Τώρα είναι η ευκαιρία. Τώρα που μπήκε ο γλωσσολόγος στην κυβέρνηση και τον έχουνε στα πόδια τους. Ας τους μαζέψει ο κ. Μπαμπινιώτης κι ας αρχίσει τα εντατικά μαθήματα. Κοινά σε όλους. Η ίδια αμετροέπεια τους διακρίνει, η ίδια αγλωσσία τους διέπει· και τους ευφραδείς και τους δυσλεκτικούς. Μ’ αυτούς αλίμονο θα πορευτούμε κάμποσο ακόμα, αφού καμία ανανέωση στον πολιτικό ορίζοντα δεν φαίνεται. Ανακυκλωμένοι μεν, αλλά οι ίδιοι.

Ας τους συγκεντρώσει ο υπουργός κι ας τους φλομώσει στα ταχύρρυθμα. Προλαβαίνουνε δεν προλαβαίνουν ως τον Απρίλη, γιατί άλλη γλώσσα από την κομματική και πέτσικη, αυτοί δεν ξέρουν να μιλούν: βερμπαλισμοί που κουκουλώνουν την αλήθεια, ατάκες της πεντάρας, επίκληση στη Μεγαλόχαρη και συναισθηματική ακράτεια. Ένας χυλός που απευθύνεται σε ανεγκέφαλο κοινό όχι σε σκεπτόμενους πολίτες.  

Εμ, έτσι δουλειά δε γίνεται. Οι ψηφοφόροι έχουν αγριέψει, τους ακούν και βγάζουνε σπυριά.

Ας τους περιμαζέψει ο καθηγητής κι ας πιάσουνε τη γλώσσα απ’ την αρχή. Πρέπει να ξεχάσουν όσα τους μαθαίναν επί χρόνια οι επικοινωνιολόγοι και οι image makers: τις κοροϊδίες, τα προσωπεία, τους φενακισμούς και τις απάτες. Κι όσο κρατάνε τα μαθήματα, να τους έχει σε στενή παρακολούθηση. Γιατί αυτοί, λίγο αέρα να τους δώσεις, έτοιμοι είναι να υποτροπιάσουν και να το ρίξουν στις γνωστές τους λαμογιές.

Ωστόσο, ας κάνει εξαρχής ένα πρώτο ξεσκαρτάρισμα ο καθηγητής. Κάτι κουμπούρες και αγύριστα κεφάλια με μαθησιακή υστέρηση ας τους το πει ξεκάθαρα πως είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως και να πάρουνε την τσάπα. Πιο παραγωγικοί θα είναι στα χωράφια τους. Κι άλλωστε μέχρι τώρα φάνηκε πως είναι εντελώς ανεπαρκείς. Τριάντα τόσα χρόνια στα ίδια έδρανα και αποδείχτηκαν ξερόλες και ανεύθυνοι· ανεπρόκοποι και ιδιοτελείς. Δίχως κανένα όραμα συλλογικό και χωρίς καμιά προοπτική.

Η γλώσσα τους, παλαιοκομματική και άκαμπτη, είναι νεκρή. Μια γλώσσα δίχως βίωμα, αποκομμένη απ’ τις κοινωνικές ανάγκες και την πολιτισμική πραγματικότητα, έχει εκφυλιστεί μοιραία σε ιδίωμα ενός οιονεί περιθωρίου, σε όργανο ενδοσυνεννόησης του σιναφιού τους και μέσο χειραγωγημένων οπαδών. 

Η κρίση που προκάλεσαν είναι πρωτίστως κρίση συστημική της γλώσσας τους (: των αξιών που κουβαλάει εντός της, του διανοητικού και πολιτιστικού υπόβαθρου που πάνω του στηρίζεται. Και, πάντως, μια γλώσσα που ποτέ δεν παραδέχτηκε τα λάθη της, είναι καταδικασμένη να πεθάνει).

Όμως, για να μπορέσουν να μιλήσουνε μιαν άλλη γλώσσα όλοι αυτοί, πρέπει να την ανακαλύψουν μέσα τους -αν  την έχουν. Αν όχι, κανένας Μπαμπινιώτης δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα. Γιατί η γλώσσα έχει σάρκα και ψυχή και πλάθεται μέσα στον χρόνο. Κι η δική τους, η διαστροφική, είναι απόρροια μιας χρόνιας διάβρωσης.

Αφού και τώρα ακόμα εξακολουθεί να αποδεικνύεται ολέθρια και προπετής. Είναι τόσο παραπειστική που είμαι βέβαιος πως η ‘συγγνώμη’ τους και τα ‘ευχαριστώ’ κι οι προσφυγές στα θαύματα της Παναγίας είναι τα τελευταία ασημικά που ξεπουλάνε για την κατάκτηση της εξουσίας.   

Πολύ φοβάμαι μάλιστα πως αυτός ο ιός της αγλωσσίας έχει διαβρώσει όλους μας. Γιατί με δαύτους τόσα χρόνια, δεν μάθαμε ποτέ ποια ήταν η αλήθεια (μας). Ούτε κι αυτοί τολμούσαν να την πουν, μα ούτε θέλαμε κι εμείς να την ακούσουμε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News