Θα ξημερώσει μια ημέρα και θα έχει συρρικνωθεί το ελληνικό χρέος κατά 20%. Ισως και 21,8%. Μπορεί να αργήσει, αλλά θα έλθει και για την Ελλάδα, έστω το 2060. Και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μικρύνει το βουνό του χρέους ξαφνικά, αλλά θα συρρικνωθεί ευρώ το ευρώ τα επόμενα 43 χρόνια.

Μισό λεπτό: θα υπάρχει ακόμα ευρώ το έτος 2060; Θα υπάρχει Ευρωπαϊκή Ενωση; Θα υπάρχουν εμείς οι ίδιοι ως τότε; (Η Ελλάδα ως γνωστό θα υπάρχει γιατί ποτέ δεν πεθαίνει). Ποιος μπορεί να ξέρει το μέλλον μας, λοιπόν;

Αν πιστέψουμε το Χόλιγουντ, ας πούμε, ήδη από το 2054 θα υπάρχει ένας οργουελικός κόσμος όπου οι αστυνομικές αρχές θα μπορούν να προβλέπουν τα εγκλήματα προτού αυτά διαπραχθούν (η πραγματικότητα του «Minority Report» του Στίβεν Σπίλμπεργκ συμβαίνει έξι χρόνια πριν από το 2060). Αλλά εμείς τότε θα μπορούμε να έχουμε καταφέρει την απομείωση του χρέους για τουλάχιστον 20 ποσοστιαίες μονάδες.

Εντάξει, οι συζητήσεις για το χρέος είχαν πάντα μια μακρά πνοή, οι οικονομολόγοι συνηθίζουν να μιλούν για τις επόμενες δεκαετίες σαν να είναι οι επόμενες ημέρες. Εχουν όμως και κάτι μάταιο: ενώ κανένας δεν ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον, πόσο μάλλον το πολύ κοντινό, το επιτόκιο στον ESM είναι μια σταθερά στη ζωή μας που απειλεί να μείνει απαράλλαχτη. Κι ας είναι το 2060 τόσο μακρινό όσο και το θέαμα ενός 66χρονου Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος σήμερα έχει γενέθλια.

Δεν χρειάζεται να κάνουμε μαύρες προβλέψεις για την Ελλάδα, για το αν θα κρατήσει η κρίση μέχρι τότε, αν θα γίνει πόλεμος ή κάποιος σεισμός και τσουνάμι να μας πνίξουν ή αν το ηφαίστειο στη Σαντορίνη επαναλάβει το προϊστορικό του υπερθέαμα. Ούτε χρειάζονται και αισιόδοξες προβλέψεις ότι όλα πλέον θα είναι καλά με το χρέος ροκανισμένο για πάντα και όλους μας χαρούμενους. Μόνο δύο-τρεις αριθμούς αν δούμε, καταλαβαίνουμε ότι στο βάθος του χρόνου το χρέος δεν είναι το πρώτο και το τελευταίο που θα πρέπει να μας απασχολεί. Τα υπόλοιπα δυσοίωνα τα συμπληρώνει κανένας με τη φαντασία του και δεν χρειάζεται να είναι μεγάλη.

Αν, για παράδειγμα, οι προβλέψεις του ΟΗΕ επαληθευτούν, ο πληθυσμός της Ελλάδας το 2060 θα είναι περίπου 9 εκατομμύρια, σχεδόν δύο εκατομμύρια μικρότερος από σήμερα – και αυτό με την μέση πρόβλεψη. Τα σενάρια κυμαίνονται από τα 10,5 εκατ. στην καλύτερη περίπτωση ως τα 7,5 εκατ. περίπου στο πιο δυσμενές δημογραφικό σενάριο. Οι πυραμίδες του πληθυσμού ως τότε θα έχουν αντιστραφεί:

Θα είναι ένας πληθυσμός με προσδόκιμο ζωής γύρω στα 85 χρόνια, αν φυσικά δεν συμβεί κάτι δραματικό στην επιστήμη και παρατείνει τις ζωές μας για πολλές δεκαετίες.

Ως τότε η αναλογία όσων είναι από τα 15 ως τα 60 χρόνια τους (πάνω-κάτω όσοι μπορούν να εργάζονται) σε σχέση με τους πάνω από 60, τους συνταξιούχους, θα είναι κοντά ή λίγο κάτω από το 1:1. Σήμερα είναι λίγο πάνω από 2:1, οπότε μπορούμε να φανταστούμε ότι κατά κάποιο τρόπο το 2060 κάθε συνταξιούχος θα εξαρτάται από τον προσωπικό του εργαζόμενο…

Δεν θα είναι βέβαια καλύτερα τα πράγματα στον κόσμο· αλλά δεν λείπει και η ελπίδα.

Το μέλλον του κόσμου –και ας ελπίσουμε ότι και στην Ελλάδα θα πάρουμε μια ιδέα– θα είναι γεμάτο ρομπότ, τεχνητή νοημοσύνη, δικτύωση των ανθρώπων και των συσκευών τους, drone και αυτοκίνητα που οδηγούν από μόνα τους. Αν υπάρχει κάτι αισιόδοξο θα είναι οι αλλαγές στους ανθρώπους του, όπως στην Αμερική, όπου η αλλαγή στη σύνθεση του πληθυσμού και το «γενετικό σέικερ» θα δώσει ως τα μέσα του αιώνα παιδιά γοητευτικά και ξεχωριστά (η προσομοίωση είναι από το National Geographic).

