«Θα ήθελα να ήμουν στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας στο protagon». Κάπως έτσι το είδα γραμμένο, ούτε θυμάμαι πού. Ήταν οι μέρες που οι εφημερίδες έγραφαν για «μάχες διανοούμενων στο protagon» και στο ίντερνετ αναδημοσίευαν τα άρθρα της Λένας, του Άρη, του Χρήστου, του Άλκη, του Κορτώ, της Ρέας, της Σώτης (και τόσων άλλων) κάτω από πολεμικούς τίτλους. «Σφάζονται στο protagon».

Θα είμαι ειλικρινής. Εδώ γελάμε με αυτά τα δημοσιεύματα. Το protagon δημιουργήθηκε πριν από τέσσερα χρόνια, από 25 δημοσιογράφους, για αυτόν ακριβώς το λόγο. Για να μπορούμε να «σφαζόμαστε». Η εκτίμησή μας από τότε -πριν εμφανιστούν μνημόνια, μαθητευόμενοι μάγοι και μεσσίες- ήταν ότι η κοινωνία μας έχει ανάγκη από «ριπές καθαρών λέξεων». Οι 25 αγανακτισμένοι πολίτες (κατά την έννοια που έδινε ο Στεφάν Εσέλ στον όρο «αγανακτισμένοι» – «αγανακτήστε αλλά τολμήστε», εν περιλήψει) έγιναν 50 και στη συνέχεια 150. Στο protagon έτσι, άρχισαν να διεξάγονται οι διαδικτυακές συζητήσεις που στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο έχουν γίνει χρόνια ίσως και δεκαετίες πριν. Δε θα σας τα παρουσιάσω όλα ρόδινα. Οι διαφωνίες σε πολλά θέματα είναι έντονες. Ακόμη και προσωπικές συμπάθειες και αντιπάθειες υπάρχουν – δεν είμαστε άγιοι. Και λάθη γίνονται πολλά. Αδικούμε ή υπερβάλλουμε. Όμως, το protagon δεν είναι κόμμα. Δεν έχει γραμμή, ούτε αρχηγό. Ούτε διαθέτει δυνάμεις ασφαλείας για να επιβάλουν την τάξη και τη σιωπή όταν η επικαιρότητα μας δυσκολεύει. Όλα αυτά που μας καταμαρτυρούν λοιπόν οι (ανώνυμοι) ψιθυριστές του διαδικτύου μικρή σημασία έχουν μπροστά στην πραγματικότητα.

Τέσσερα χρόνια τώρα αναδεικνύουμε «ιστορίες που μας κάνουν να σκεφτόμαστε διαφορετικά». Η αδέσμευτη σκέψη είναι δύναμη και αν όλοι το πιστεύαμε αυτό και δίναμε λίγη περισσότερη προσοχή στις τολμηρές φωνές, τώρα ίσως δε θα είχαμε φτάσει εδώ που φτάσαμε. Το protagon, λοιπόν, θα συνεχίσει να φιλοξενεί ρηξικέλευθες απόψεις και να προβάλει ανήσυχα πνεύματα. Οι λοβοτομημένες, καθεστωτικές εν πολλοίς απόψεις, μας είναι αδιάφορες. Αντίστοιχες προσπάθειες που δεν φοβούνται την διαφωνία, ξεδιπλώνονται πολλές τους τελευταίους μήνες στο ίντερνετ. Είμαστε μαζί τους. Το ελληνικό ίντερνετ δεν θα γίνει κακέκτυπο των λαϊκών εφημερίδων της δεκαετίας του ‘80 ούτε της παρδαλής τηλεοπτικής δημοσιογραφίας της δεκαετίας των 00's.

Venceremos!

Υ.Γ.: Ναι, είναι ωραίο που τόσοι πολλοί αναφέρονται τόσο συχνά στο protagon, όμως υπάρχουν και κάποιοι που το παρακάνουν. Δεν μας «αναμεταδίδουν» απλώς, αλλά μας κλέβουν. «Τι είδε η Σώτη Τριανταφύλλου στη Βενεζουέλα» αναρωτιόταν ενημερωτικό σάιτ αραδιάζοντας στη συνέχεια όλο το άρθρο της Σώτης στο protagon μαζί βέβαια με μια φωτογραφία της (είναι και όμορφη) για να μη μείνει καμία αμφιβολία για ποια μιλάμε. Και κάπου στο τέλος, στα ψιλά, έγραφαν: «από το protagon». Ένα άλλο σάιτ έχει «αδυναμία» στον Βαρουφάκη – κάθε εβδομάδα θα τον κάνει πρώτο θέμα. Και δε θα βάλει δέκα-είκοσι αράδες από το κείμενό του, αλλά θα δημοσιεύσει όλη την ανάλυση του Γιάνη, προσθέτοντας στο τέλος «πηγή: protagon». Αντιστοίχως, άλλοι κλέβουν Καμπουράκη, Τέλλογλου, Ταχιάου, Δαμιανίδη, Χούκλη, Ιωάννου, Πετρουλάκη, Ρεσβάνη, Ορφανό… Για να μη σας πω για τα «Text» του Γιαννακίδη – που ακούγονται κάθε πρωί στο ραδιόφωνο ως «αυθόρμητα» και «πρωτότυπα». Το ξέρω, τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις -όπως έχει πει ο γέρο Έκο- υπάρχει, όμως, το protagon. Αλλά ας μην το παρακάνουν…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News