Ήταν ίσως η πιο ευχάριστη είδηση που πληροφορήθηκα και μετέδωσα τον τελευταίο καιρό: Η 15χρονη Μυρτώ, που έπεσε θύμα βάναυσης κακοποίησης τον περασμένο Ιούλιο στην Πάρο, άνοιξε για πρώτη φορά τα μάτια της.

Η μητέρα της μικρής, μίλησε στην Real News και μοιράστηκε την χαρά της με όλους μας. Η Μυρτώ, ύστερα από περίπου πενήντα μέρες στην εντατική χάρισε το βλέμμα της στους γιατρούς και τους δικούς της ανθρώπους. Το χέρι της άγγιξε το δικό τους χέρι. Κι η ελπίδα ξαναφώτισε τα πρόσωπα τους.

Από το ρεπορτάζ μάθαμε ότι η μάχη που δίνει η Μυρτώ είναι ακόμα στη αρχή. Ότι έχει μπροστά της έναν πολύ δύσκολο δρόμο να διαβεί μέχρι να καταφέρει να κερδίσει οριστικά τη ζωή που προσπάθησε να της στερήσει αυτός ο υπάνθρωπος.

Εκείνο που με εντυπωσίασε όμως ήταν το ενδιαφέρον του κόσμου για την Μυρτώ. Μόλις έγραψα δυο λόγια στο twitter και στο facebook εκατοντάδες άνθρωποι έσπευσαν να εκφράσουν την χαρά τους κι αυτοί με την σειρά τους να την μοιραστούν με άλλους. Δέχτηκα ερωτήσεις πολλές για λεπτομέρειες από την κατάσταση της υγείας της Μυρτούς, στις οποίες δυστυχώς δεν είχα να απαντήσω με τις λεπτομέρειες που μου ζητούσαν. Κι όλα αυτά μέσα σε λίγα λεπτά.

Η Μυρτώ της Πάρου δεν είναι μόνο το κορίτσι της οικογένειας της. Το μαρτύριο που βίωσε και η μάχη της να μείνει ζωντανή την έχει κάνει παιδί όλων μας. Είναι πια η δική μας Μυρτώ που θέλουμε γρήγορα να ξαναχαμογελάσει, να σταθεί στα πόδια της, να ζήσει την ζωή που ανοίγεται μπροστά της. Είναι η Μυρτώ όλων μας…

Και κάτι ακόμα: Αυτός που λίγο έλλειψε να της κόψει το νήμα της ζωής, παραμένει σε φυλακές ανηλίκων αν και, όπως διάβασα στo  ρεπορτάζ της Real News, έχει περάσει το όριο ηλικίας. Γιατί άραγε;
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News