Ο σπουδαίος Γάλλος ηθοποιός Ιβ Μοντάν προσήλθε κάποτε (δεκαετία του ’60 ή του ’70) σε μια συνέντευξη  Τύπου με ένα πανάκριβο αυτοκίνητο. Ενας δημοσιογράφος τον ρώτησε: «Πώς γίνεται ένας αριστερός να κυκλοφορεί με ένα τέτοιο αυτοκίνητο;». Και ο Μοντάν, ατάραχος, του απάντησε: «Καλύτερα, αγαπητέ μου, να είσαι πλούσιος και αριστερός παρά φτωχός και δεξιός».

Νομίζω ότι είναι μια διαχρονικώς αποστομωτική απάντηση, που θα μπορούσαν κάθε φορά να δίνουν όσοι αριστεροί (με ή χωρίς εισαγωγικά) αποκαλύπτεται ότι έχουν πολλά λεφτά ή μεγάλη περιουσία, που τα απέκτησαν νομίμως και με το σπαθί τους.

Τώρα αρχίζουν να έρχονται στο προσκήνιο οι πλούσιοι του ΣΥΡΙΖΑ και, πολύ φυσιολογικά, προκαλείται ο αναμενόμενος ντόρος. Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή του βουλευτή του Δημήτρη Τσουκαλά, στο «Πόθεν Εσχες» του οποίου ανακαλύφθηκε ένα εκατομμύριο ευρώ (δείτε εδώ το έγγραφο της Βουλής). Οι εξηγήσεις που έδωσε ο ίδιος ήταν απολύτως πειστικές ως προς τη νομιμότητα: οι 350 χιλιάδες ήταν αποζημίωση που πήρε από την τράπεζα στην οποία εργαζόταν, όταν έφυγε με εθελούσια έξοδο. Και οι άλλες 650 χιλιάδες ήταν το ποσό που πήρε από μια ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία, στην οποία τον είχε ασφαλίσει η τράπεζα.

Πού είναι, λοιπόν, το πρόβλημα; Πουθενά. Λεφτά νόμιμα, κατατεθειμένα σε ελληνικές τράπεζες και, προφανώς, φορολογημένα (κάθε άλλο ενδεχόμενο είναι αδιανόητο). Φαντάζομαι ότι θα το δεί το ΣΔΟΕ. Το εύλογο ερώτημα πώς γίνεται ένας εργαζόμενος (έστω πολυτελείας, έστω ένα είδος golden boy, όπως ήταν ο συγκεκριμένος), να παίρνει τόσο υψηλές αποζημιώσεις, είναι ηθικής φύσεως. Στο κάτω-κάτω από ιδιωτική (ολλανδική) τράπεζα και από ιδιωτική (πολυεθνική) ασφαλιστική τα πήρε. Και μου έκανε μεγάλη εντύπωση που το κόμμα του δεν βγήκε ανοιχτά να τον υπερασπιστεί. Τα μέσα ενημέρωσης του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετώπισαν το θέμα με φανερή αμηχανία, παραθέτοντας μόνο τη δική του ανακοίνωση (δείτε εδώ και εδώ). Ούτε μια υπερασπιστική αράδα, από τόσους και τόσους αριστερούς αρθρογράφους τους, που ο καθένας μπορεί να φαντασθεί τι θα έλεγαν και θα έγραφαν αν συνέβαινε το ίδιο με ένα αντίστοιχο στέλεχος πχ του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ, που θα είχε πάρει μεταγραφή από τον ΣΥΡΙΖΑ (ο Τσουκαλάς ήταν επι 35 χρόνια κλασικός ΠΑΣΟΚος).

Ετσι, όλη η κακεντρέχεια που βγήκε, ειδικά στα λεγόμενα social media, τόσο για τον Τσουκαλά όσο και για άλλους του ΣΥΡΙΖΑ (για παράδειγμα δυο του οικονομικού επιτελείου του, Τσακαλώτος και Σταθάκης, έχουν μετοχές σε καταραμένες πολυεθνικές τράπεζες), αν δεν υποκρύπτει φθόνο (γιατί δεν τα παίρνουμε και εμείς;) είναι σε λάθος κατεύθυνση.

Δηλαδή, θα ήταν καλό ο ΣΥΡΙΖΑ να είχε στελέχη μόνο φτωχούς και ακτήμονες; Ελάτε τώρα. Το αντίθετο. Είναι καλό που έχει στελέχη, τα οποία είναι με τα μπούνια “μέσα στο σύστημα”, το οποίο θέλουν, κατά τα άλλα, να γκρεμίσουν. Διότι, αν ασκήσουν ποτέ εξουσία, δεν θα κάνουν παλαβομάρες. Θα γνωρίζουν ως πού μπορούν να φτάσουν. Εννοείται ότι όλα αυτά που ακούτε από τους ίδιους (ότι θα συντρίψουν την Μέρκελ, τους τραπεζίτες και τα παρόμοια) είναι έπεα πτερόεντα. Το πολύ-πολύ να φτιάξουν ένα νόμο, που να δίνει το δικαίωμα σε περισσότερους, όπως ο Τσουκαλάς, να γίνουν «αριστεροί και πλούσιοι». Καλοφάγωτα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News