Το 2012, στα θεμέλια μίας κατασκευής στη νότια Ισπανία, ανακαλύφθηκε o τάφος ενός έλληνα οπλίτη. Μα τι έκανε ένας Ελληνας -ο οποίος μάλιστα ενταφιάστηκε με ιεροτελεστίες που αρμόζουν σε άτομο υψηλής κοινωνικής θέσης- στη φοινικική πόλη πριν από 27 αιώνες; Ακριβώς αυτή η ερώτηση είναι ο λόγος που ο σκελετός και τα ευρήματα του τάφου είναι σήμερα η «ατραξιόν» στο Μουσείο της Μάλαγας.

Οι αρχαιολόγοι έμαθαν σιγά-σιγά πράγματα για τη ζωή του μυστηριώδους οπλίτη. Επρόκειτο για έναν άνδρα που έζησε τον 6ο αιώνα π.Χ. Ηταν ψηλός για την εποχή του, 1,75-1,78 μέτρα. Φαίνεται ότι υπέστη έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό στον δεξί ώμο, ενώ έφερε και μία λαβωματιά από αμβλύ όργανο στο κεφάλι. Οι ειδικοί μπορούν να πουν με σιγουριά ότι ο ίδιος θεραπεύτηκε από τα τραύματά του. Αλλά πέθανε σε ηλικία 40-45 ετών. Η ταφή του έγινε έξω από τα τείχη της «Μάλακα», στον έκτοτε γνωστό ως «Τάφο του Πολεμιστή».

Κάνοντας έρευνες, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν ότι ίσως επρόκειτο για έναν μισθοφόρο. Μιλάμε για μία πολυτάραχη εποχή στη Μεσόγειο κατά την οποία οι άνδρες μετανάστευαν με σκοπό να προσφέρουν στους πιο δυνατούς την εμπειρία τους στις μάχες, στη στρατηγική και τα αμυντικά έργα. Η παρουσία ενός έλληνα οπλίτη στη Μάλακα είναι ενδεικτική της πολυσπερμίας του πληθυσμού της και της δυνατής εμπορικής σχέσης που διατηρούσε τότε η φοινικική πόλη με τον ελληνικό κόσμο.

Ο τάφος λέει πολλά για τον έλληνα οπλίτη. «Το ιδιαίτερο δεν είναι το περιέχον, αλλά το περιεχόμενο» εξηγεί στην ισπανική El Pais ο αρχαιολόγος Δαβίδ Γκαρθία, επικεφαλής του σκάμματος στον τάφο. Ο σκελετός ήταν θαμμένος με κλίση προς δυσμάς και έφερε εξοπλισμό χαρακτηριστικό ενός έλληνα οπλίτη, ενώ κοντά του βρέθηκαν ταφικά κτερίσματα, κάτι συνηθισμένο για φοινικικές ιεροτελεστίες. Αλλά τα κτερίσματα μαρτυρούν ταυτόχρονα και την υψηλή κοινωνική θέση του νεκρού.

«Δεν μπορούσαν να ταφούν όλοι με τέτοιου είδους κτερίσματα. Μήπως ήταν κάποιος που είχε σχέση με τη διοίκηση μίας μονάδας επιφορτισμένης με την άμυνα της πόλης; Μάλλον περί αυτού πρόκειται» εξηγεί ο Γκαρθία.

Το πρώτο κτέρισμα που ανακαλύφθηκε ήταν ένα υπέροχο χρυσό δακτυλίδι με έναν σκαραβαίο, που αναπαριστά την Αιγύπτια θεότητα της Σεχμέτ. Κοντά στο κρανίο, στ’ αριστερά υπήρχε ένα ασημένιο πιάτο και δεξιά κομμάτια ελεφαντοστού. Στα πόδια του σκελετού είχαν τοποθετηθεί ασημένιες ράβδοι με κωνικά τελειώματα και στα δεξιά του βρέθηκαν τμήματα από ένα διπλωμένο δόρυ. Μέσα στον τάφο υπήρχαν επίσης μεταλλικά θραύσματα, που πιστεύεται ότι αποτελούσαν τμήματα ασπίδας -υπόθεση που ακόμη ερευνάται- ενώ υπήρχε κι ένα κεραμικό, το οποίο πιθανώς περιείχε λιβάνια.

Και το πιο εντυπωσιακό εύρημα: ένα κορινθιακού τύπου κράνος, με λεπτομερείς διακοσμήσεις, το οποίο χρονολογείται στον 6ο αιώνα π.Χ. Για να φτάσουν οι αρχαιολόγοι σε αυτό το συμπέρασμα με σιγουριά εξέτασαν πάνω από 2.000 παρόμοια κράνη που έχουν απογραφεί σε όλη τη Μεσόγειο! Το κράνος, που συντηρήθηκε από το Ινστιτούτο Ιστορικής Κληρονομιάς της Ανδαλουσίας (ΙΑΡΗ), φέρει διακόσμηση φιδιών πάνω από τα μάτια και τέσσερα χέλια.

Εως τώρα, λοιπόν, το μόνο που είναι γνωστό για τον μυστηριώδη πολεμιστή είναι ότι έχαιρε υψηλής κοινωνικής θέσης. Ο αρχαιολόγος πάντως τόνισε ότι είναι δύσκολο να κάνει κανείς μία ερμηνεία, διότι απλώς «δεν υπάρχει (καταγεγραμμένο) κάτι ανάλογο», δηλαδή ένας έλληνας πολεμιστής θαμμένος σε αμιγώς φοινικική πόλη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News