Οι «χιλιάδες θάνατοι» από αυτοκτονίες ήταν ένα από τα πιο αποτελεσματικά βέλη στη φαρέτρα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ως αντιπολίτευση. Οι αυτοκτονίες και οι λιποθυμίες των παιδιών στα σχολεία.

Να μετρήσεις πόσα παιδιά λιποθυμούν δεν ήταν και εύκολο. Αλλωστε μετά τη νίκη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, σταμάτησαν τα παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο ταλαιπωρημένα από την πείνα. Αν μη τι άλλο, μπορούσαν πια να τραφούν με αξιοπρέπεια, συν το σανό. Περιέργως δε, σταμάτησαν και οι αυτοκτονίες. Λογικό και αυτό, θα πείτε. Οι άνθρωποι που είδαν την ψυχή τους να κομματιάζεται στα δόντια των μνημονίων, ανέκτησαν την ελπίδα τους.

Όμως, τελικά, πόσες χιλιάδες άνθρωποι αυτοκτόνησαν στην Ελλάδα λόγω της κρίσης και των μνημονίων; Πόσες χαμένες ψυχές αφορούσε ο σπαραγμός του Καμμένου, η οργή της Ζωής και ο θυμός του Τσίπρα; Πόσοι τάφοι ανοίχτηκαν; Πόσες σελίδες από το «Χωνί» και την «Αυγή» θα γέμιζαν τα αγγελτήρια θανάτου των αυτοχείρων;

Εχω καλά νέα για τα δημογραφικά μας και άσχημα για την αξιοπιστία και την ηθική της πολιτικής των αυτοκτονιών. Ελεγαν ψέματα και εδώ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που δημοσιεύθηκαν σήμερα, η Ελλάδα και η Κύπρος είχαν το 2014, το χαμηλότερο ποσοστό αυτοκτονιών ανά 100.000 κατοίκους και, φυσικά, καταλαμβάνουν την τελευταία θέση στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Στην πατρίδα μας το 2014 καταγράφηκαν 5 αυτοκτονίες ανά 100.000 κατοίκους, όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 11. Η Λιθουανία είναι μακράν πρώτη σε αυτοκτονίες, με 32 περιστατικά ανά 100.000 ανθρώπους. Οσον αφορά δε, τους μεγαλύτερους δανειστές μας, δυστυχώς για αυτούς η επίδοση τους είναι πάνω από το μέσο όρο.

Εντάξει, αλλά κάποιος (ο Πολάκης, ας πούμε) θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι σημειώθηκε ανάσχεση των αυτοκτονιών λόγω της προσδοκίας για άφιξη της Αριστεράς, ανάκτησης του εισοδήματος και της αξιοπρέπειας. Βέβαια αν η κρίση και πολιτική κατάσταση συνδέονται με τις αυτοκτονίες, τότε από το καλοκαίρι του 2015 στο Ζάλογγο θα είχε λίστα αναμονής, γιατί θα έπαιρναν σειρά και αρκετοί ψηφοφόροι των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Ας δούμε τα στοιχεία (ΕΛΣΤΑΤ-Eurostat)

Το 2000 αυτοκτόνησαν στην Ελλάδα 382 άνθρωποι. Το 2009 αυτοκτόνησαν 391. Και το 2010, στην αρχή της κρίσης, 377. Το 2011 είχαμε 477 αυτοκτονίες, το 2012 σημειώθηκαν 565, το 2013 αυτοκτόνησαν 533 και το 2014 καταγράφηκαν 565 αυτοκτονίες. Από τις 4,2 αυτοκτονίες ανά 100.000 πληθυσμού που είχαμε το 2011 (όσες και το 1985), φτάσαμε στις 5 το 2014. Από το 2012 καταγράφεται αύξηση 20%, στοιχείο που πιθανότατα συνδέεται με την κρίση. Ωστόσο οι αριθμοί παραμένουν μικροί και δεν είχαμε, όπως ισχυρίστηκαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, επιδημική αύξηση των αυτοκτονιών.

Δεν υπήρξαν, λοιπόν, ποτέ «χιλιάδες αυτοκτονίες» στην Ελλάδα της κρίσης. Αντιθέτως, η χώρα μας σε όλη τη διάρκεια της κρίσης παραμένει στην τελευταία θέση της Ευρώπης. Οι «χιλιάδες αυτοκτονίες» ήταν ένα χυδαίο λαϊκίστικο εύρημα, το οποίο μάλιστα παρουσιάστηκε ως αδιαμφισβήτητο επιχείρημα. Αν τολμούσες να το χαρακτηρίσεις ψευδές, ήσουν, τουλάχιστον, ασεβής προς τους νεκρούς, τα θύματα της κρίσης. Όμως ασεβείς ήταν αυτοί που έκαναν τον θάνατο εργαλείο λαϊκίστικης σπέκουλας. Αλλά ποιος τα θυμάται πια όλα αυτά; Στην κοινωνία έχει εγκαθιδρυθεί η εντύπωση για χιλιάδες αυτοκτονίες. Και ας μην ήταν οι σταυροί στα μνήματα, αλλά στα ψηφοδέλτια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News