Την περασμένη εβδομάδα ο Ομπάμα, σε ένα συνέδριο στην Κόστα Ρίκα, απάντησε σε μια ερώτηση σχετικά με το εάν οι Αμερικανοί θα πατούσαν πόδι στη Συρία: «Οι καταστάσεις αλλάζουν», είπε, «αν μπούμε στη Συρία θα πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι αυτό είναι καλό και για τη Συρία αλλά και για εμάς». Σε απάντηση στον Αμερικανό πρόεδρο και λίγο πριν το Ισραήλ βομβαρδίσει τη Συρία, για να εμποδίσει τη μεταφορά όπλων στη Χεζμπολάχ, τα αμερικανικά Μέσα διαλαλούσαν ότι η Συρία δεν είναι Ιράκ. Άλλωστε και πριν από μερικά χρόνια το Αφγανιστάν δεν ήταν Ιράκ. Και λίγα χρόνια πριν ο Τζορτζ Μπους έλεγε «Το Ιράκ δεν είναι Βιετνάμ», αλλά τελικά έγινε Βιετνάμ με 4.500 νεκρούς και περισσσότερους από 100.000 τραυματίες.

Πόσο συχνά ακούμε αυτή τη φράση τελευταία; Ο Γιώργος Παπανδρέου τόνισε κάποτε ότι «η Ελλάδα δεν είναι Ιρλανδία», ενώ η Μέρκελ είπε την κορυφαία φράση «η Ισπανία δεν είναι Ελλάδα». Και ο Μπερλουσκόνι φώναζε «η Ιταλία δεν είναι Ισπανία». Λίγο πριν επέλθει η οικονομική καταστροφή της Κύπρου, ο Αναστασιάδης είχε πει πως «η Κύπρος δεν είναι Ελλάδα». Και «η Μάλτα δεν είναι Κύπρος», υποστηρίζει επίμονα η Μέρκελ. Δεν ξέρω γιατί, αλλά είμαι σίγουρη ότι η Συρία θα γίνει ένα νέο Ιράκ, και η Μάλτα θα βρεθεί στη δυσμενή θέση της Κύπρου. Απλά, για κάποιο περίεργο λόγο, λίγο πριν από μια μεγάλη καταστροφή, οι ηγέτες τείνουν να την περιγράφουν με έναν παράλογο τρόπο. Γνωρίζει κάτι παραπάνω, άραγε, ο Ραούλ Κάστρο όταν λέει ότι «Η Κούβα δεν είναι Μαϊάμι»;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News