Την ημέρα που ανακοινώθηκε το όνομα του νέου πρωθυπουργού, δεν είδα ειδήσεις. Πήγα θέατρο, διότι πιστεύω ακράδαντα ότι η τέχνη είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να καθαρίσει το μυαλό από τα σκουπίδια. Έχει τη “μαγική” ικανότητα να “ματώνει” ευχάριστα τις πληγές όχι για να μας πονέσει αλλά για να μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε νέους τρόπους ίασης.

Κάπως έτσι αντιλήφθηκα την παράσταση της ομάδας Σπείρα Σπείρα: ως μία δίωρη ανακωχή από τον δεκαπενθήμερο ειδησεογραφικό βομβαρδισμό για το αβέβαιο μέλλον της χώρας. “Σιγά τα αίματα: Oresteia – the next generation” είναι ο τίτλος της παράστασης. Το κείμενο του Άκη Δήμου γράφτηκε ένα χρόνο πριν, κι’ όμως θα έλεγε κανείς ότι ο συγγραφέας σκαρφίστηκε τους διαλόγους το ίδιο πρωινό, λίγες ώρες πριν ανέβει η αυλαία. Ο Σταμάτης Κραουνάκης “έγραψε μουσική σαν Έλληνας του 2011 που ελπίζει να επιβιώσει, μαζί με την χώρα του και τους ανθρώπους της” όπως εξομολογείται στο πρόγραμμα της παράστασης.

Στο καμαρίνι ο Σταμάτης ανάβει το πρώτο τσιγάρο και ξεκινάει:

Είναι ένα καθαρά αντιεξουσιαστικό έργο. Νομίζω ότι περνάει πολύ δυνατά το μήνυμα ότι υπάρχει αύριο. Ότι η επόμενη μέρα θα μας βρει άλλους. Απλώς αυτό έχει κόστος. Μην ξεχνάμε ότι είμαστε σε ένα τόπο που έχει πληρώσει με αίμα κάθε ανάπτυξη. Και αυτή η ανάπτυξη των τελευταίων 30 ετών ήταν μια τεχνητή ανάπτυξη. Απλώς ερχόταν κάθε κυβέρνηση και πρόσθετε κι’ άλλα σκατά, τα οποία τα πασπάλιζε με μια πρόχειρη σοκολατίτσα από πάνω ενώ από κάτω έβραζε το τουρλουμπούκι.

Το έργο μας λοιπόν έχει την αρετή ότι αφορά στο πρόβλημα και κυρίως στην πολύ αστεία του πλευρά (αν είναι δυνατόν κανείς να τη δει). Αφορά σε ένα έγκλημα, στο αιώνιο ελληνικό έγκλημα που έχει την καταγωγή του στα παλάτια της εξουσίας.
Πρόκειται για εξοντωτική παρωδία του γνωστού μύθου των Ατρειδών με τρομερές αντιστοιχίες στο τώρα. Από την πρώτη στιγμή του έργου υπάρχει στα λόγια της Κλυταιμνήστρας η αναφορά: “από τότε που βγήκε αυτό…  το ΠαΣοΚ ο Αίγισθος έχει συνέχεια δουλειά. Όλη η χώρα είναι στην ανεργία αλλά ο Αίγισθος έχει συνέχεια δουλειές.”

Οι αναφορές του έργου στο τώρα δεν είναι καθόλου επιθεωρησιακές, είναι επί της ουσίας και εις βάθος. Υπάρχουν και στιγμές οδυνηρές. Ειδικά προς το τέλος υπάρχει ένας στίχος που λέει: “Έλάτε να τελειώνουμε, εκείνο που σκοτώνουμε είναι το πιο βαθύ μας. Πριν τη μεγάλη απόφαση, αναζητάμε πρόφαση για τα ετεροθαλή μας.”

Τί πιστεύετε ότι μπορεί να δημιουργηθεί σε αυτή τη χώρα, τώρα πια;
Μία καινούργια ελπίδα. Εγώ κοιτάζω πίσω από τα σκουπίδια. Πιστεύω ότι υπάρχει καινούργια γη. Μία χώρα με τη δωρεά του Θεού πάνω της δεν μπορεί με την αδιαφορία του κόσμου να έχει φτάσει σε αυτό το σημείο. Τα εξαργυρώσαμε όλα για ένα bluetooth και μια πιστωτική. Μπήκαμε στο παιχνίδι της πλούσιας Ευρώπης, ενός οικονομικού συστήματος το οποίο έδωσε παροχές για να σκλαβώσει τον κόσμο, τις οποίες ζητά πίσω με τρομερά επιτόκια.
Δύο πράγματα μπορεί να κάνει ο κόσμος αυτή τη στιγμή εκτός από το να βιώνει τον  τρόμο και τον πανικό που διασπείρουν τα μέσα, τα οποία δεν είναι τίποτα άλλο από μέσα που απευθύνονται σε κακούς ψηφοφόρους. Οι άνθρωποι που έχουν γη να πάνε στη γη τους. Η ένταξη στην ΕΟΚ οδήγησε σε μία μεθοδευμένη διάλυση της αγροτικής παραγωγής. H ελληνική επαρχία ερήμωσε. Και δεύτερον, οι άνθρωποι που έχουν μία τέχνη, να την κάνουν όσο καλύτερα μπορούν.

