Ο Αμερικανός επενδυτής Πόλσον αγόρασε με το fund του ένα από τα πιο επιθετικά της Νέας Υόρκης, το 10% της ΕΥΔΑΠ. Πωλητής η Τράπεζα Πειραιώς που κληρονόμησε την ΕΥΔΑΠ από την Αγροτική Τράπεζα (ΑΤΕ). Οι ελληνικές τράπεζες υποχρεούνται από την τρόικα και την ΕΕ να πουλήσουν όλες τις δραστηριότητές τους που δεν λογίζονται ως μέρος της βασικής τραπεζικής τους δραστηριότητας, για να βελτιώσουν την κεφαλαιακή τους θέση, αλλά και για τον λόγο ότι έχουν λάβει κρατική επιδότηση μέσω της ανακεφαλαιοποίησης.

Αυτό είναι το ένα δεδομένο. Το άλλο είναι ότι μετά τη συγκέντρωση εκατομμυρίων υπογραφών στο αίτημα να μην ιδιωτικοποιηθούν οι επιχειρήσεις ύδρευσης σε ολόκληρη την Ευρώπη και εν όψει του γεγονότος ότι η κυρία Μέρκελ κινδύνευε να βρεθεί αντιμέτωπη με ένα πραγματικό κίνημα αντίθετο στην ιδιωτικοποίηση του νερού -ιδιαίτερα στη Βόρειο Γερμανία- ζήτησε από την ΕΕ να πάρει θέση δια του επιτρόπου Μισέλ Μπαρνιέ ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των υποδομών του νερού.

Το τρίτο δεδομένο είναι ότι για την αποκρατικοποίηση της ΕΥΔΑΠ θα αποφασίσει το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ). ΤΟ ΣτΕ καλείται να αποφανθεί σχετικά με το εάν η μεταβίβαση των μετοχών της εισηγμένης στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων είναι νόμιμη. Προσφυγή στο ΣτΕ έχει κατατεθεί και για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ, ωστόσο η κατάσταση είναι περισσότερο περίπλοκη για την εταιρεία ύδρευσης της Αθήνας, επειδή τα πάγια στοιχεία έχουν ενοποιηθεί στον όμιλο ΕΥΔΑΠ. Στη Θεσσαλονίκη η ΕΥΑΘ, που διαχειρίζεται το δίκτυο ύδρευσης.

Πολιτικά η απόφαση της κυβέρνησης να πουλήσει τα «νερά» είναι κουτή και κοινωνικά ανάλγητη σε μια Ευρώπη που δεν έχει εύκολη την απάντηση στο ζήτημα αυτό. Η αγορά του Πόλσον -που στοιχημάτισε στη χρεοκοπία της χώρας και πιο πριν είχε γίνει διάσημος στοιχηματίζοντας στα περίφημα ασφάλιστρα κινδύνου έναντι χρεοκοπίας- δείχνει σε ποια χέρια θα μπορούσαν να καταλήξουν επιχειρήσεις που από τη μία μέρα στην άλλη θεωρούνται ιδιωτική περιουσία. Για να πετύχει τις αποδόσεις του ο κάθε Πόλσον θα πρέπει η τιμή του νερού να ανέβει στον… ουρανό. Ίσως θα ήταν πιο χρήσιμο πριν προχωρήσει η κυβέρνηση στην ιδιωτικοποίηση των «νερών» να ζητήσει από κατηγορίες του πληθυσμού που παίρνουν το νερό ακόμα ξεδιάντροπα φθηνά (π.χ. αγρότες) να πληρώσουν το κόστος του.

Το περιστατικό από μόνο του δεν σημαίνει ακόμα το παραμικρό, καθώς το 60% των μετοχών βρίσκονται στα χέρια του ΤΑΙΠΕΔ. Και αυτό δεν μπορεί να πουλήσει χωρίς απόφαση του ΣΤΕ. Και το ΣΤΕ πολύ δύσκολα θα αποφασίσει ότι το νερό είναι εμπόρευμα για να πουληθεί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News