Καιρό είχα να δω τέτοια φρικολυσσασμένη εθνοπατριωτική αμερικανιά. Εδώ πρόκειται για πανηγύρι αντιισλαμισμού με τον ήρωα πρωταγωνιστή αμερικανό Μπελ Αφλεκ να κρατάει το ρυθμό με το τουμπελέκι και να φιλάει το κορίτσι του στο τέλος ενώ η αμερικανική σημαία κυματίζει στο βάθος (με κομπάρσο που κρατάει ανεμιστήρα υποθέτω). Έλα ρε. Δεν περίμενα να πουλάνε ακόμα αυτές οι vintage ταινίες. Πάντως είναι κάτι σαν τα μνημεία των πεσόντων. Πρέπει να έχετε δει ένα.

Εδώ όσοι πήρατε το μήνυμα σταματάτε το διάβασμα γιατί παρακάτω το σημείωμα γίνεται ακόμα πιο εκνευριστικό.

Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι σκοπούς εξυπηρετεί το εγχείρημα αυτό. Η ταινία μοιάζει σαν παραγγελία της «Cia κι αράξαμε» ή του υπουργείου Eξωτερικών ή κάποιας φρικαρισμένης οργάνωσης ενάντια στους ανατολικούς ισλαμιστές. Τα κλισέ στη ταινία διαδέχονται το ένα το άλλο σαν να πετάγονται με ρυθμό από Xerox μηχάνημα. Οι Ιρανοί υποστηρικτές του Αγιατολάχ Χομεϊνι είναι κάτι μεταξύ Ινδιάνου της εποχής Ράντολφ Σκοτ και πηθίκου της εποχής του χαλκού. Γουστάρει  χάντρες ο Ιρανός, ο πεινασμένος, ο επαναστάτης, ο κρυφοροκάς και σχέδια από storyboards λες και είναι Μάρβελ Κομιξ ενώ εμφανισιακά φέρνει προς το κλισέ αξύριστου Κουβανού στρατιώτη εποχής Κάστρο μόνο που έχει μια ιδέα πιο παχύ μούσι και λιγδιασμένα επαναστατικά μάλιά, κατάμαυρα βαμμένα με ριπουλίνη με στυλ αγκιτάτορας της ΠΠΣΠ στα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση.

Μιλάμε για άφθονο γάργαρο δελφιναριακό γέλιο.

Και αυτή η ταινία μάζεψε πέντε υποψηφιότητες για Όσκαρ και τη σκηνοθεσία. Μιλάμε ότι είναι να σου φεύγει το τσερβέλο μαζί με τη περούκα. Η εγώ πρέπει να πάω να κοιταχτώ. Έλα τώρα να σου πω σκηνές:

Ένας πράκτορας ειδικός στις φυγαδεύσεις. (Επάγγελμα κι αυτό . Σαν να λέμε : Αλέκος Καραπάνος – Πράκτωρ Δύσκολων Φυγαδεύσεων Νορφολκ Ουάσιγκτων, ρίψατε σημείωμα) αναλαμβάνει να φυγαδεύσει 6 αμερικανούς που έχουν καταφύγει στη πρεσβεία του Καναδά κατά τη φρικαρισμένη περίοδο της Μπουργοεπανάστασης του αναμορφωτή του σύγχρονου ισλαμικού φονταμεταλισμού Αγιατολάχ Χομεινί. Μια και δυο, πείθει τους ανωτέρους του που έχουν την ιδέα να τους φυγαδεύσουν με ποδήλατα, ( Φοβερή και άχαστη σκηνή στο meeting της CIA) να τους μεταμορφώσει σε κινηματογραφικό συνεργείο και να τους περάσει απ το αεροδρόμιο σε κανονική πτήση. Οι τύποι που είναι μιλάμε ηθοποιάρες πρώτης κατηγορίας, δυσκολεύονται αλλά τελικά πείθονται να ακολουθήσουν τον Αφλεκ που διακινδυνεύει και τη ζωή του για τη πατρίδα. Εδώ χαιρετάτε στρατιωτικά. Όλη η κομπανία λοιπόν πάει να περάσει τα μπλόκα του αεροδρομίου.

Περνάνε απ όλα, όμως πέφτουν τελικά στα παλικάρια της Επανάστασης που δε μασάνε ταραμά. Εδώ ανιχνεύεις κλίμα απ την ταινία  Midnight Express του Αλαν Πάρκερ.

– Για έλα εδώ εσύ με το φουλάρι του λέει του αμερικανού του φλώρου και μας πιάνει σύγκρυο. Τέτοια όμορφα. Τι θα γίνει θα το φάνε το σκηνικό οι βλάχοι οι Ιρανοί; Ή θα καρφωθούνε όλοι ότι δεν είναι παπατζήδες κινηματογραφιστές και θα φάνε ξύλο και των γονέων οι δυτικοί, καθότι ο επαναστάτης ο Χομεινικός έχει βαρύ χέρι. Αράπικο και κακιασμένο σα κάρφωμα του Κόμπε Μπράϊαν. Αγωνία – κακό και παράλληλο μοντάζ suspense που θα σηκώσει τον Αιζενστάιν απ τον τάφο. Μη τα λέμε και όλα και χαλάσουμε την αγωνία. Άσε που το συμβάν είναι γνωστό.

Η ταινία είναι εμπειρία κινηματογραφική. Και μόνο για τη πλάκα της πρέπει να τη δείτε.

Γιατί μπλέχτηκε ο Αφλεκ σ αυτή την ιστορία θα το μάθουμε σε 20 χρόνια αν βγει ποτέ πρόεδρος των ΗΠΑ. Πάντως αν πάει για πρόεδρος καλό είναι να έχει στο βιογραφικό του μια τέτοια αντικομουνιστική – αντιισλαμική ταινία. Βοηθάει όσο νάναι… Δίπλα του σε δυσανάλογα μικρούς αλλά χαρακτηριστικούς ρόλους, κάτι σαν αρπαχτή, σπάνε πλάκα ο Άλαν Άρκιν και ο Τζων Γκούντμαν.

Άντε και καλή προβολή.

Η ταινία ARGO παίζεται τώρα στους κινηματογράφους. Δείτε το τρέηλερ εδώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News