Η θέση του καλλιτέχνη σε αυτή την πραγματικότητα;
Ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να είναι τσέτουλο το οποίο κλαίγεται επειδή δεν έχει χρήματα. Πρέπει κάτι να κάνει. Οι αντίστοιχοι καλλιτέχνες στην Ευρώπη και την Αμερική κάνουν τρομερά πράγματα. Εδώ αν υποτεθεί ότι είμαι σε εκείνους που μιλάνε, αυτό που κοίταξαν να κάνουν για να με εξοντώσουν είναι να βγάλουν στην επιφάνεια την υπόθεση με την επιδότηση της Σπείρας Σπείρας από τον ΟΑΕΔ ως ΜΚΟ. Αυτό δεν είναι κάτι που μου είναι ξένο. Κάθε φορά που έβριζα ερχόταν η ΣΔΟΕ στο σπίτι κλπ.

Προσωπικά πως αισθανθήκατε με όσα ακούστηκαν γι’ αυτή την υπόθεση;
Χάλασε για λίγο η γεύση μου διότι είμαι ένας άνθρωπος που έχει ζήσει πολύ τίμια ζωή. Δεν έκανα μεγάλη περιουσία ενώ είχα τρόπο να το κάνω κάποια στιγμή. Ό, τι κέρδισα το επένδυσα σε νέους καλλιτέχνες όπως στη ζωή αυτής της ομάδας και νομίζω ότι έκανα πολύ καλά. Γεννήθηκαν ωραίοι καλλιτέχνες από την ομάδα αυτή. Δεν σου κρύβω ότι αισθάνομαι κ εγώ ότι δημιούργησα κάποιους “κληρονόμους”, όχι με την προσωπική έννοια, Καθαρά με την καλλιτεχνική έννοια.
Εκείνη την ώρα που αυτό το σιχαμένο άδικο ήρθε στα μούτρα μου, με πολύ συγκεκριμένο στόχο: να το βουλώσω, χάλασα. Αλλά επειδή μου έχει συμβεί και στο παρελθόν κάτι αντίστοιχο αυτό κράτησε μια δυο μέρες.

Τι υπάρχει στο αύριο;
Κοιτάξτε πίσω από το βουνό με τα σκουπίδια. Υπάρχει καινούργια μέρα. Είμαστε στο εξής εξαιρετικό τραγικό σημείο: Αυτός που δεν έχει τίποτα, δεν έχει να χάσει τίποτα. Αυτοί που έχουν τα χρήματα, επειδή τα έχουν “κλειδώσει” και δεν κινούν τις αγορές, κινδυνεύουν να χάσουν πάρα πολλά. Στην ουσία, οι άνθρωποι που βρίσκονται σε τραγική θέση είναι οι άνθρωποι που έχουν τα χρήματα. Εάν τραβήξουμε τα λουριά οι μη έχοντες, θα τους υποχρεώσουμε να δώσουν κάτι. Έχουν δύο λύσεις: ή να κάνουν πολέμους και να εξαφανίσουν πληθυσμούς ή να βάλλουν το χέρι στην τσέπη… Την ώρα που θα φύγει η δαμόκλειος σπάθη της γελοιότητας, ο λαός θα ενωθεί.

«Σιγά τα αίματα!…
Oresteia the next generation»

Συγγραφέας : Άκης Δήμου
Σκηνοθεσία : Αθανασία Καραγιαννοπούλου
Μουσική σύνθεση-τραγούδια : Σταμάτης Κραουνάκης
Χορογραφία : Φωκάς Ευαγγελινός
Σκηνικό : Μανόλης Παντελιδάκης
Φωτισμοί : Λευτέρης Παυλόπουλος
Ήχος : Δημήτρης Μουρλάς
Χειριστής φωτισμών : Απόστολος Στράντζαλης
Φωτογραφίες : Μaxime Gynselinck
Artwork : Φώτης Πεχλιβανίδης
Διεύθυνση παραγωγής : Ελένη Συροπούλου-
Γιούλα Αναγνωστοπούλου
Υπεύθυνη προβολής : Δέσποινα Κραουνάκη

Παίζουν και τραγουδούν
Χρήστος Γεροντίδης
Μπάμπης Γούσιας
Jerome Kaluta
Θανάσης Καραθανάσης
Δημήτρης Μάριζας
Χρήστος Μουστάκας
Δημήτρης Μπογδάνος
Κώστας Μπουγιώτης
Γιώργος Στιβανάκης

Μουσική διεύθυνση-Πιάνο : Άρης Βλάχος

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News