Πράγματι, ο Γιάννης Μουζάλας πρέπει να παραιτηθεί. Εστω κι αν αυτό που είπε («Μακεδονία» τα Σκόπια) είναι πλέον διεθνώς καθιερωμένο – έτσι αποκαλούν το γειτονικό κράτος οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, όλες οι ευρωπαϊκές χώρες και πάει λέγοντας – ένας έλληνας υπουργός δεν μπορεί να είναι τόσο «χαλαρός» και να πηγαίνει κόντρα στην επίσημη γραμμή της χώρας που εκπροσωπεί. Εκτός αν η κυβέρνησή του έχει αποφασίσει να αλλάξει αυτή τη γραμμή, αλλά το κρύβει.

Να παραιτηθεί, λοιπόν, ο Μουζάλας. Και ποιος θα μείνει; Η χαλαρότητα και η ασχετοσύνη είναι το βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα των κυβερνώντων σήμερα. Ψάχνω να βρω κάποιες εξαιρέσεις και δυσκολεύομαι.

Ο υπουργός Αμυνας, που σήμερα «απαιτεί», ως νέος μακεδονομάχος, την αποπομπή Μουζάλα, είναι απείρως πιο επικίνδυνος από αυτόν. Ο Μουζάλας είναι απλώς γκαφατζής, ίσως επειδή δεν προέρχεται από τις τάξεις των πολιτικών και δεν προσέχει λίγο παραπάνω όσα λέει. Ο  Πάνος Καμμένος, όταν απειλούσε τις ευρωπαϊκές χώρες ότι θα πλημμυρίσουν από τζιχαντιστές, συμπεριφερόταν υπεύθυνα (εδώ); Οταν παρότρυνε τους κατοίκους των νησιών του ανατολικού Αιγαίου να μη δεχτούν hot spots στον τόπο τους (εδώ) και, έπειτα από λίγους μήνες, έστελνε τον στρατό να τα κατασκευάσει και τα ΜΑΤ να δέρνουν τους αντιδρώντες κατοίκους, ήταν απλώς γκαφατζής ή κάτι παραπάνω; Αλήθεια, όταν πριν από λίγο καιρό το αεροπλάνο του Πρωθυπουργού υποχρεώθηκε να μην προσγειωθεί στη Ρόδο για ανεφοδιασμό, κατ’ απαίτηση των Τούρκων, πού ήταν ο αρμόδιος υπουργός κ. Καμμένος; Εχει καμιά ευθύνη γι’ αυτό το ρεζιλίκι (εδώ); Να παραιτηθεί, λοιπόν, ο γκαφατζής Μουζάλας. Και να μείνει ο  ανευθυνοϋπεύθυνος κ. Καμμένος, που έχει εκτοξεύσει, κατά καιρούς, τη μία μπούρδα μετά την άλλη και την αντίθετή της;

Οι άνθρωποι χειρίζονται τα δημόσια πράγματα πότε με χαλαρότητα και ασχετοσύνη και πότε με πρωτοφανή έπαρση. Κι όποιος νομίζει ότι τίποτα χειρότερο δεν μπορεί να μας προκύψει, ας αλλάξει πλευρό

Αλήθεια, όταν ο Πρωθυπουργός της χώρας εμφανίζεται να μη γνωρίζει τι είναι το casus belli και, ευρισκόμενος στην Τουρκία, να λέει ότι είναι πολιτική της γειτονικής χώρας από τη δεκαετία του ΄60 (!), είναι απλώς γκαφατζής σαν τον κ. Μουζάλα ή κάτι παραπάνω (εδώ);

Οι άνθρωποι είναι χαλαροί και άσχετοι και οι γκάφες έρχονται φυσιολογικά. Αλλά είναι και ξερόλες και γι’ αυτό αλαζόνες. Τους επισημαίνει κάποιος, κάτι που πρέπει να προσέξουν, αλλά αυτοί απαντούν κάτι σαν το «κι εσείς γιατί βασανίζετε τους μαύρους». Ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, εν όψει της νέας Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, υπενθύμισε μια παλαιότερη απόφαση και υπέδειξε στην κυβέρνηση, προσεκτικά και ήπια, πώς να την αξιοποιήσει, για να μη βρεθεί η χώρα σε δυσμενή θέση στη σημερινή συγκυρία. Ενας κανονικός Πρωθυπουργός θα αξιοποιούσε την προτροπή χωρίς να πει τίποτα. Ή, ακόμα καλύτερα, θα καλούσε τον πολύπειρο πρώην Πρωθυπουργό να του πει κάτι περισσότερο, αν έκρινε ότι χρειάζεται.

Αντ’ αυτού, ο παντογνώστης Τσίπρας  έβαλε κάποιον τζιτζιφιόγκο του Μαξίμου να εκδώσει μια αστεία ανακοίνωση (ανεπίσημη). Η ασχετοσύνη συναγωνίζεται την αλαζονεία τους.

Εχουμε μπλέξει άσχημα. Οι άνθρωποι χειρίζονται τα δημόσια πράγματα πότε με χαλαρότητα και ασχετοσύνη και πότε με πρωτοφανή έπαρση. Κι όποιος νομίζει ότι τίποτα χειρότερο δεν μπορεί να μας προκύψει, ας αλλάξει πλευρό. Πέρα από τη συγκυρία, υπάρχουν κι άλλοι κίνδυνοι και η ζημιά μπορεί να γίνει μόνιμη και μη αναστρέψιμη.

Ο καλός θεός της Ελλάδας να βάλει το χέρι του, αν του έχει απομείνει κάποιο…

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News