Ποιος κέρδισε στις πρόσφατες εκλογές; Οι δυνάμεις που ήσαν εναντίον της δανειακής σύμβασης; Τρίχες. Τις εκλογές κέρδισαν οι δυνάμεις πού επεκράτησαν στην μάχη του τoίχου. Συγκεκριμένα πρόκειται για το ΣΥΡΙΖΑ, τους Ανεξάρτητους Έλληνες, την Χρυσή Αυγή  την Δημοκρατική Αριστερά και το ΚΚΕ. Το μόνο κοινό σημείο όλων των προαναφερθέντων  είναι ότι χρησιμοποίησαν τους τοίχους ως εργαλεία της προεκλογικής στρατηγικής τους  -είτε με αφισοκολλήσεις  είτε με ταγκιές και γκράφιτι. Αντίθετα τα κόμματα που ήσαν υπέρ της δανειακής σύμβασης και των μεταρρυθμίσεων, επικαλούμενα διάφορες ανοησίες (οικολογικές ευαισθησίες κλπ)  δεν έδωσαν καν αυτή την μάχη επιτρέποντας στους αντιπάλους τους τον πλήρη έλεγχο του κρίσιμου αυτού πεδίου.

Γιατί είναι τόσο σημαντική η μάχη του τοίχου; Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να κατανοηθεί η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Πρόκειται για μία κατάσταση «σύρραξης χαμηλής έντασης». Αυτό είναι το αποτέλεσμα της έξοχης αντισυμβατική πολιτικής στρατηγικής που ακολούθησαν οι «Συνιστώσες» τα τελευταία δύο έτη: γιαουρτώματα, προπηλακισμοί, ξυλοδαρμοί πολιτών και πολιτικών , εμπρησμοί δημοσίων κτιρίων, στοχοποίηση δημοσιογράφων κλπ. Σε καταστάσεις «σύρραξης χαμηλής έντασης» ο πρωταρχικός στόχος της κάθε ομάδας δεν είναι τόσο να περάσει ένα μήνυμα όσο να προβάλει την δύναμη της σε ένα δεδομένο γεωγραφικό χώρο. Αυτό το πέτυχαν με αριστοτεχνικό τρόπο οι «Συνιστώσες»  καταφέρνοντας να ενσπείρουν τον φόβο στους πολιτικούς εκφραστές  της μεταρρυθμιστικής άποψης και να εμποδίσουν την επικοινωνία τους με τις ευρύτερες μάζες.

Η πάλη του τοίχου εντάσσεται σε αυτή την στρατηγική. Μια ταγκιά η μια αφίσα δεν στοχεύει στην σημερινή κατάσταση να μεταφέρει μία πληροφορία σχετικά με το πρόγραμμα μιας πολιτικής  ομάδας. Απλούστατα αποτελεί και αυτή ένα μήνυμα προβολής δύναμης σε ένα δεδομένο γεωγραφικό χώρο. Το μήνυμα είναι «Εγώ κάνω κουμάντο εδώ!».Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τις ταγκιές των συμμοριών στις γειτονιές του Λος Αντζελες και άλλων αμερικανικών πόλεων .Η ταγκιά ή το γκράφιτι  που αναφέρεται σε μία συμμορία υπογραμμίζει ότι μία δεδομένη ομάδα ασκεί τον έλεγχο της περιοχής και προειδοποιεί τους αντιπάλους να αποχωρήσουν το ταχύτερο δυνατόν.

Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και στην Ελλάδα με τις προεκλογικές αφίσες και τις ταγκιές. Στις ελληνικές αφίσες Σύριζα, ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή κλπ αντιστοιχούν  οι ταγκιές και τα γκράφιτι των Crips, Blood, Mara Salvastruche, MS 13 κλπ  των συμμοριών του Los  Angeles. Και οι επιπτώσεις για τους πολίτες είναι επίσης οι ίδιες. Όταν ο πολίτης ζει σε ένα  φυσικό χώρο που κυριαρχείται ολοκληρωτικά από την σημειολογία  των αντιμεταρρυθμιστικών δυνάμεων είναι προφανές ότι καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αυτές οι δυνάμεις πλέον έχουν και την δύναμη στα χέρια τους. Σιγά, σιγά παύει να εκφράζει αντίθετες απόψεις και για να θυμηθούμε τον Ιονέσκο αρχίζει να αλλάζει την φωνή του, να βγάζει κέρατα-δηλαδή να μεταβάλλεται σταδιακά σε ένα ρινόκερο έτοιμο να ενταχθεί στην αγέλη.

Φυσικά το πρόβλημα είναι τεράστιο και πολύ γενικότερο. Τα εκλογικά επιτελεία των μεταρρυθμιστικών κομμάτων εξακολουθούν να κυριαρχούνται από επικοινωνιολόγους  που έχουν διαπαιδαγωγηθεί στην τέχνη του πολιτικού μάρκετινγκ όπως αυτό ασκείται  σε νορμάλ δημοκρατίες της Δύσης. Όμως αυτό που απαιτείται  στην Ελλάδα σήμερα είναι η  μετάβαση από την τέχνη του πολιτικού μάρκετινγκ στην τέχνη του πολιτικού πολέμου. Ο στόχος δεν είναι πως θα περάσεις το μήνυμα σου αλλά πως θα «πάρεις πίσω τους δρόμους». Σε αυτό το πλαίσιο τα άτομα που  θα πρέπει να στελεχώνουν τα εκλογικά επιτελεία δεν θα  είναι παραδοσιακοί επικοινωνιολόγοι αλλά άτομα που θα έχουν εντρυφήσει στον συμμοριτοπόλεμο, στην ψυχολογία  των συγκρούσεων, κλπ.

Αν το ΠΑΣΟΚ  και η ΝΔ θέλουν να «πάρουν πίσω τους δρόμους» (και κατά συνέπεια τις εκλογές) θα πρέπει να μελετήσουν την στρατηγική των Crips και των MS13 και όχι να χάνουν τον καιρό τους κοπιάροντας τα «ευσεβή» Σοσιαλδημοκρατικά και Συντηρητικά  κόμματα της Δύσης.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News