Έδωσε στους ανθρώπους την φωτιά. Φλογερά όνειρα, πύρινες συγκεντρώσεις, πυρπόλησε τρεις γενιές. Οι θνητοί τον ακολούθησαν γιατί το φως του ήταν ζωογόνο και στη λάβα του έκρυβε τις επιθυμίες, τα οράματα και τις αυταπάτες.

Μαζί με το φως έφερε κι εγκαύματα, μαζί με την θέρμη και ολέθριες πυρκαγιές. Η μεταπολίτευση θα ήταν ψυχρή χωρίς αυτόν. Πάντα αντιπροσώπευε τις υψηλές θερμοκρασίες της και στο καλό και στο κακό.

Οι θεοί είχαν ανθρώπινα χαρακτηριστικά, φθόνησαν το καλό,  τιμώρησαν το κακό. Δεν του συγχώρεσαν ότι οδήγησε τους οπαδούς του και στην κορυφή του ηφαιστείου και στα έγκατα της παρακμής.

Τώρα είναι δεμένος, ανήμπορος κι απεγνωσμένος σε έναν βράχο, κατακόκκινος απ’ τον ανελέητο ήλιο, με τα όρνεα να έρχονται αργά, βασανιστικά, σαδιστικά να του κατατρώγουν κομμάτι – κομμάτι το συκώτι του. Το σώμα του φλέγεται από τον πόνο κι απ’ το αίμα. Το όνομά του προέρχεται από τον προμηθευτή του αγαθού αλλά και από τις προμήθειες.

Η τιμωρία των θεών είναι πολύ σκληρή. Ο ήλιος που τον κατακαίει έχει εφτά λογχερές ακτίνες και τα όρνεα είναι οι παλιοί του σύντροφοι.

Ακόμη και τώρα που με κόπο κρατά τις αισθήσεις του σε εγρήγορση, που παραληρεί στην ζάλη των παραισθήσεων, στις τελευταίες αναλαμπές πριν την επόμενη ημέρα, καταλαβαίνει ότι άξιζε να είναι Προμηθέας και όχι Επιμηθέας.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News