Αν ο εκλογικός νόμος τροποποιηθεί προς το αναλογικότερο, τότε μικρά και μεγάλα οικονομικά συμφέροντα θα διεκδικούν πλέον τη θεσμική παρουσία τους στην πολιτική ζωή, είτε απευθείας, είτε ενισχύοντας ευκαιριακούς σχηματισμούς
Αν ο εκλογικός νόμος τροποποιηθεί προς το αναλογικότερο, τότε μικρά και μεγάλα οικονομικά συμφέροντα θα διεκδικούν πλέον τη θεσμική παρουσία τους στην πολιτική ζωή, είτε απευθείας, είτε ενισχύοντας ευκαιριακούς σχηματισμούς
Στις εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου η Λαϊκή Ενότητα έλαβε 155.320 ψήφους και ποσοστό 2.85%, αποτέλεσμα που στέρησε από το κόμμα την είσοδο στη Βουλή και από μας τη χαρά να απολαμβάνουμε Ζωή και Ραχήλ στους δέκτες μας. Αν ο εκλογικός νόμος τροποποιηθεί προς το αναλογικότερο, οι τσολιάδες στο Σύνταγμα θα μείνουν ξυπόλητοι, αφού, με 2.86%, η ΛΑΕ θα μπαίνει στη Βουλή με τα τσαρούχια. Και αν, όπως συζητείται, το μέτρο υποχωρήσει στο 2%, τότε 130.000 ψήφοι θα φτάνουν για να βάλουν ιδέες. Εντάξει, μπορεί να μην επιτρέπουν στη συνέλευση πολυκατοικίας να κατεβαίνει στις εκλογές, αλλά, σκεφτείτε σε τι πειρασμό θα μπει πρόεδρος δημοφιλούς ΠΑΕ. Εδώ ο Ολυμπιακός κέρδισε τον Δήμο Πειραιά, γιατί να μην καλέσει τους γαύρους της χώρας σε κομματική συσπείρωση; Και πώς θα μπορούσε να απουσιάσει από τη Βουλή το κόμμα για τα δίκια του ΠΑΟΚ και της Βόρειας Ελλάδας; Με καπνογόνα στα έδρανα και πανό στα θεωρεία.
Το «προσιτό» όριο εισόδου στη Βουλή θα βάλει ιδέες και θα ενεργοποιήσει μηχανισμούς που ακόμα δεν γνωρίζουμε
Ο Τσίπρας έχει κάθε λόγο και συμφέρον να αλλάξει τον εκλογικό νόμο προς το αναλογικότερο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και δεύτερος, θα παραμείνει καταλύτης της πολιτικής ζωής και προνομιακός συνομιλητής της Νέας Δημοκρατίας. Ο δε Μητσοτάκης, θα υποχρεωθεί να βάλει περισσότερα σερβίτσια στο τραπέζι του. Αν μη τι άλλο, η αναλογικότητα του εκλογικού συστήματος είναι και συνεπής προς τη ρητορική της Αριστεράς. Ολο αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό. Αν ο εκλογικός νόμος θέτει τις συνεργασίες ως λειτουργική προϋπόθεση του πολιτικού συστήματος, τότε, θεωρητικά, η συναίνεση θα κερδίσει έδαφος έναντι της πόλωσης. Στην πράξη, βέβαια, το πιθανότερο είναι να δούμε άλλα, αναποτελεσματικά και δυσλειτουργικά. Τέλος πάντων, θα πείτε, κάπως πρέπει κάποτε να ξεκινήσουμε.
Ωστόσο αν το μέτρο τροποποιηθεί προς το αναλογικότερο, τότε το τοπίο δεν θα γίνει μόνο πολυσυλλεκτικό. Θα γίνει και πιο βίαιο. Μικρά και μεγάλα οικονομικά συμφέροντα θα διεκδικούν πλέον τη θεσμική παρουσία τους στην πολιτική ζωή, είτε απευθείας, είτε ενισχύοντας ευκαιριακούς σχηματισμούς. Εννοείται δε πώς οι μουσουλμάνοι της Θράκης θα εκπροσωπηθούν πλέον με το δικό τους κόμμα -υποτίθεται ότι το όριο του 3% ετέθη και για να αποτρέψει αντίστοιχα εγχειρήματα.
Το «προσιτό» όριο εισόδου στη Βουλή θα βάλει ιδέες και θα ενεργοποιήσει μηχανισμούς που ακόμα δεν γνωρίζουμε. Οι αποκολλήσεις από τους κορμούς των κομμάτων θα γίνονται πολύ πιο εύκολα. Η πολιτική ζωή θα αναπτύξει διαλυτικά ένζυμα. Η αυξημένη αναλογικότητα εξυπηρετεί την αντιπροσωπευτικότητα, καλλιεργεί όμως και τον τυχοδιωκτισμό. Να, δείτε το μπροστά μας: με όριο εισόδου στη Βουλή στο 2% οι παίκτες της Κεντροαριστεράς θα μπουν στον πειρασμό να παίξουν μόνοι τις τελευταίες μάρκες τους.
