«Στην αρχή ήμουν πολύ φοβισμένος. Βρέθηκα σε ένα καινούριο χώρο και ανησυχούσα μήπως κάνω κάτι λάθος, δεν ήξερα πώς να συμπεριφερθώ. Ολοι στην οικογένεια που με φιλοξενεί έκαναν προσπάθειες να με βοηθήσουν να χαλαρώσω, να αισθανθώ άνετα, μου έλεγαν ‘‘εδώ είναι σαν το σπίτι σου’’».

Αυτά τα λόγια ανήκουν στον μικρό Μαλίκ. Ο Μαλίκ είναι από τα παιδιά που βρέθηκαν να πρωταγωνιστούν σε μία τραγωδία δίχως τέλος. Αφετηρία ήταν ο πόλεμος, οι βόμβες, η φτώχεια και η απόγνωση. Τότε ξεκίνησε ένα ταξίδι χωρίς σαφή προορισμό, με κατεύθυνση τη Δύση. Υστερα ήρθαν τα παγωμένα νερά του χειμωνιάτικου Αιγαίου, ίσως ένα κέντρο κράτησης σε ένα νησί και κάποια δομή φιλοξενίας. Ο Μαλίκ όπως και άλλα εκατοντάδες παιδιά βρέθηκαν στην Ελλάδα μόνα, χωρίς οικογένεια. Κάποια από αυτά έκαναν όλο το ταξίδι μόνα τους ενώ άλλα έχασαν τους δικούς τους στην διαδρομή.

Τα ασυνόδευτα ανήλικα είναι μια εξαιρετικά ευάλωτη ομάδα η οποία αντιμετωπίζει ιδιαίτερα προβλήματα. Ενα πρόγραμμα όμως έχει βάλει στόχο να δώσει και πάλι σε αυτά τα παιδιά την οικογενειακή φροντίδα και ασφάλεια. Να τους θυμίσει πως είναι να είσαι παιδί. Το πρόγραμμα «Ενα Σπίτι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» της ΜΕΤΑδρασης επιδιώκει να προσφέρει σε ασυνόδευτα παιδιά την θαλπωρή μιας αληθινής οικογένειας μέχρι αυτά να επανενωθούν με συγγενείς τους σε κάποια άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Οι εμπειρίες και τα αποτελέσματα αυτής της δράσης αναλύθηκαν σε μια ημερίδα που πραγματοποιήθηκε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας. Η συγκεκριμένη δράση χρηματοδοτήθηκε από την Ισλανδία, το Λιχτενστάιν και τη Νορβηγία στο πλαίσιο του Προγράμματος «Είμαστε Ολοι Πολίτες» με διαχειριστή επιχορήγησης το Ιδρυμα Μποδοσάκη.

Toν πρώτο χαιρετισμό έκανε η πρόεδρος της οργάνωσης ΜΕΤΑδραση, κυρία Λώρα Παππά. «Αυτά τα παιδιά αντιμετωπίζουν πολλούς κινδύνους. Υπάρχουν και περιπτώσεις τράφικινγκ, παιδικής πορνείας, κυκλωμάτων ναρκωτικών κ.α.. Αρκετά από τα ασυνόδευτα ανήλικα δηλώνουν 19 ετών ή δηλώνουν την συνοδεία κάποιου υποτιθέμενου θείου» υποστήριξε η ίδια.

Ο διευθυντής Υπηρεσίας Πρώτης Υποδοχής, κύριος Παναγιώτης Νίκας, σημείωσε πως «αρκετά ανήλικα παιδιά πέφτουν συχνά θύματα από μεγαλύτερούς τους που τα χρησιμοποιούν για να διεκπεραιώσουν γρηγορότερα τις δικές τους υποθέσεις και μετά τα εγκαταλείπουν». Αμέτρητες ιστορίες με ένα συμπέρασμα. Τα παιδιά είναι τα μεγαλύτερα θύματα αυτού που στην δύση ονομάσαμε «Προσφυγικό ζήτημα».

Ο κόσμος είναι πολύς και από νωρίς δεν υπάρχει άδεια καρέκλα στον χώρο. Αποδεικνύεται περίτρανα ότι υπάρχει ένα ενδιαφέρον για τις ιστορίες των παιδιών που έχουν πρωταγωνιστήσει σε δεκάδες τηλεοπτικά πλάνα και φωτογραφικά καρέ τους τελευταίους μήνες.

Η συντονίστρια της δράσης «Ενα Σπίτι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα», κυρία Βιργινία Ξυθάλη, υπογραμμίζει ότι το πρόγραμμα χωρίζεται σε τρεις άξονες: Ο πρώτος αφορά την επιλογή των οικογενειών που ενδιαφέρονται να φιλοξενήσουν ένα παιδί, συνήθως κάτω των 14 ετών. Στον δεύτερο άξονα υπάρχει η τοποθέτηση παιδιών αλλά και το κατάλληλο ταίριασμα τους με τις αντίστοιχες οικογένειες. Στον τρίτο άξονα υπάρχει η νομική στήριξη νεοεισερχόμενων ανηλίκων στη Λέσβο, τη Σάμο και τη Χίο αλλά και η στήριξη της ίδιας της οικογένειας σε ότι χρειαστεί.

Οι άνθρωποι που συμμετέχουν στο πρόγραμμα έχουν δώσει προτεραιότητα σε αραβόφωνες οικογένειες που μιλούν την ίδια γλώσσα με τα ανήλικα παιδιά. Αυτό τα βοηθά να γίνουν προσωρινά μέλος μιας οικογένειας με κοινά πολιτισμικά χαρακτηριστικά. Ετσι η διαβίωση τους στην Ελλάδα αποτελεί μία «γέφυρα» που ενώνει την ζωή στην χώρα όπου γεννήθηκαν και την μετέπειτα διαβίωσή τους στην Ευρώπη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News