Βρισκόμαστε στην επομένη των εκλογών και όλοι συμφωνούν ότι ο λαός «μίλησε». Πολλοί μάλιστα ισχυρίζονται ότι πήραν το «μήνυμα». Θα περίμενε κανείς μετά από τόση παραγωγή λόγου να έχουν δημιουργηθεί ισχυρές βάσεις επικοινωνίας και συνεργασίας! Όμως οι εξελίξεις δείχνουν το αντίθετο! Τι συμβαίνει;
    
Σε αντίθεση με τη γνώμη των Πολλών θα έλεγα ότι ο λαός δεν μίλησε αλλά «έδρασε». Τι νόημα μπορεί να έχει μια τέτοια διάκριση; Για όσους νομίζουν ότι τα φαινόμενα εξελίσσονται σε ένα μόνο επίπεδο καμία. Για όσους όμως νομίζουν ότι τα φαινόμενα είναι πολυεπίπεδα, ικανοποιώντας συνειδητές και ασυνείδητες ανάγκες μας και επιθυμίες μας τότε η διάκριση αποκτά ενδιαφέρον. Ο λόγος είναι μια διαδικασία της σκέψης, που όσο και αν υπόκειται στη δράση των ενστικτωδών κινήσεων και των ασυνειδήτων εντολών, έχει απομακρυνθεί από το πρωτόγονο του Είναι μας, έχει υποστεί συμβολικές μετατροπές, έχει αποδεχθεί υποχρεωτικούς διαχρονικούς κανόνες (π.χ. συντακτικούς και σημασιολογικούς), με δυό λόγια είναι προϊόν μιας πειθαρχίας που έχει ιστορική διάσταση. Κατά συνέπεια αποτελεί μία «τοποθέτηση» στα γεγονότα του παρόντος που όμως συνδέονται με το παρελθόν και έχουν τη δυνατότητα προβολής στο μέλλον. Τέτοιος «λόγος» μπορεί να συνδιαλλαγεί  και με άλλους λόγους και να προκύψει διαφωνία, αντιφωνία, συμφωνία με πιθανότητες δημιουργίας ενός σχεδίου που θα έχει συνεκτικό «νόημα» και για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.

Η δράση,  αντίθετα, είναι πολύ πιο έκθετη στις πιέσεις των ενστίκτων, των τραυμάτων, των βιωμάτων, τα οποία κατακλύζουν την ψυχή και ζητούν μια άμεση ικανοποίηση στο «εδώ και τώρα!». Είναι σίγουρα πιο σαγηνευτική γιατί είναι εκφορτιστική, είναι σίγουρα πιο αποπλανητική γιατί δημιουργεί την ψευδαίσθηση ενός αποτελέσματος πολύ πιο μεγάλης διάρκειας από αυτό που στην πραγματικότητα έχει πετύχει. Είναι σίγουρα πιο επικίνδυνη γιατί οι δράσεις μέσα στην κοινωνία προκαλούν μη αναστρέψιμα φαινόμενα! Δημιουργείται  μια Νέα Κατάσταση Πραγμάτων που δυστυχώς το νόημά της διαφεύγει και από τους δρώντες και από τους αναλυτές. Μια κατάσταση σύγχυσης που δεν θα φέρει παρά περισσότερες εκφορτιστικές δράσεις και περισσότερη σύγχυση.

Ισως νομίζετε ότι κάνω τον έξυπνο ή τον προφήτη γι΄αυτό και θα ανατρέξω στις μελέτες της φιλοσόφου Χάνα Αρεντ, που τόσο προσπάθησε να καταλάβει την κίνηση της Κοινωνίας και της Ιστορίας . Γράφει στο βιβλίο της Η κρίση του πολιτισμού ότι όχι μόνο οι άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση των πράξεών τους αλλά και ότι το κοινωνικό γεγονός το οποίο προκαλούν δεν αποτελεί άμεση έκφραση τού βαθύτερου κινήτρου τους. Πηγαίνοντας ακόμη πιο πέρα  στο βιβλίο Η κατάσταση του σύγχρονου ανθρώπου λέει ότι οι τεράστιοι κίνδυνοι της δράσης είναι ότι τα αποτελέσματα δεν είναι προβλέψιμα, οι διαδικασίες είναι μη αναστρέψιμες και οι «συγγραφείς» (οι δρώντες) είναι Ανώνυμοι!
  
Αυτό το «Ανώνυμοι» είναι που με τρομάζει γιατί κάτω από την ανωνυμία μπορούν να παραχθούν τα μεγαλύτερα φαινόμενα ατομικής και συλλογικής βίας. Ανώνυμοι είναι οι απόκληροι της κοινωνίας, οι άνθρωποι χωρίς οικονομική, κοινωνική και πολιτική ισχύ, οι Απαξιωμένοι, οι Νέοι Φτωχοί που δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται με ταχύτατο ρυθμό μέσα στην κοινωνία. Ανώνυμοι είναι όλοι αυτοί που βρίσκονται μέσα στον ίλιγγο της κοινωνικής τους υποβάθμισης χωρίς να βλέπουν το τέλος του εφιάλτη. Φυσικά σε τέτοιες συνθήκες πανικού, ο τρόμος περισσεύει και η σκέψη καταργείται. Το «Σκέφτομαι άρα υπάρχω» που αποτελεί τον πυλώνα των Δυτικών Κοινωνιών για αυτούς γίνεται «Δρω άρα θα τους υποχρεώσω να παραδεχθούν ότι υπάρχω». Απελπισμένη  δράση που ακόμη, ευτυχώς, πραγματοποιήθηκε με την ψήφο ή με την αποχή. Ο λαός έδρασε και έδειξε την αγωνία του! Αγωνία για την οποία δεν έχει πια λόγια! Υστατη απεγνωσμένη δράση που αν η απαθλίωσή του  δεν σταματήσει θα οδηγήσει σε ανεξέλεγκτα, άναρχα, βίαια κοινωνικά γεγονότα.

Λέγεται οτι η Πολιτική είναι η Τέχνη του Εφικτού. Νομίζω ότι σε συνθήκες κρίσης είναι η Τέχνη των Προτεραιοτήτων. Για μένα  άμεσης προτεραιότητας είναι η διακοπή της απαθλίωσης, η στοιχειώδης αποκατάσταση της αξιοπρέπειας των Ανωνύμων, η ενίσχυση της σκέψης έναντι της εκφορτιστικής πράξης. Αλλιώς τα κοινωνικά ρήγματα θα καταστούν αγεφύρωτα, τοπικές παράνομες εξουσίες θα εγκατασταθούν στις απόκληρες γκετοποιημένες περιοχές  και η επόμενη ρήξη δεν θα είναι εντός του Πολιτικού, αλλά μεταξύ του αυταρχικού Πολιτικού και του πρωτόγονου Απολιτικού.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News