Καταρχήν, με τους πολιτικούς μας δεν πλήττεις ποτέ. Τελευταία, δε, για να μας ανεβάσουν το ηθικό, δημιουργούν νέα κόμματα. Μπορεί να περιστρέφονται ως ονόματα γύρω από την «δημοκρατία» και την «πατρίδα» αλλά η φαντασία δεν ήταν πάντα το φόρτε των πολιτικών. Πας στην Ομόνοια, φωνάξεις  δυνατά  «κύριε πρόεδρε» και γυρνάει  το κεφάλι η μισή Αθήνα, έλεγε το παλιό καλαμπούρι. Αναφερόταν στην αγάπη του «απλού κόσμου», που θα έλεγε και ο κύριος Σαμαράς, για τον τίτλο του προέδρου. Η τάση αυτή έχει μετακομίσει φανερά πιο πάνω, στην πλατεία Συντάγματος. Μπορεί να υπάρχει ένδεια ιδεών για την έξοδο από την κρίση αλλά δεν λείπουν από τους εκπρόσωπους του «απλού κόσμου», οι επιθυμίες για την παραγωγή προέδρων.

Τα πάλαι ποτέ μεγάλα κόμματα, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, με μια πρώτη ματιά και με κίνδυνο να έχω ξεχάσει κάποιον πρόεδρο, από τον οποίο ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη, μια και έκανα κάθε ειλικρινή προσπάθεια να τους θυμηθώ όλους, έχουν εμπλουτίσει τη νέα ελληνική πολιτική σκηνή (σαν κέντρο διασκέδασης μου ακούγεται αυτό) με 17 προέδρους. Ας τολμήσουμε μια καταμέτρηση. Το ΠΑΣΟΚ, εκτός του τέως προέδρου, Κώστα Σημίτη, του νυν,  Γιώργου Παπανδρέου, έχει να επιδείξει τον  μελλοντικό, Βαγγέλη Βενιζέλο, τους αποτυχόντες να πάρουν το χρίσμα του υποψηφίου, τον κατά Κουλούρη, Χρηστάκη  Παπουτσή και Στέφανο Τζουμάκα, την πρώην πρόεδρο του ΣΥΝ Μαρία Δαμανάκη, τους  φρέσκους  της Κοινωνικής Συμμαχίας, Λούκα Κατσέλη και Χάρη Καστανίδη και τον πρόεδρο του Άρματος Πολιτών, Γιάννη Δημαρά.

Η Νέα Δημοκρατία από την άλλη έχει (;)στους κόλπους της τον επίτιμο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον πρώην, Κ. Καραμανλή, τον πρώην  της Πολιτικής Άνοιξης, Αντώνη Σαμαρά, τον πρώην του ΚΕΠ, Δημήτρη Αβραμόπουλο, και τον «λαμπρό» πρώην του Ελληνικού Μετώπου, Μάκη Βορίδη. Εκτός κόμματος αλλά με «γαλάζιο αίμα» την πρόεδρο της ΔΗΣΥ, Ντόρα Μπακογιάννη, τον αρχηγό των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», Πάνο Καμμένο, το μέλος της «πολυκατοικίας» και ομογάλακτο , πρόεδρο του ΛάΟΣ, Γ. Καρατζαφέρη, (αυτός με πολύ βαθύ, προς το μαύρο)  αλλά και τον πρόεδρο της ΔΡΑΣΗΣ, Στέφανο Μάνο. Υπάρχει και ο Ψωμιάδης της ΠΑΤΡΙ.ΔΑς αλλά μάλλον εδώ δεν μιλάμε  (ακόμα) για κόμμα.  Μέχρι και ο ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών, με όλες της μορφές του, μας έχει δώσει νέους πρόεδρους.  ΚΚΕ και ΛάΟΣ δεν το έχουν κάνει ακόμα- αν για το ΚΚΕ κάνω λάθος διορθώστε με- αλλά εκεί η ανεξαρτησία δεν είναι και τόσο αγαπημένη λέξη.

Μπορεί  στην Ελλάδα η ίδρυση μιας παραγωγικής επιχείρησης να περνά από  τις «συμπληγάδες πέτρες»  και να προσκρούει στους τοίχους της γραφειοκρατίας αλλά τα μεγάλα κόμματα, λίγο πριν τη συντριβή, με συνοπτικές διαδικασίες «παράγουν» προέδρους. Αυτό η Τρόικα πρέπει να μας το αναγνωρίσει. Και αν το άνοιγμα μιας επιχείρησης, εμπεριέχει για τον ιδιοκτήτη φοβερή αγωνία για την πελατεία, οι πρόεδροι των κομμάτων δεν διέπονται από τέτοιες ποταπές ανησυχίες. Ψηφοφόροι υπάρχουν.    
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News