Ποιο είναι το μέλλον των κινητήρων εσωτερικής καύσης και ειδικότερα των πετρελαιοκινητήρων στα αυτοκίνητά μας; Το ερώτημα δεν τέθηκε από την Greenpeace ή κάποια άλλη περιβαλλοντική οργάνωση, αλλά από τον ίδιο τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της VW, Mατίας Μίλερ.

Ο Μίλερ ανακοίνωσε πριν λίγες ημέρες τη μεταστροφή της VW «από τον κινητήρα εσωτερικής καύσης στον ηλεκτροκινητήρα», αν και συμπλήρωσε ότι θα χρειαστούν κάποια χρόνια για να γίνει αυτό. Παρομοίασε μάλιστα αυτή τη ριζοσπαστική αλλαγή με το διαφορετικό σκηνικό στην ενεργειακή πολιτική της Γερμανίας, όπου μπήκε τέλος στην πυρηνική ενέργεια και δίνεται απόλυτη προτεραιότητα στις ανανεώσιμες πηγές.

Τα λόγια του Νούμερο 1 της VW έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς ο ίδιος προέρχεται από την Porsche, δηλαδή μια μάρκα με καθαρόαιμα σπορ χαρακτήρα, ενώ ο ίδιος ο γερμανικός όμιλος έχει επενδύσει τεράστια ποσά στην εξέλιξη αποδοτικότερων ντιζελοκινητήρων. Με το σκάνδαλο Dieselgate αποδείχθηκε ωστόσο, ότι οι τελευταίοι δεν προσφέρουν στην πραγματικότητα τόσο μεγάλη οικονομία ούτε εκπέμπουν τόσο χαμηλούς ρύπους, ενώ εκτιμάται ότι θα κοστίσει πανάκριβα η εξέλιξή τους, ώστε να πληρούν τις μελλοντικές αντιρρυπαντικές προδιαγραφές.

Η στροφή στην ηλεκτροκίνηση προσφέρει πολλαπλά πλεονεκτήματα, ακόμη και στο κρίσιμο πεδίο του κόστους. Ενας ηλεκτροκινητήρας χρειάζεται μόλις το ένα τρίτο των εξαρτημάτων ενός κινητήρα εσωτερικής καύσης και για την παραγωγή του απαιτείται μόλις το ένα πέμπτο εργαζομένων

Για τους ειδικούς είναι πλέον ξεκάθαρο, ότι οι ντιζελοκινητήρες δεν ανταποκρίνονται πλέον στις απαιτήσεις της αυτοκίνησης για το μέλλον και ότι θα πρέπει να αντικατασταθούν όσο νωρίτερα γίνεται από νέας τεχνολογίας μοτέρ. Απαιτούν μάλιστα, να σταματήσει η χαμηλή φορολόγηση του πετρελαίου κίνησης, που το κάνει ακόμη τόσο ελκυστικό απέναντι στα βενζινοκίνητα μοντέλα. Αν γινόταν κάτι τέτοιο, τότε εκτιμούν οι ίδιοι άνθρωποι, ότι θα περιοριζόταν η χρήση του ντιζελοκινητήρα μόνον σε μοντέλα της κατηγορίας VW Passat, Ford Mondeo, Toyota Avensis και άνω, ενώ οι πελάτες των μικρομεσαίων αυτοκινήτων θα στρέφονταν σχεδόν αποκλειστικά στη βενζίνη. Τα πανάκριβα μελλοντικά συστήματα αντιρρύπανσης θα ανέβαζαν τις τιμές των ντιζελοκίνητων μίνι στα ουράνια και θα τα έκαναν ασύμφορα στο μεγάλο αγοραστικό κοινό, ιδιαίτερα μάλιστα αν άρχιζε να κοστίζει το πετρέλαιο κίνησης ακριβότερα από τη βενζίνη.

Ετσι και αλλιώς η ντιζελομανία αποτελεί ουσιαστικά ένα ευρωπαϊκό φαινόμενο, καθώς στις δύο μεγαλύτερες αγορές αυτοκινήτου του πλανήτη –δηλαδή στις ΗΠΑ και στην Κίνα-, δεν υπάρχει αγοραστικό ενδιαφέρον.

Η στροφή στην ηλεκτροκίνηση προσφέρει πολλαπλά πλεονεκτήματα, ακόμη και στο κρίσιμο πεδίο του κόστους. Ενας ηλεκτροκινητήρας χρειάζεται μόλις το ένα τρίτο των εξαρτημάτων ενός κινητήρα εσωτερικής καύσης και για την παραγωγή του απαιτείται μόλις το ένα πέμπτο εργαζομένων. Επίσης η εντατικότερη έρευνα στον τομέα των μπαταριών αναμένεται να δώσει καρπούς τα επόμενα χρόνια και να λύσει σε σημαντικό βαθμό το πρόβλημα της αυτονομίας των ηλεκτροκίνητων μοντέλων.

Αφήνουμε για το τέλος μία ακόμη σημαντική παράμετρο υπέρ της ηλεκτροκίνησης, ότι δηλαδή είναι η μόνη που μπορεί να συνδυαστεί με τις τεχνολογίες αυτόνομης οδήγησης στις οποίες ανήκει το μέλλον. Όποιες εταιρείες αυτοκινήτου το αντιληφθούν γρηγορότερα, θα έχουν και τις περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσουν, οι υπόλοιπες θα περάσουν σταδιακά στην ιστορία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News