Μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος αποδέχτηκε με ιδιαίτερη ικανοποίηση την εκλογή Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Κι αυτό από μόνο του αποτελεί έκπληξη. Θα περίμενε κανείς ότι η αναπάντεχη επικράτησή του θα στενοχωρούσε τους περισσότερους.

Διατηρώ την ελπίδα πως στο μέλλον θα ζήσουμε κι άλλες απρόσμενες εξελίξεις που θα μας ενισχύσουν την διάθεση για μεγάλες αλλαγές στην κοινωνία. Ας πούμε, περιμένουμε «χειρουργικές» κινήσεις στην ΝΔ, που θα εμπνεύσουν εμπιστοσύνη σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Θέλουμε ακόμα να δούμε διάθεση συνεργασίας με όλες τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, ανεξάρτητα αν οι ηγεσίες των κομμάτων τους πικραθούν…

Oλα αυτά όμως είναι θέματα που θα κληθεί ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης να αποδείξει στο μέλλον. Για την ώρα, αρκεί να κατανοήσουμε το μέγεθος των αντιθέσεων που προκαλεί η ανάδειξή του στον πιο καθοριστικό πολιτικό παράγοντα των εξελίξεων. Κι αυτό αφορά τα δύο μεγάλα πεδία που δημιουργούνται γύρω από τον βασικό πρωταγωνιστή.

Από τη μια είναι οι φίλοι, οι παλιοί εσωκομματικοί «εχθροί» που θέλουν τώρα να γίνουν φίλοι και πάρα πολλοί άλλοι από διάφορα κόμματα, οι οποίοι βλέπουν ότι ένα παρηκμασμένο μαγαζί κάνει ανακαίνιση και ετοιμάζεται για ένα λαμπερό «grand opening». Μαζί του επίσης είναι και πολύς κόσμος που έχει ανάγκη από την νέα ελπίδα και όσο περνάει ο καιρός θα την αναζητά περισσότερο.

Η απειλή τρόμαξε το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζοντας ότι ακόμα και κάποια μέλη της κοινοβουλευτικής του ομάδας αισθάνθηκαν μια «ανεπαίσθητη συμπάθεια» για τον Μητσοτάκη

Από την άλλη, είναι όλοι αυτοί που τρέμουν στην ιδέα της επικράτησής του. Ηδη κατάλαβαν ότι τα μηνύματα από την κοινωνία είναι πολύ ανησυχητικά γι’ αυτούς. Και διαβλέπουν ότι μπορεί η ρωγμή του χρόνου να τους καταπιεί αν τελικά ο Μητσοτάκης κηρύξει τον πόλεμο στον κρατισμό. Γιατί, δεν αποκλείεται να ήρθε η ώρα και το πλήρωμα του χρόνου. Συνήθως έτσι γίνεται. Αναπάντεχα, εκεί που όλα καταρρέουν, εμφανίζεται μια συγκυρία συμπτώσεων και με έναν αρκούντως γενναίο διαχειριστή όλα αλλάζουν.

Γι’ αυτούς τους λόγους και ακόμα περισσότερους, έχει ήδη ξεκινήσει το σχέδιο αποδόμησης του νέου προέδρου της ΝΔ. Απλά είναι πολύ νωρίς ακόμα για να δούμε τα πρώτα δείγματα πολιτικής υστερίας στη δημόσια σφαίρα, δεδομένης της επικείμενης ψήφισης του Ασφαλιστικού. Ηδη, η απειλή τρόμαξε το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζοντας ότι ακόμα και κάποια μέλη της κοινοβουλευτικής του ομάδας αισθάνθηκαν μια «ανεπαίσθητη συμπάθεια» για τον Μητσοτάκη.

Πού θα στηριχθούν; Οπωσδήποτε, στη γνωστή «ρετσινιά» του «Νεοφιλελεύθερου» και σε πολλές άλλες αιτιάσεις, προσπαθώντας να αναζωπυρώσουν τα αντικαπιταλιστικά ένστικτα της ελληνικής κοινωνίας και ιδιαίτερα, των κρατιστών και των δημοσίων υπαλλήλων. Θα πετύχουν; Μα είναι κωμικό, σχεδόν γελοίο, από τη μια να προσάπτεις στον άλλον σκληρό καπιταλισμό και νεοφιλελεύθερες  πρακτικές και από τη άλλη να υπογράφεις κάθε μέρα και ένα «ξεπούλημα» της δημόσιας περιουσίας σε «ξένα και ντόπια αντιλαϊκά συμφέροντα»! Προκαλεί γέλιο να θέλεις να πείσεις «παιδικές χαρές» θυμωμένων ψηφοφόρων σου πως ο «νεοφιλελεύθερος μπαμπούλας» καιροφυλακτεί να τους κάνει κακό, όταν είσαι από πάνω τους και τους κλέβεις συνεχώς τα παιχνίδια!

Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι επεξεργάζονται νέα σχέδια και σε εντελώς διαφορετικό φάσμα αντίδρασης. Κάτι που μέχρι τώρα δεν έχει διατυπωθεί και δεν έχει καεί μέσα στο ανακάτεμα της υπονόμευσης. Και πολύ φοβάμαι ότι επειδή ζήσαμε πολλά τα τελευταία χρόνια και ξόδεψαν όλοι τα περισσότερα όπλα τους, θα καταφύγουν κάποιοι σε προσωπικές επιθέσεις και σε «αυριανισμό». Ισως ακόμα και σε ασύντακτες προσπάθειες ευτελισμού της πολιτικής ζωής, με κάθε τίμημα.

Πέρα από εκεί όμως αν το ρεύμα της κοινωνίας είναι ισχυρό, αν ο λαός αισθάνεται πλέον ότι η αξιοπρέπεια βρίσκεται στις μεταρρυθμίσεις και όχι στις ανέξοδες κορώνες, τότε τίποτα δεν πρόκειται να ανακόψει την ιστορική πορεία προς την αλλαγή. Οσο βέβαια θα μαίνονται οι μάχες, έχουμε να δούμε πολλά. Και θυμίζω για άλλη μια φορά πως ο Κυριάκος δεν είναι παρά μόνο μια ελπίδα. Τίποτα παρά πάνω από μία σημαντική ελπίδα αυτή τη στιγμή…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News