Το όνομα Πάνος Καμμένος είναι, ως γνωστόν, συνώνυμο της αξιοπιστίας και της φερεγγυότητας. Ο,τι έχει πει δεν διαψεύσθηκε ποτέ. Ο,τι έχει υποσχεθεί έχει ήδη γίνει πράξη. Γι’ αυτό, το έπος Καμμένου στην ελληνική πολιτική θα γραφτεί με χρυσά γράμματα στις δέλτους της ελληνικής Ιστορίας.

Και για όποιον κακόπιστο αμφιβάλλει, ιδού δυο-τρείς περιπτώσεις, στις οποίες αποθεώθηκε η αξιοπιστία και η συνέπειά του. Και δεν πάμε πολύ πίσω, όχι. Τα αναδραγαθήματά  του είναι όλα από τότε που ανέλαβε εξουσία. Ο υπουργός Καμμένος τα έλεγε, ο υπουργός τα έκανε (από την ανάποδη, αλλά τι πειράζει;).

Περίπτωση πρώτη: ο υπουργός Καμμένος ορκίζεται δημοσίως ότι ούτε νεκρός δεν θα συνεργαστεί με όποιον υπογράψει Μνημόνιο (εδώ). Τι έγινε στη συνέχεια; Συνεπέστατος ήταν…

Περίπτωση δεύτερη: ο υπουργός Καμμένος παρότρυνε τους κατοίκους των νησιών του Αιγαίου να μη δεχτούν κέντρα υποδοχής προσφύγων (hot spots), για να μην καταστραφεί ο τουρισμός και τα παρόμοια (εδώ). Λίγο μετά ο ίδιος έστελνε τον στρατό να τα κατασκευάσει και τα ΜΑΤ να δέρνουν τους αντιδρώντες. Απόλυτη συνέπεια…

Για να συμβούν όλα αυτά, πρέπει να πληρωθούν (όχι μόνο τα λεφτά, αλλά και) δυο προϋποθέσεις: να αρθεί το εμπάργκο της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη Ρωσία και να συμφωνήσει το ΝΑΤΟ για την παραγωγή ενός ρωσικού όπλου σε μια χώρα μέλος του

Περίπτωση τρίτη: ο υπουργός Καμμένος απειλούσε ότι θα ρίξει την κυβέρνηση, για να μην ψηφιστεί η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά (εδώ). Και όταν η αύξηση έγινε νόμος, ο υπουργός Καμμένος το έριξε στον καλαματιανό (εδώ).

Γιατί τα θυμίζουμε όλα αυτά; Διότι τώρα ο υπουργός Καμμένος έδωσε άλλη μια μεγαλειώδη υπόσχεση (εδώ). Εντάξει, ο σύντροφος Βλαντίμιρ Πούτιν μπορεί να μη μας έδωσε την περίφημη προκαταβολή όταν την είχαμε ανάγκη (εδώ), αλλά τώρα είναι έτοιμος να σώσει την πολεμική μας βιομηχανία με τα Καλάσνικόφ του, τα οποία λατρεύει ο δικός μας υπουργός (εδώ).

Βεβαίως, για να συμβούν όλα αυτά, πρέπει να πληρωθούν (όχι μόνο τα λεφτά, αλλά και) δυο προϋποθέσεις: να αρθεί το εμπάργκο της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη Ρωσία και να συμφωνήσει το ΝΑΤΟ για την παραγωγή ενός ρωσικού όπλου σε μια χώρα μέλος του. Φαντάζομαι ότι ο προμηθέας υπουργός μας το έχει εξασφαλίσει αυτό, για να μην αποδειχθεί επιμηθέας.

Σε κάθε περίπτωση, η πολυπόθητη ανάπτυξη, την οποία οραματίζεται μια αριστερή κυβέρνηση, πλησιάζει. Και μόλις παραχθεί το πρώτο τουφέκι Kαλάσνικοφ, ο ρέκτης υπουργός μας θα το πάρει στα χέρια του και θα τραγουδήσει το ομώνυμο τραγούδι.

Ερρωθε και ευδαιμονείτε…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News