Με 57 θετικές ψήφους, έναντι 50 αρνητικών, και με 47 απόντες βουλευτές, εξελέγη πρωθυπουργός της Ιρλανδίας ο Λίο Βαράντκαρ την Τετάρτη. Είναι ο πρώτος ομοφυλόφιλος άνδρας -και νεότερος σε ηλικία- που αναλαμβάνει το αξίωμα στη ρωμαιοκαθολική και αρκετά συντηρητική χώρα.

«Ως ο νεότερος πρωθυπουργός της χώρας, εκπροσωπεί μία νέα γενιά ιρλανδών γυναικών και ανδρών, αντιπροσωπεύει τη σύγχρονη, ποικιλόμορφη και ανοικτή σε όλους Ιρλανδία» δήλωσε πριν διεξαχθεί η ψηφοφορία στο κοινοβούλιο, ο απερχόμενος πρωθυπουργός της χώρας, Εντα Κέντι, ο οποίος παραιτήθηκε στις 17 Μαΐου, πυροδοτώντας τις εκλογικές διαδικασίες στο κόμμα του.

Ο 38χρονος Βαράντκαρ, επικράτησε στις εσωκομματικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στο συντηρητικό, κυβερνών κόμμα Fine Gael στις 2 Ιουνίου. Και τελικά, την Τετάρτη, κέρδισε, έστω με μικρή διαφορά, την εμπιστοσύνη της Βουλής.

«Η κυβέρνηση της οποίας θα ηγηθώ δεν θα είναι Δεξιά ή Αριστερή. Θα είναι μία κυβέρνηση του ευρωπαϊκού Κέντρου», δήλωσε ο νέος πρωθυπουργός, θυμίζοντας -ή υιοθετώντας- το ύφος του γάλλου Εμανουέλ Μακρόν.

«Θέλουμε να χτίσουμε μία Δημοκρατία στην οποία κάθε πολίτης θα έχει ίση ευκαιρία και κάθε σημείο της χώρας θα έχει μερίδιο της συνολικής ευημερίας», πρόσθεσε. 

Γιατρός στο επάγγελμα, γιος ινδού μετανάστη και βρετανής νοσοκόμας, ο Βαράντκαρ συζεί με τον, επίσης γιατρό, Ματ Μπάρετ. Καθώς ο τελευταίος αποφεύγει τις κοινωνικές συναναστροφές και δεν συνοδεύει παντού τον -πολιτικό- σύντροφό του, ο Βαράντκαρ έχει χαρακτηριστεί ως ο «μοναχικός Λίο».

Thank you pic.twitter.com/qj04UVzIek

— Leo Varadkar (@campaignforleo) June 2, 2017

Ο Βαράντκαρ, γιατρός στο επάγγελμα και υπουργός Κοινωνικής Προστασίας στην κυβέρνηση Κέντα, κατάγεται από την Ινδία. Ο πατέρας του, επίσης γιατρός, μετακόμισε τη δεκαετία του 1960 από την Μουμπάι στην Αγγλία όπου και γνώρισε και παντρεύτηκε τη Μίριαμ, μία νοσοκόμα. Μαζί μετακόμισαν στο Δουβλίνο το 1973 κι έξι χρόνια αργότερα γεννήθηκε ο μικρός Λίο.

Μία από τις προκλήσεις που έχει να αναλάβει ως νέος Taoiseach, είναι οι επιπτώσεις που θα έχει το Brexit στη χώρα του καθώς και η πολιτική κρίση στη Βόρεια Ιρλανδία.

Λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού του, εκλαμβάνεται ως ένας προοδευτικός ηγέτης μία άλλοτε έντονα συντηρητικής κοινωνίας.

Ωστόσο, ως προς τις οικονομικές πολιτικές, εντάσσεται στην Κεντροδεξιά. Είχε προκαλέσει έντονες αντιδράσεις όταν, ως υπουργός Κοινωνικής Προστασίας έθεσε σε εφαρμογή την απαγόρευση απεργιών σε συγκεκριμένες υπηρεσίες, καθώς και όταν υποστήριξε τη μείωση επιδομάτων. Τότε απέκτησε και το ψευδώνυμο του «Θατσεριστή» από συνδικαλιστές της χώρας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News