Για δεκαετίες τώρα το Κράτος, οι Ελεγκτικοί μηχανισμοί του και εμείς οι Έλληνες πολίτες – επιχειρηματίες προχωρούμε σφιχτά εναγκαλισμένοι με την νοοτροπία της λαμογιάς. Της μιλημένης κατάστασης. Του βύσματος και της καλύτερης γνωριμίας. Την νοοτροπία της συναλλαγής. Του έλα μωρέ τώρα. Του θα σε στείλω στον Έβρο.

Οι κάτοικοι της Ύδρας έκαναν ό,τι θα έκαναν όλοι Έλληνες. Αντιδρούμε σε αυτό που μας αλλάζει τις σταθερές και τα δεδομένα μας.

Το 1995 είχα εργαστεί σε ένα από τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία της Χαλκιδικής. Για να βρω τη δουλειά φυσικά απαιτήθηκε το “βύσμα”. Εξαιτίας του “βύσματος” μάλιστα ασφαλίστηκα κανονικά, αν και στην αρχή ο Προσωπάρχης που είχα συναντήσει μου είχε πει πως η πολιτική της επιχείρησης ήταν να μην δίνει ένσημα σε όποιον εργάζεται για πρώτη φορά μαζί τους. Όσοι δεν είχαν καλό “βύσμα” λοιπόν την πρώτη φορά δούλευαν ανασφάλιστοι. Όταν το μοιράστηκα με συγγενείς και φίλους, αριστερούς, κεντρώους, δεξιούς, σχεδόν όλοι μου απάντησαν στο ίδιο μοτίβο : “έχει δουλειά ο κόσμος, ταϊζουν τα παιδάκια τους, τι να κάνεις έτσι είναι τα πράγματα, δεν θα αλλάξεις εσύ τον κόσμο, τι θέλεις και τα σκαλίζεις” κλπ κλπ.

Έλληνες σε όλες τις θέσεις που απαιτούσαν επαφή με τους ενοίκους του ξενοδοχείου. Πίσω στη λάντζα, στους καθαρισμούς, στην αποκομιδή σκουπιδιών και σε όλες τις περιφερειακές εργασίες έβλεπες μόνο Αλβανούς, Γεωργιανούς κλπ κλπ. Οι περισσότεροι που προέρχονταν από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, γυναίκες και άνδρες, ήταν ανώτερης και ανώτατης μόρφωσης. Ένα απόγευμα που είχα ρεπό και χασολογούσα στους χώρους του ξενοδοχείου έπεσε σύρμα : η Επιθεώρηση Εργασίας από την Κασσάνδρεια έρχεται για έλεγχο.Σιγά σιγά και χωρίς πανικό οι ανασφάλιστοι αλλοδαποί επιβιβάστηκαν σε ένα εταιρικό λεωφορείο και ξεκίνησαν προς άγνωστο προορισμό.

Μισή ώρα μετά, εμφανίστηκε το κλιμάκιο της Επιθεώρησης Εργασίας. Ο προσωπάρχης υποδέχτηκε με χαμόγελα και άνεση τους ελεγκτές. Τους έδειξε χαρτιά και άλλα έγγραφα και το κλιμάκιο προχώρησε στην "επιθεώρηση" του. Αλλοδαπός ή Έλληνας ανασφάλιστος  ούτε για δείγμα. Το κλιμάκιο αποχώρησε ικανοποιημένο. Ύστερα από λίγη ώρα τα πάντα  επανήλθαν στην νορμάλ κατάσταση. Το λεωφορείο επέστρεψε και οι ανασφάλιστοι αλλοδαποί εργάτες επέστρεψαν στις εργασίες που είχαν αφήσει στη μέση.

Έχει και συνέχεια. Όταν ήταν να έρθει το Υγειονομικό πάλι η κατάσταση ήταν από πριν μιλημένη. Δύο ημέρες πριν την "αιφνιδιαστική" επίσκεψη του κλιμακίου οι εργαζόμενοι π.χ. στα εστιατόρια μαζί με τους μάγειρες, μετά το τέλος της πρωινής βάρδιας και χωρίς αυτές οι έξτρα ώρες να λογίζονται ως υπερωρίες, καθάριζαν υπό το άγρυπνο βλέμμα της ενημερωμένης Διοίκησης όλους τους χώρους. Ο "αιφνιδιαστικός έλεγχος" δύο ημέρες μετά άφηνε εμφανώς ικανοποιημένο το κλιμάκιο του Υγειονομικού, όπως και την Διοίκηση. Όταν μοιράστηκα και πάλι, αυτές τις εμπειρίες μου με μεγαλύτερους από εμένα, συγγενείς και φίλους, έλαβα πάλι την ίδια ατάκα – μοτίβο : έτσι είναι και δεν μπορείς να τα αλλάξεις

Μπορούμε να ξεριζώσουμε αυτή την νοοτροπία; Κατά τη γνώμη μου, όχι. Σύμφωνα με την αγγλική παροιμία, δεν μπορείς να μάθεις νέα κόλπα σε ένα γέρικο σκυλί. Τώρα είναι αργά. Αυτή την εποχή περνούμε την περίοδο της συγκομιδής. Αυτά σπείραμε, αυτά θα θερίσουμε.

ΥΓ. Οκτώ στους δέκα αλλοδαπούς που ρώτησα φέτος στην Χαλκιδική και απασχολούνταν σε κάθε είδους τουριστική επιχείρηση ήταν ανασφάλιστοι..

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News