Ως το 2060 ο πλανήτης θα φτάσει τα 10 δισεκατομμύρια κατοίκους, πιθανότατα να έχει αρχίσει κιόλας η μετανάστευση στο Διάστημα, τη Σελήνη και τον Αρη, τους πιο κοντινούς μας στόχους για αποίκιση. Αλλωστε ο Μπαράκ Ομπάμα έθεσε ως στόχο για την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Κόκκινο Πλανήτη τη δεκαετία του 2030, άρα το 2060 θα μπορούμε κι εμείς με μειωμένο το δημόσιο χρέος να ονειρευόμαστε ένα τέτοιο ταξίδι.

Εδώ το Χόλιγουντ είναι οδηγός έστω και στην υπερβολή του: To «Lost in Space» («Χαμένοι στο Διάστημα», 1998) τοποθετεί την έναρξη της διαστημικής περιπέτειας του ήδη από το έτος 2058. Στα σοβαρά, σύμφωνα με το space.com, κάποια ξενοδοχεία στη Σελήνη, συγκεκριμένα στη λεκάνη Tranquillitatis (στη Θάλασσα της Ηρεμίας), δεν θα πρέπει να αποκλειστούν περί το 2060. Το BBC έχει προβλέψει ότι το 2060 θα είναι οικονομικά επωφελής η εξόρυξη στη Σελήνη.

Από τη NASA πάντως είναι κάπως πιο ταπεινοί: ο Πιτ Γουόρντεν, διευθυντής ανάπτυξης στο Κέντρο Εϊμς της ΝASA στην Καλιφόρνια, έχει πει ότι το 2060 θα έχουμε «απλώς» μόνιμες βάσεις ερευνών στον Αρη. Εκεί, κατά τον δρα Κρις ΜακΚέι, ειδικό αστροβιολόγο της NASA, θα βρούμε πιθανότατα ενδείξεις ύπαρξης εξωγήινης ζωής παγωμένες στην επιφάνεια του πλανήτη. Η ανακάλυψη, σύμφωνα με τον δρα ΜακΚέι θα γίνει στα επόμενα 50 χρόνια και αυτή τη δήλωση την έκανε στις αρχές τη δεκαετίας μας, άρα καταλαβαίνετε: θα έχουμε βρει εξωγήινους αλλά εμείς θα έχουμε απομείωση του χρέους. Τέλος πάντων.

Σε κάθε περίπτωση η κατάσταση στη Γη δεν θα είναι ιδανική. Οι άνθρωποι θα βιάζονται να ανακαλύψουν νέους κόσμους ώστε να φύγουν από μια Γη που θα αρχίσει να «ψήνεται» από την Κλιματική Αλλαγή: το 2060 η Νέα Υόρκη θα μετρά πάνω από 15 μέρες αφόρητου καύσωνα ετησίως, έναντι μόλις δύο που καταγράφονται κατά μέσο όρο σήμερα, ενώ στο Ντάλας μια στις τέσσερις μέρες του 2060 θα είναι με πάνω από 35 βαθμούς Κελσίου, το όριο δυσφορίας για την συγκεκριμένη πόλη.

Υπάρχει βέβαια και το αισιόδοξο σενάριο. Το 2060, η Διεθνής Υπηρεσία Ενέργειας προβλέπει ότι ο κόσμος θα έχει καταφέρει να παράγει το ένα τρίτο των αναγκών του σε ενέργεια από τον Ηλιο. Αλλωστε περί το 2059 προβλέπεται ότι να τελειώνει η Εποχή του Πετρελαίου για την Ανθρωπότητα, μια περίοδος η οποία διήρκησε 200 χρόνια.

Αν δεν σας καλύπτουν αυτά, ή ακόμα αν ο Νοστράδαμος δεν είναι αρκετά σαφής για τα γούστα σας, υπάρχει και η πρόβλεψη του Νεύτωνα για το 2060.

Ο πατέρας της Κλασικής Φυσικής, ο άνθρωπος που διατύπωσε τον Νόμο της Βαρύτητας, διατηρούσε ένα ζωηρό ενδιαφέρον για τη θρησκεία και τη μεταφυσική δίπλα στα αυστηρά επιστημονικά του  ενδιαφέροντα. Γύρω στο 1704 λοιπόν, έκανε μια ενδιαφέρουσα πρόβλεψη βασιζόμενος σε προφητείες από τη Βίβλο, ότι ο κόσμος μας θα καταστραφεί το 2060.

«Μπορεί να τελειώσει ο κόσμος και αργότερα, αλλά δεν βλέπω λόγο για να τελειώσει νωρίτερα», έγραφε μετά από μια σειρά περίπλοκων υπολογισμών, που ας ελπίσουμε ότι θα αποδειχτούν ένα από τα λιγότερο επιτυχημένα κομμάτια του έργου του. Οπότε τσάμπα η μείωση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News