Ακούς και διαβάζεις τις πρώτες μεταμεσονύχτιες πληροφορίες για το πολλαπλό μακελειό στο Παρίσι. Ο νους σου πάει στο αμέσως προηγούμενο, στο περιοδικό Charlie Hebdo, μόλις πριν από δέκα μήνες.
 
Oσο περνάει η ώρα και οι νεκροί πολλαπλασιάζονται σκέφτεσαι ότι είναι κάτι πολύ χειρότερο: πολλαπλά χτυπήματα, μεγάλοι στόχοι (γήπεδο, συναυλιακό κέντρο), εκατοντάδες νεκροί. Κάτι σαν την αμερικανική 11η Σεπτεμβρίου. Ηδη τα διεθνή μέσα κάνουν τους πρώτους συσχετισμούς.
 
Η νύχτα προχωράει. Η φρίκη παίρνει συγκεκριμένη μορφή. Δηλώσεις καταδίκης και αποφασιστικότητας. Αποκλεισμένα τμήματα στο Παρίσι, ο κόσμος να μη βγει από τα σπίτια του. Στρατιώτες περιπολούν στους δρόμους. Ο Φρανσουά Ολάντ ανακοινώνει το κλείσιμο των γαλλικών συνόρων. Ο,τι επιβάλλεται να κάνει μια χώρα που δέχεται τέτοια πλήγματα.
 
Κι εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα για εμάς. Ειδικά η απόφαση για το κλείσιμο των συνόρων, αν συσχετισθεί με το μεταναστευτικό και προσφυγικό πρόβλημα και αρχίσει να γενικεύεται. Είναι πολύ πρόωρο να βγάλουμε κάποιο ασφαλές συμπέρασμα, αλλά η ανησυχία υπάρχει -υπήρχε και πριν τα χτεσινά- εξού και οι προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης να βρεθούν κάποιες λύσεις, ώστε να περιοριστεί το βάρος που πέφτει στη χώρα.
 
Πριν από το μακελειό στη Γαλλία:

• Ευρωπαϊκές χώρες άρχισαν να υψώνουν φράκτες στα σύνορά τους, για να εμποδίσουν την είσοδο προσφύγων.
• Ελάχιστες χώρες έχουν δεχτεί να φιλοξενήσουν πρόσφυγες, καταγεγραμμένους και νόμιμους. Και όσες δέχτηκαν πήραν μόλις μερικές δεκάδες!
• Η Γερμανία, στην οποία φτάνουν κύματα προσφύγων, βρίσκεται σε πολιτική αναστάτωση και η Μέρκελ δέχεται μεγάλες πιέσει από τα (ακρο)δεξιά της να κλείσει τα σύνορα.

 
Πώς σχετίζονται αυτά με το νυχτερινό μακελειό στο Παρίσι; Τι θα συμβεί αν, υπό το πρόσχημα της προστασίας των χωρών τους από τρομοκρατικά χτυπήματα, κι άλλες χώρες -από τις γειτονικές μας βαλκανικές μέχρι τις χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης- αποφασίσουν να κλείσουν τα σύνορά τους; Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις, αν κάτι τέτοιο συμβεί (και) στη Γερμανία, όπου μέχρι τώρα η κυβέρνηση Μέρκελ αντιστέκεται στις εκ δεξιών της πιέσεις, αντιλαμβανόμενη τους κινδύνους μιας Ευρώπης με κράτη-φρούρια, με φράκτες και κλειστά σύνορα;
 
Μπορεί η περιγραφή να φαίνεται υπερβολική, και μακάρι να είναι. Ομως, ο κίνδυνος να βρεθεί η Ελλάδα με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους εγκλωβισμένους στα σύνορά της, επειδή δεν θα μπορούν να περάσουν από τα «σφραγισμένα» σύνορα άλλων χωρών, δεν είναι θεωρητικός. Αχνοφαινόταν τις τελευταίες μέρες, πριν από τη σφαγή του Παρισιού.
 
Καμιά φορά ένα γεγονός μπορεί να επιφέρει δραματικές αλλαγές στην πολιτική μιας χώρας. Και να επηρεάσει, εξίσου δραματικά, την κατάσταση σε άλλες χώρες, οι οποίες φαινομενικά είναι μακριά από αυτό.
 
Αν το μακελειό στο Παρίσι συσχετισθεί με το μεταναστευτικό και το προσφυγικό, σε βαθμό που θα οδηγήσει σε κλείσιμο συνόρων, το πρόβλημα στην Ελλάδα μπορεί να προσλάβει άλλες διαστάσεις, που μέχρι σήμερα δεν μπορούμε να διανοηθούμε. Κι επειδή μόνη της η χώρα ελάχιστα μπορεί να κάνει, όλες οι ελπίδες εναποτίθενται στη σωφροσύνη και στην ορθή κρίση των άλλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, ώστε να μην αντιδράσουν σπασμωδικά και υπό το κράτος του τρόμου.
 
Διότι τότε οι αποφάσεις τους μπορεί να αποβούν καταστροφικές για τη δική μας χώρα, που μόλις στέκεται στα πόδια της, υπό το διπλό βάρος της οικονομικής κρίσης και των προσφυγικών και μεταναστευτικών ρευμάτων.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News