Δεν με πείραξε τόσο που η Αννα Βαγενά άπλωσε τις αρίδες της σ’ ένα καρεκλάκι στη Βουλή. Δεν με πείραξε που έβγαλε τα παπούτσια της, ούτε που ξάπλωσε φαρδιά πλατιά σ’ ένα καναπεδάκι. Μπορεί να την πόνεσε η μέση, μπορεί να τη χτύπησε το παπούτσι, μπορεί και να ζαλίστηκε η γυναίκα και να έπρεπε να οριζοντιωθεί κάπου. Μπορεί να ήθελε ακόμα να πάρει κι έναν υπνάκο. Δεν θα κατακρίνω έναν άνθρωπο αν έχει πρόβλημα ή χρειάζεται επειγόντως να ξεκουραστεί.

Δεν μου αρέσει βέβαια σαν εικόνα. Και πάντοτε σε τέτοιες περιπτώσεις, μεγενθύνω το κάδρο για να δω πόσο μ’ ενοχλεί μια συμπεριφορά: φαντάσου ξαφνικά να το κάνουν όλοι, όποιος θέλει δηλαδή να βγάζει παπουτσάκι και να ξαπλώνει σ’ έναν καναπέ στο Κοινοβούλιο. Να μπαίνεις μέσα και να βλέπεις δεξιά-αριστερά αραχτούς, ξαπλωτούς και ξυπόλητους, λες και μπήκες σε κοινόβιο καλλιτεχνών στο Παρίσι, τη δεκαετία του 60. Σ’ αρέσει; Εμένα για κοινόβιο καλλιτεχνών μ’ αρέσει, για τη Βουλή καθόλου.

Εκείνο που με πείραξε πραγματικά όμως, ήταν ότι η Αννα Βαγενά δικαιολογήθηκε επικαλούμενη τη Μελίνα Μερκούρη. Κι εκείνη, λέει, συνήθιζε να περπατάει ξυπόλυτη στο γραφείο της στο Υπουργείο Πολιτισμού και να μαζεύει τα πόδια στον καναπέ σε επίσημες συναντήσεις. Καταρχάς, άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας. Επιπλέον, μου φαίνεται άκυρο να συνδέεις μια συνήθεια της Μελίνας Μερκούρη με τη δική σου συνήθεια να ξαπλώνεις σε καναπέδες στη Βουλή, γιατί η συμπεριφορά της Μελίνας προκύπτει από ένα διαφορετικό σημειολογικό πλαίσιο.

Οι Συριζαιοι βουλευτές έχουν ένα βεβαρυμμένο αισθητικό μητρώο στην προσπάθειά τους, μέσω της εικόνας, ν’ απαξιώσουν την αστική δημοκρατία και μέσω μιας επαναστατικής ενδυματολογικής αναφοράς, ν’ αποδομήσουν το βουλευτικό καθωσπρεπισμό: δεν ξαπλώνουμε όπου βρούμε για να ξεκουραστούμε μόνο, ξαπλώνουμε γιατί εμείς έχουμε κι ένα ιδιαίτερο στιλ, μια ιδιαίτερη φιλοσοφία που πάει κόντρα στη μπουρζουαζία.

Η ξυπόλητη Αννα Βαγενά είναι ένα ακόμα δείγμα μιας ντεμέκ επαναστατικής αισθητικής, η οποία μας έχει δώσει πολλές εικόνες απείρου κάλλους σ’ αυτή την κυβέρνηση. Μιας αισθητικής που απλώνεται χύμα σε καναπέδες στη Βουλή, που αρνείται πεισματικά να φορέσει γραβάτα, που ανάβει τσιγάρο σε χώρους που δεν επιτρέπεται, μιλάει για βοθροκάναλα κι ανεβαίνει με το αμπέχονο να μιλήσει στο βήμα. Κι όλα αυτά, έχοντας υπογράψει ένα Μνημόνιο και κάνοντας όλα όσα κάνουν κι οι γραβατωμένοι μπουρζουάδες που αντιμάχεται.

ΥΓ. Πάντως, εγώ δεν θυμάμαι τη Μελίνα Μερκούρη να γιούχαρε σ’ εκδήλωση Περιφερειάρχη. Οχι τίποτα, αλλά αν είναι να συγκριθείς, να συγκριθείς σε όλα. Γιατί ο λαγός κι η κουκουβάγια που λέγαμε, είναι θέμα στιλ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News