Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης καλά καλά δεν είχε ακόμα εγκατασταθεί στο υπουργείο Προστασίας Πολίτη (πρώην υφυπουργείο Δημόσιας Τάξης). Καλυμμένοι με κουκούλα, καμιά εικοσαριά βίαιοι τύποι (αναρχικοί; μπαχαλάκηδες; χαβαλέδες; χούλιγκαν;) βγήκαν στην οδό Σόλωνος, μέρα μεσημέρι, την Τρίτη 6 Οκτωβρίου, έκαναν ντου και έσπασαν βιτρίνες μαγαζιών και τζαμαρίες τραπεζών, πριν εξαφανιστούν στην ανωνυμία του πλήθους.

Το ίδιο βράδυ, αστυνομικές δυνάμεις χτένισαν τα Εξάρχεια. Μπήκαν και σε δρόμους που, συνήθως, δεν μπαίνουν φανερά αστυνομικοί, στη Μεσολογγίου, ας πούμε, για την οποία διεκδικείται ένα ιδιότυπο άβατο, ένα καινούργιο άσυλο. Έκαναν προσαγωγές και συλλήψεις – όταν διαπίστωσαν παραβατικές συμπεριφορές.
Είναι προφανές ότι ήταν επίδειξη πυγμής, οι κομ-ιλ-φο ευαισθησίες μιλούν για αυταρχισμό. Να το δεχτούμε, οι αστυνομικοί ίσως και να επέδειξαν αυταρχισμό. Το έκαναν εκείνο το βράδυ, το επανέλαβαν και τα επόμενα, για προφανείς σκοπούς: για να δηλώσουν ότι τα Εξάρχεια δεν είναι γκέτο, ανήκουν εξίσου στο «χώρο» και στους άλλων ιδεολογικών τοποθετήσεων πολίτες. Είναι τμήμα της Αθήνας, έχει μόνιμους κατοίκους, επισκέπτες, δεξιούς κι αριστερούς, φιλελεύθερους και κομμουνιστές, αναρχικούς και απολιτίκ. Και πρέπει να μπορούν να συνυπάρχουν όλοι, ανεξαρτήτως τι πιστεύουν, πώς είναι ντυμένοι, αν ακούν Μαντόνα, Μητροπάνο ή Clash, είτε Φλοράλ πηγαίνουν είτε Νοσότρος είτε κάθονται σπίτι τους είτε κάθονται στα παγκάκια είτε είναι Έλληνες, Αφγανοί, Αλβανοί, Αμερικανοί…

Μερικοί κύκλοι επιθυμούν τα Εξάρχεια φυτώριο «των ανθών του κακού». Ας ανθήσουν, αλλά όχι σε βάρος της ποικιλομορφίας της κοινωνικής ζωής που τα έκανε, το πάλαι ποτέ, την πιο ζωηρή περιοχή της πρωτεύουσας. Ούτε σε βάρος στοιχειωδών κατακτήσεων του ελεύθερου ανθρώπου: το δικαίωμα στην επιχειρηματικότητα, στην κοινή ησυχία, στη διαφορετική άποψη είναι στοιχειώδη δικαιώματα των πολιτών σε κανονικές κοινωνίες.

Αν όμως το δικαίωμα στην επιχειρηματικότητα, στην ασφάλεια της περιουσίας ή στην κοινή ησυχία διαταράσσεται, το κράτος πρέπει να το εγγυηθεί στους πολίτες του, γι’ αυτό πληρώνουν φόρους. Και σύμφωνα με τους κανόνες του κοινωνικού συμβολαίου, αρμόδιες για την προστασία αυτών των δικαιωμάτων είναι οι αστυνομικές αρχές. Γιατί, λοιπόν, είναι παράξενο που περιπολούν αστυνομικοί στα Εξάρχεια;

Παράξενο είναι που δεν περιπολούσαν συστηματικά τόσα χρόνια. Παράξενο είναι, δηλαδή, που άφησαν τα Εξάρχεια στα χέρια παράξενων ομάδων, που κραδαίνουν τη δική τους εξουσία, μια εξουσία βίαιη ακόμα κι αν η βία τους βαφτίζεται «ιδεολογική βία».

ΥΓ. Εξυπακούεται ότι η αστυνομία που προστατεύει -πρέπει να προστατεύει- τους όρους του κοινωνικού συμβολαίου, οφείλει να είναι δημοκρατική. Σωστή αστυνομία, σημαίνει αστυνομία που δρα με σύστημα, ψυχραιμία, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων που της έχουν ανατεθεί, και μόνο. Ο νέος υπουργός υπενθύμισε το δημοκρατικό πλαίσιο της αστυνομικής λειτουργίας – και έτσι όφειλε να κάνει. Από εκεί και πέρα, όλοι κρίνονται.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News