτσιρικαρία. Τα αμούστακα, μεγάλα παιδιά που τους γαλούχησαν να πιστεύουν σε ένα μεγάλο ιδεώδες, που ούτε στη λογική στηρίζεται, ούτε και στο συναίσθημα. Στηρίζεται μόνο στην αρρώστια του μυαλού του μπουζουκοκέφαλου, που νομίζει πως θα γίνει ήρωας.

Απέχεις πολύ, όμως, πουλάκι μου, από τον Φύσσα. Γιατί ο Παύλος είχε και μεγάλη ψυχή και σπουδαίο μυαλό. 

Υ.Γ: Στο χωριό μου λένε «καλά γελάει, όποιος γελάει τελευταίος». Μέχρι που να πέσει η αυλαία αυτού του σύγχρονου Ιονέσκο (για όποιον έχει διαβάσει περί Φύρερ το απόσπασμα, θα καταλάβει τι λέω), καλά θα κάνει όποιος χαίρεται να αφήσει την εγκράτεια και την ψυχραιμία να πρωταγωνιστήσουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News