Τη στιγμή που όλοι πιστεύουμε ότι η χώρα μας έχει αδικηθεί στο διεθνές παρασκήνιο, νόμος στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Για να βρεις το δίκιο σου χρειάζεσαι υπομονή ετών και πολλά χρήματα, σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη πρόσφατα για το World Justice Project. Τελευταία βρίσκεται η Ελλάδα ανάμεσα στις χώρες του Δυτικού Κόσμου στον Γενικό Δείκτη Δικαιοσύνης. Η έρευνα συγκρίνει τις χώρες με βάση οκτώ άξονες. Την επιρροή της κυβέρνησης, τη διαφθορά, την ασφάλεια, τη διαφάνεια, την εφαρμογή των νόμων, το αστικό δίκαιο και το ποινικό δίκαιο. H έρευνα ολοκληρώθηκε έπειτα από συνεντεύξεις με 97.000 πολίτες και με περισσότερους από 2500 ειδικούς σε 97 χώρες.

Η Ελλάδα αποτελεί τον πιο αδύναμο κρίκο ανάμεσα στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης και της Βορείου Αμερικής. Η χώρα μας σύμφωνα με την έρευνα, πάσχει από κακή εφαρμογή των νόμων, το δικαστικό σύστημα είναι ανεξάρτητο αλλά εξαιρετικά αργό. Αν και το κράτος προστατεύει τις ατομικές ελευθερίες του πολίτη οι διακρίσεις ενάντια σε αδύναμες ομάδες ανθρώπων είναι όλο και συχνότερες. Μια από αυτές τις ομάδες είναι και οι μετανάστες. Το δικαστικό σύστημα πολλές φορές επηρεάζεται από συγκεκριμένα συμφέροντα και εξυπηρετεί τους «ολίγους».

Η αδικία και η ανομία είναι δομικά στοιχεία του ελληνικού πολιτικού και κοινωνικού συστήματος. Σημαντικές υποθέσεις που αφορούν διαφθορά πολιτικών και υψηλόβαθμων κρατικών αξιωματούχων καθυστερούν αιωνίως. Οι υποθέσεις ποινικού δικαίου μπορούν να πάρουν αναβολή ακόμη και πέντε φορές. Στην περίπτωση των διοικητικών δικαστηρίων ακόμα περισσότερες. Υπάρχει υπόθεση ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας η οποία έχει αναβληθεί τριάντα έξι φορές μέσα σε χρόνια. Η δημοσιοποίηση της δικαστικής απόφασης, λόγω της έλλειψης υποστηρικτικού προσωπικού (βοηθών εισηγητών, διοικητικού προσωπικού), κατά μέσο όρο χρειάζεται 6 έως 9 μήνες. Μια υπόθεση μπορεί να εκκρεμεί για δέκα ολόκληρα χρόνια.

Αλλά δεν υπάρχει πλέον χρόνος. Σε μια εποχή που όλα έρχονται στο φως, είναι αδύνατον μια χώρα να συνεχίσει να λειτουργεί κατά αυτόν τον τρόπο. Είδαμε τελευταία τις αντιδράσεις για τις μεταρρυθμίσεις στον δικαστικό χώρο. Προφανώς κάποιοι δεν θέλουν να αποχωριστούν τα «κεκτημένα». Ωστόσο δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη όταν κανείς δεν μπορεί να βρει το δίκιο του για απλά πράγματα. Όταν αποφάσεις παίρνονται με βάση μεγάλα και μικρά συμφέροντα. Όταν δικαστές λαδώνονται. Όταν οι πτωχοί και αδύναμοι αδικούνται. Όταν ο καθένας μπορεί να βγει στους δρόμους και να κάψει μαγαζιά και να μείνει ασύλληπτος. Οι κακοί βρίσκονται ακόμη ελεύθεροι. Και στους δρόμους αυτής της χώρας επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας. Και εκεί επιβιώνει ο δυνατότερος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News