Ο τίτλος θα θελα να ναι «Οικειοποίηση, παιδική ασθένεια της χυδαιότητας», αλλά νομίζω ότι ελάχιστοι (πλέον) θα κατανοούσαν την αναγωγή στην εμβληματική φράση του Λένιν. Γι αυτό ας κατέβουμε ακόμη πιο χαμηλά στα χώματα της πραγματικότητας.

Οικειοποιούμαι σημαίνει κάνω δικό μου κάτι που δεν μου ανήκει, σωστά; Και βέβαια δεν οικειοποιούμαι ποτέ κάτι αρνητικό, δευτεροκλασάτο,χαμηλό, μελανό. Αρπάζω, αγοράζω το έξω εμού, το ακριβό, το σπάνιο, το δυσεύρετο, το ιδεώδες, το άπιαστο. Έχει τιμή το άπιαστο; Φαίνεται πώς έχει. Άρα αυτή η λέξη δεν θα πρεπε να ανεμίζει σαν μπάνερ σε αεροπλανάκι πάνω από το Φάληρο αλλά και στα ενδότερα της πόλης;

Τι άλλο έκανε η οικογένεια που δεξιώθηκε την θεωρούμενη creme de la creme των περιοδικών που έρχονται πρώτα σε κυκλοφορία; Οικειοποιήθηκε την αίγλη και την ιστορία του συμβόλου της πρόσφατης Eλληνικής Iστορίας. Ποσώς με ενδιαφέρει αν στη δεξίωση (που άλλωστε δεν νομίζω ότι είναι η πρώτη και μόνη) που δόθηκε πάνω στο κατάστρωμα του Αβέρωφ μοιράστηκαν και μπομπονιέρες. Έσταξε η ουρά του γαϊδάρου. Τα πιο διάσημα λαγόνια των Αθηνών αγόρασαν Ιστορία κάτι που οι εφοπλιστές άλλωστε έχουν προ πολλού αγοράσει. Δείτε όσα η Ημερησίααναδημοσιεύει από τους Financial Times.

Η υποκρισία δεν έχει πάτο ή το αντίστροφο μάλλον η σκάλα της χυδαιότητας που περνάει από την υποκρισία δεν καν η υψηλή σκάλα του Ιακώβ, είναι αέναη. Την επομένη του «λυπηρού συμβάντος» η πάπισσα του trash (υπέρκομψη αλλά τόσο μπανάλ, ατσαλάκωτη μα τόσο άξεστη) με τη χαρακτηριστική κίνηση του κάτω χείλους του στόματός της (μικρό ρούφηγμα απαρέσκειας) αφού πρώτα καταβρόχθισε την Μαλβίνα Κάραλη – «Τι ωραία που τα χε πει το Μαλβινάκι, το χρυσούλι μου» – προκαλώντας μέγα τριγμό οστών στα έγκατα της πόλης, καθότι οι νεκροί ευτυχώς δυσανασχετούν ακόμη με τα πεπραγμένα των ζωντανών-αποφάσισε να οικειοποιηθεί και τον πατριωτισμό που άλλωστε κατεξοχήν η στενή της οικογένεια διαθέτει αφού υπηρέτησε τη θητεία της στα αιματοβαμμένα πεδία των μαχών μέσα στα δημοσιογραφικά γραφεία. Με τέτοια παράσημα στο πέτο πώς να μην έχει τα κότσια να κατακεραυνώσει η κυρία της μεσημβρίας τους βέβηλους που πάτησαν τον Αβέρωφ;

Ο υπουργός ανέβηκε ακόμη ένα σκαλί. Τώρα ανακάλυψε πως στο Αβέρωφ γίνονται δεξιώσεις; Τώρα ανακάλυψε πώς το ένδοξο Πολεμικό Ναυτικό και ο εφοπλισμός έχουν άρρηκτες σχέσεις; Δεν έχει πάει ποτέ π.χ. στου Παλάσκα ή στον Πόρο να δει πώς κάθονται όλοι κλαρίνο όταν εφοπλιστής τις εμφανίζεται στο επισκεπτήριο για να δει τον στρατευμένο γόνο του; Ούτε επίσκεψη Προέδρου της Δημοκρατίας Μεγάλη Πέμπτη σε δημόσιο νοσοκομείο δεν προκαλεί τέτοια αναστάτωση. Για ποιο λόγο; Ο προφανής δεν είναι ότι όσοι αποστρατεύονται από το ΠΝ αυτομάτως βρίσκουν δουλειά στους εφοπλιστές; Πώς αποστρατεύονται δεν γνωρίζει;

 

Το βράδυ της περιλάλητης δεξίωσης ήμουν ακριβώς απέναντι από το Αβέρωφ, τα φωτορυθμικά έλουζαν και το ξύλινο πλεούμενο όπου βρισκόμουν κι εγώ. Τα ντισκομεράκια από το θωρηκτό δεν με εξέπληξαν, για μένα δεν ήταν είδηση.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News