Ήταν πολύ όμορφη. Όμως ήταν καλόγρια πια. Πριν απ’ αυτό υπήρξε μια απ’ τις πολλές συντρόφους ενός ναυτικού μεγαλωμένου στο ίδιο νησί μ’ εκείνη. Λίγο οι θάλασσες, λίγο οι ορίζοντες, πολύ οι γυναίκες στα λιμάνια, ο ναυτικός ήταν ατίθασος, άπιστος σύντροφος, επιπόλαιος νέος, όπως και του ταίριαζε δηλαδή. Ή μπορεί απλά να μην την αγάπησε ποτέ. Και ήταν τέτοια η ντροπή της –η απογοήτευσή της για άλλους πιο ρομαντικούς από εμένα- όταν της είπε πως ερωτεύθηκε μιαν άλλη, που κλείστηκε στο μοναστήρι.

Απέκτησα την εικόνα της μαθαίνοντας μαζί και την ιστορία της στις αρχές της εφηβείας μου. Δεν ξέρω αν μου είπαν την ιστορία για να με αποτρέψουν απ’ το να κάνω κάτι αντίστοιχο σε μια ενδεχόμενη ερωτική απογοήτευση ή αν θα μου την έλεγαν έτσι κι αλλιώς. Η εικόνα της πάντως στα νεανικά μου μάτια ήταν έως και απόκοσμη.

Μεγάλη Δευτέρα στο νησί, μετά την ακολουθία του νυμφίου που έκτοτε στοίχειωσε σ’ εμένα, σας το έχω ξαναπεί, την είδα να ψάλλει με τόσο πάθος τα λόγια, που πείστηκα πως ο νυμφίος είναι αυτός για τον οποίο θα τσάκιζε με τη χούφτα της το σεντόνι, την ώρα της πολλής ηδονής. "Τόν Νυμφώνα σου βλέπω Σωτήρ μου κεκοσμημένον / καί ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω έν αυτώ / λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής / Φωτοδότα, και σώσόν με".

Σπαραχτικά. Σαν αυτό να ήθελε από πάντα. Σαν να είχε αφήσει πίσω τον ναυτικό. Σαν ο ναυτικός να μην υπήρξε ποτέ. Ήθελε να γίνει καλύτερη για να εισέλθει στον νυμφώνα ή η καλύτερη. Η μία. Μόνο έτσι θα σωζόταν η ύπαρξή της. Αυτή ήταν η αποστολή της, όχι της κάθε Μεγάλης Δευτέρας αλλά από Δευτέρα σε Δευτέρα. Μόνο μαζί του θα υπήρχε εκείνο που αφελώς αποκαλούμε «για πάντα».

Ήταν ερωτευμένη μαζί Του. Αμφιβολία δεν υπήρχε. Μετανιώνω που δεν την τράβηξα απ’ το ράσο να της πω «Εεεεε, είσαι ερωτευμένη! Το ξέρεις;» Μετανιώνω. Νιώθω πως αν το είχα κάνει, δεν θα χρειαζόταν να εξομολογηθώ ποτέ και για τίποτα. Όλες μου οι αμαρτίες θα ‘χαν εξισωθεί. Θα ‘μουν για όλους η τρελή του νησιού που τράβηξε την καλόγρια απ’ το ράσο για να της πει ότι είναι ερωτευμένη με τον Νυμφίο, μα και ταυτόχρονα θα είχα επιβεβαιώσει την παροιμία «από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια».

Σήμερα την σκέφτομαι να τραγουδά στο μπάνιο "Sometimes I feel like saying Lord I just don't care/ But you've got the love I need to see me through" και χαμογελάω ασυναίσθητα λέγοντας στους άλλους πως θυμήθηκα κάτι το ωραίο!
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News